มีแต่คนสวยๆ
1724 คำ
“อเล็กซ์ คุณทำอะไร!” ใครบางคนถามเขาด้วยภาษาอังกฤษ น้ำเสียงส่อความหึงหวงชัดแจ้ง
ตาณผงะจากอ้อมกอดคนรัก หล่อนถอยหลังหลายก้าว พลางมองคนที่ก้าวมายืนข้างเขา อีกฝ่ายเป็นผู้หญิงต่างชาติ รูปร่างสูงเพรียว เธอมีผมสีบลอนด์เส้นเล็กยาวถึงกลางหลัง อายุคงมากกว่าตาณซักสามถึงสี่ปี
“แมรี่ให้มาตาม” หญิงสาวหมายถึงมารดาของอเล็กซ์
ตาณเลี่ยงมองไปอีกทาง กระนั้นหล่อนยังรู้สึกอายอยู่มากที่กระทำสิ่งอันไม่สมควรเมื่อครู่
“อ๋อ เจมี นี่ตาณ” ชายหนุ่มแนะนำให้สองสาวรู้จักกัน
ตาณทบทวนสิ่งที่เคยรับรู้จากอเล็กซ์ เจมีคือเพื่อนข้างบ้านทั้งคู่เคยคบหากันพักใหญ่ ก่อนเขาจะย้ายมาอยู่ประเทศไทย
จากนั้นสาวฝรั่งก็กระทำในสิ่งที่ตาณต้องตกใจ เธอบีบปลายจมูกชายหนุ่มเป็นเชิงเย้าหยอก แล้วไล่สายตาสำรวจเขาราวกับเด็กเล็กๆ ที่ออกมาวิ่งซนแล้วหกล้ม ครั้นไม่พบว่ามีชิ้นส่วนใดบุบสลายก็กอดเอวเขาหมับ ก่อนอิงศีรษะซบไหล่หนา
อเล็กซ์หัวเราะเสียงดัง ไม่บ่อยครั้งนักหรอกที่ตาณจะเห็นเขาอยู่ในอิริยาบถสบายๆ เช่นนี้ และหากไร้ซึ่งอคติ เด็กสาวยอมรับว่าภาพหนุ่มสาวเบื้องหน้า งดงามและดูเหมาะสมกันกับราวกับเจ้าหญิงกับเจ้าชาย
ตาณทำตัวไม่ถูก ไม่เข้าใจการแสดงออกเช่นนี้ของชาวต่างชาติ ถึงจะเคยเล่นหัวกันมาตั้งแต่เด็ก หากอากัปกิริยาดูอย่างไรก็เหมือนคนรักกัน และตาณก็เป็นคนประเภทเก็บอาการไม่เก่ง สีหน้าสีตาเลยบึ้งตึง
เจมีซึ่งเป็นผู้หญิงด้วยกันมองออก เธอยิ้มน้อยๆ และเลือกจะคุยกับชายหนุ่ม
“ปะ รีบไปกันเถอะ แมรี่บอกเจ้าหน้าที่ขอดูตั๋ว มันยังไม่เรียบร้อย”
“อ้าว ตั๋วอยู่นี่”
เขาดูในกระเป๋าเสื้อ และหัวเราะร่วน ตั๋วทั้งหมดของทุกคนอยู่กับชายหนุ่ม
เจมีไม่ได้เอ่ยคำใด นอกจากคล้องแขนชายหนุ่ม แล้วกึ่งลากกึ่งฉุดให้ก้าวตาม หากแต่อเล็กซ์ทำเสียงดุ และยกมือขอเวลาเธอสักประเดี๋ยว
“ถ้าช้ากว่านี้ แมรี่มาตามเอง มันจะยุ่งนะ”
สิ่งที่เจมีเอ่ยเหมือนคำประกาศิต ตาณรู้ฤทธิ์คุณนายฝรั่งดี ฝ่ายนั้นพอได้ข่าวว่าอเล็กซ์มีสาวๆ ล้อมหน้าล้อมหลังที่เมืองไทย เธอก็บินจากสหรัฐฯ เพราะกลัวหนุ่มหล่อจะคว้าภรรยาไร้หัวนอนปลายเท้าเข้าบ้าน
อเล็กซ์มีสีหน้ายุ่งยากใจ ดวงหน้าหล่อเหลายิ้มเจื่อน ก่อนจะเอ่ยคำพูดสั้นๆ ว่า “แล้วเจอกันนะตาณ...”
และนั่นคือคำพูดสุดท้ายที่หญิงสาวจำได้ ก่อนที่สถานะทั้งคู่จะเปลี่ยนไปตลอดกาล!
“ตาณเอ๊ยตาณ แกมัวแต่ทำอะไรอยู่ ของที่ลูกค้าสั่งอยู่ไหน” เสียงเรียกหญิงสาวดังมาจากหลังครัว คนเรียกหากำลังง่วนอยู่กับการเช็กรายการสั่งซื้อซึ่งยาวเป็นหางว่าว
“หนูอยู่นี่เจ้ รอเดี๋ยว กำลังจะไป” ตาณว่าพร้อมถือถุงพลาสติกมาวางที่โต๊ะ
“มัวไปทำอะไรอยู่ หายไปเป็นชั่วโมง หรือว่าแอบไปนัดดูตัวกับหนุ่มเกาหลีอีก” เบบี้ สาวประเภทสองเพื่อนรุ่นพี่ซึ่งทำหน้าที่ฝ่ายบัญชีถามตาณด้วยความเป็นห่วงและอยากรู้
เมื่อต้นปี ตาณรับงานพิเศษกับบริษัทจัดหาคู่ของชาวต่างชาติ เป็นการนัดพูดคุยกับหนุ่มเกาหลี ผลตอบแทนดีไม่น้อย วิธีการก็ไม่มีพิธีรีตองมากมาย เพียงแค่ไปพบกับหนุ่มที่อยากได้คู่ครองเป็นสาวไทยที่ร้านอาหาร หรือสถานที่ซึ่งบริษัทจัดหาให้ การสนทนาผ่านล่ามช่วยแปลภาษา ทั้งภาษาอังกฤษหรือภาษาเกาหลี เมื่อจบการพูดคุยสั้นๆ ราวครึ่งชั่วโมงก็รับเงินเข้ากระเป๋า
ตาณรับงานดังกล่าวราวห้าเดือนเศษ ได้พบผู้ชายนับแล้วก็เกินสองโหล งานดังกล่าวผ่านการบอกต่อของพนักงานในร้านคนหนึ่ง ซึ่งตอนนี้บินไปอยู่ที่เกาหลีเรียบร้อยแล้ว
และต้นเดือนที่ผ่านมา เกิดเรื่องไม่คาดฝันกับตาณ เมื่อหนุ่มเกาหลีคนหนึ่งขอนัดพบหล่อนเป็นหนที่สอง การนัดดูตัวครั้งนี้สำคัญมากเพราะมีผลที่จะทำให้หล่อนได้เป็นภรรยาของอปป้าสุดหล่อ
“ครั้งเดียวก็พอมั้งคะ ตาณเกรงใจคุณเขา” หญิงสาวบอกปฏิเสธในการนัดพบครั้งที่สองของหนุ่มเกาหลีวัย 35 ปี
ไม่ใช่ว่าเพราะอายุห่างกันมากเกินไป แต่หล่อนทำใจไม่ได้ เมื่อรู้ว่าเขามีภรรยามาแล้วถึงสามคน และทั้งสามล้วนตายโหง!
ใช่ ฟังไม่ผิด สามสาวต่างประสบอุบัติเหตุแบบสยองขวัญ
“แต่น้องคะ คุณบุนซูชอบน้องมาก และไม่เกี่ยงว่าจะมีข้อแม้อะไร” พนักงานบริษัทจัดหาคู่ เอ่ยถึงอปป้าและยังอธิบายสรรพคุณ พร้อมเชียร์ให้หล่อนยอมไปพบอีกฝ่ายเพื่อสานไมตรีต่อ
“ขอบคุณค่ะ แต่ตอนนี้หนูไม่สะดวกจริงๆ และฝากขอบคุณเขาด้วยที่เมตตา”
หญิงสาวพูดอย่างรักษาน้ำใจทั้งสองฝ่าย ถึงอย่างไรหล่อนก็ได้เงินจากบริษัทนั้นมาเลี้ยงปากเลี้ยงท้องมากโข ส่วนสาเหตุที่แท้จริงซึ่งหล่อนไม่อาจบอกให้บริษัทจัดหาคู่ทราบก็คือ หลังจากพบหน้าบุนซูและรู้ภูมิหลังอีกฝ่าย ตาณก็ปอดแหก ถึงเขาจะหล่อจัดประหนึ่งดาราในหน้าจอทีวี มีคุณสมบัติน่าจับเป็นสามีมากเพียงใด แต่ผู้ชายที่มีดวงกินเมียอย่างนั้น ตาณคงไม่กล้าเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยง
“อูย ก็หนูบอกว่าเลิกแล้วไง งานกล้วยๆ เงินดีก็จริง แต่เบื่อนั่งทำหน้าไร้เดียงสา” หล่อนว่าพร้อมยักไหล่
“ถ้างั้น ทำไมถึงมาช้า เฮียชัยบ่นล้งเล้งลั่นร้านเลย” เบบี้ถามทั้งที่ก้มหน้ากดเครื่องคิดเลขเพื่อรวมยอดรายการสั่งซื้อ
ตาณถอนหายใจอีกพรืด แล้วเริ่มเล่าเหตุการณ์ตื่นเต้นให้เบบี้ฟังก่อนพุ่งถลาเข้ามาในร้าน ตาณขับมอเตอร์ไซค์ไปรับของสองสามอย่าง ทั้งที่พรางตัวด้วยหมวก และเสื้อคลุม กระนั้นยังไม่รอดพ้นสายตาอปป้าผู้ตามหารักแท้
ผู้ชายคนนั้นชื่อ บุนซู มีความหมายว่าอย่างไรหล่อนไม่ได้ใส่ใจผิดกับเขาที่จดจำรายละเอียดหล่อนได้หมด
หญิงสาววิ่งหลบเข้าไปอยู่ในห้างสรรพสินค้า ใช้เวลาเล่นซ่อนแอบนานจนมีสายจากทางร้านเรียกเข้า แต่หล่อนไม่ยอมรับ ด้วยอยู่ในสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวาน ตาณรออยู่พักใหญ่กระทั่งมั่นใจว่าบุนซูเลิกตามตื๊อจึงกลับไปเอารถจักรยานยนต์ ก่อนเร่งเครื่องด้วยความเร็วเพื่อตรงดิ่งเข้ามาที่ครัวแม่หุง สุดท้ายก็เกิดอุบัติเหตุแย่ๆ กับอดีตคนรักเก่า อเล็กซ์ จี. วิลสัน!
ครั้นเบบี้เงยหน้าจากรายการสั่งซื้อ เธอก็ร้องเสียงดัง ก่อนจะยกมือทาบอกเป็นท่าประกอบ
“ตายแล้ว ฉันไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม แกเอาปากไปฟัดกับหมาที่ไหนมา อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนแอบพาผู้ชายเข้าบ้าน!”
“ไม่... ผู้ชายเข้าบ้านน่ะไม่มี แต่มีอะไรกับหมาน่ะอาจจะใช่!” ตาณว่าจบก็กัดฟันเสียงดังกรอด
“มันยังไงกันวะ ฟังแล้วปวดหัว นังตาณ” เบบี้เกาผมบนศีรษะที่มีอยู่น้อยนิดเสียงดังแกรกๆ พอรู้ตัวว่าเกาแรงเกินไปก็หยุดมือ ด้วยกลัวผมจะร่วงและกลายเป็นสาวประเภทสองหัวล้าน ซึ่งพักหลังเธอมักถูกเด็กในครัวล้อเลียนว่ากะเทยแมนจูบ่อยๆ
“คืองี้ ไม่ใช่หมาที่ไหนหรอก ตาณแค่สะดุดล้มปากไปจูบกับสิ่งอัปมงคลเข้า เลยทำความสะอาดแรงไปหน่อย”
“ให้มันแน่เถอะ” เบบี้เอ่ยพร้อมสำรวจของที่สั่งตาณออกไปรับ “ได้มาครบทุกรายการนะ เจ้จะได้ให้พวกในครัวเอาไปจัด”
“ตามนั้นแหละเจ้ ถ้าขาดเหลืออะไร ก็ให้เด็กรับรถไปทำแทนหนูแล้วกัน คืนนี้ขออยู่ในร้านเก็บเนื้อเก็บตัวเป็นนางอายดีกว่า สังหรณ์ใจว่าจะเกิดเรื่องร้ายๆ ยังไงพิกล”
“หือ...พูดเป็นลางแบบนี้ มันไม่ดีนะเว้ย”
เบบี้ว่าพร้อมเดินเข้ามาและจับมือตาณไปกุมไว้เพื่อถ่ายทอดกำลังใจ ชีวิตเพื่อนรุ่นน้องประสบอุปสรรคมากมายเหลือเกิน กระนั้นหล่อนก็ยิ้มสู้ คงเป็นเพราะจิตใจที่เข้มแข็ง และมีภาระท่วมหัวที่ต้องดูแล
“แต่เจ้ว่านะ ปากแกมันดูไม่ได้จริงๆ ใส่หน้ากากปิดเอาไว้ดีไหม” เบบี้บอกพร้อมส่งหน้ากากผ้าให้ แต่เห็นแล้วตาณก็อยากกรี๊ดให้อีกฝ่ายหูดับ
“อร๊าย แบบอื่นไม่มีหรือเจ้”
หน้ากากผ้าที่รับมาเป็นรูปปากสุนัข ถึงจะน่ารักน่าชัง แต่ใจไพล่ไปถึงผู้ชายคนนั้น คนที่เคยบอกว่าเขาเป็นมนุษย์หมาป่า!
“ก็เหลืออันเดียวนี่แหละ ไม่เอาก็ตามใจ ของมีราคานะโว้ย อิมพอร์ตจากเกาหลีเชียว”
เบบี้ทำท่าจะดึงกลับคืน แต่ตาณไม่ยอม อย่างไรเสียหล่อนก็ไม่อยากโชว์ปากเจ่อๆ ให้ใครเห็น
ตาณรับหน้ากากผ้ามาสวม พร้อมให้กำลังใจตัวเอง แม้จะมีสิ่งแย่ๆ เข้ามาในชีวิต แต่ไม่ขอดราม่ากับเรื่องเหล่านั้น หล่อนต้องแกร่ง และแข็งแรงพอที่จะเป็นหัวหน้าครอบครัว คิดได้ดังนั้นก็บิดไล่ความเมื่อยตามร่างกาย ก่อนจะเดินเข้าไปทำหน้าที่ตน แต่ก้าวไม่ทันจะถึงพื้นที่รับผิดชอบงานหูก็แว่วได้ยินเสียงสนทนาอยู่ไม่ห่างตัว
“อูย ร้านนี้แหละ มีแต่คนสวยๆ ถ้าสนใจอย่าลืมนามบัตรที่ให้ไว้นะ”
ตาณชะเง้อออกไปนอกครัว และเห็นผู้หญิงที่สวมยูนิฟอร์มบริษัทจัดหาคู่ อีกฝ่ายมีรูปร่างป้อมเตี้ยสะดุดตา ส่วนคนที่ยืนข้างเธอและหันหน้ามาทางตาณคือหนุ่มเกาหลีหน้าขาว ตาชั้นเดียว ซึ่งดูยังไงโหงวเฮ้งเขาก็แปะยี่ห้อผู้ชายกิน
เมีย
คุณบุนซู!!
- ผู้เขียน
