เกี้ยวรักคืนใจ

ไม่มีวันลืม

หญิงสาวสวมหมวกแก๊ปวิ่งเข้าไปในร้านอย่างรวดเร็ว จุดหมายคือห้องน้ำพนักงาน ยามนี้มือสั่นและหัวใจก็เต้นแรง แรงจนแทบจะหลุดออกมาอยู่นอกอก หล่อนถอดหมวกแก๊ปออก ปล่อยผมยาวที่ดัดลอนสวยเป็นอิสระ แล้วตามด้วยการถอดเสื้อคลุมสีดำ

ชุดสาวเสิร์ฟที่ซ่อนอยู่ข้างใน เป็นกระโปรงสั้นสีน้ำตาลเข้มมีแถบสีเหลืองมัสตาร์ดและเขียวสลับกันเป็นริ้วสวย ด้านหน้าเป็นซิปผ่าถึงเอว ด้วยหน้าอกขนาดคัพดีบวก และส่วนเว้าส่วนโค้งเย้ายวนใจ ยามที่หล่อนอยู่ในชุดสาวเสิร์ฟจึงเป็นอาหารตาชั้นเลิศสำหรับลูกค้าหนุ่มๆ

เสียงน้ำจากก๊อกดังซู่ซ่า แต่ยังไม่ทันใจ หล่อนจึงส่งเสียงหวีดร้องอย่างคนหัวเสีย ขณะเดียวกันก็ใช้หลังมือถูริมฝีปากอวบอิ่มซ้ำไปมา จนมันแดงช้ำ

“ปะ เป็นเขาใช่ไหม ต้องใช่เขาแน่ๆ หายหัวไปเจ็ดปีแล้วมาโผล่อะไรตอนนี้!” ดวงตาหล่อนไม่มีน้ำใสเอ่อคลอหน่วยอย่างที่ควรจะเป็น หากมันวาวโรจน์ และมีประกายแรงกล้า

เจ็ดปีแล้ว ใช่ เจ็ดปีที่โลกของหล่อนฝังเขาไว้ พร้อมกับภาวนาว่าอย่าได้พบเจอกันอีก

เปล่า ไม่ได้โกรธเกลียดเขา แต่หล่อนไม่พร้อมเผชิญหน้าผู้ชายพรรค์นั้นต่างหาก ตอนนี้หล่อนก็มีความสุขดี ออกจะดีเลิศด้วยซ้ำ ฉะนั้นคนอย่างเขาไม่ควรกลับมาพรากความสุขที่หล่อนโอบอุ้มเอาไว้!!

หญิงสาวจำได้ดี ยามที่อยากพบหน้ากลับมีอุปสรรคขัดขวาง จู่ๆ วันหนึ่งเขาก็กลับมาแบบสายฟ้าฟาด หรือคนบนฟ้าเห็นว่าหล่อนรับเคราะห์กรรมยังไม่สาสม จึงได้กลั่นแกล้งหล่อนครั้งแล้วครั้งเล่า

จากนั้น หญิงสาวก็เช็ดหน้าเช็ดตาตัวเอง ก่อนจะเผลอยกมือลูบริมฝีปาก ซึ่งครั้งหนึ่งเขาเคยบอกว่าชอบและหลงใหล

บ้าที่สุด! ทำไมมันถึงไม่รักดี กี่ครั้งกี่หนที่เผลอไผลไปจูบแก้มสากๆ ของคนสับปลับ

หลายปีก่อนหล่อนบอกตัวเองว่าจะไม่ยอมจมปลักกับอดีต ตั้งแต่รู้ว่าเขาไม่กลับคืน หล่อนก็เปลี่ยนเป็นอีกคน คนที่จะไม่รอสัญญาลมๆ แล้งๆ ที่เขาเคยพร่ำเพ้อว่าหล่อนจะเป็นจูบสุดท้ายของเขา อเล็กซ์ จี. วิลสัน!!

หลายปีก่อนหญิงสาวมาตามหาเขาถึงกรุงเทพฯ อดหลับอดนอนเกือบสองคืนเต็มๆ และสิ่งที่ได้รับรู้สร้างความเจ็บปวดมหาศาล

จากนั้นชีวิตต้องเผชิญเรื่องราวมากมาย ไปพร้อมกับอีกสามชีวิตที่กำลังจะลืมตาขึ้นมาดูโลก!!

ณ สถานที่รถไฟ (อดีต)

ตาณรออเล็กซ์อยู่หัวมุมถนนฝั่งตรงข้ามชานชาลารถไฟ คืนนี้ชายหนุ่มต้องไปกรุงเทพฯ เพื่อรับหน้าที่ในบริษัทของสมิธ ซึ่งเป็นอาของอเล็กซ์

เด็กสาวไม่กล้าผลีผลามเข้าไปหาอเล็กซ์ ด้วยรอบกายเขามีหลายชีวิตยืนถ่ายรูปและสนทนากันอยู่

กระทั่งอเล็กซ์หันมาเห็น เด็กสาวจึงโบกมือทักทาย จากนั้นเขาก็เดินเลี่ยงจากสายตาญาติๆ ออกมา

หัวใจตาณพองโตเมื่อเห็นร่างสูงก้าวมาหา หล่อนชี้มือไปอีกฝั่งของชานชาลา จุดนั้นมีห้างสรรพสินค้าเล็กๆ ติดถนนคนเดิน หล่อนรีบจ้ำอ้าวไปรอเขาที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ด้านหน้ามีตู้แผงไฟและป้ายโฆษณาซึ่งบังสายตาคนได้ดี

“พี่นึกว่าตาณจะไม่มา ปล่อยให้รอจนแทบจะขาดใจตาย”

เขาพุ่งเข้ามากอดหล่อน เอ่ยด้วยสุ้มเสียงตัดพ้อ ก่อนจะสำรวจร่างกายหอมเย้ายวนด้วยจมูกโด่งสวย

“ทำไมถึงคิดแบบนั้น ยังไงตาณก็ต้องมา ดูสิ มีคนมาส่งพี่ตั้งแยะ ไม่เห็นจะต้องรอตาณ”

“อ๋อ วันนี้มีญาติของพ่อมาด้วยหลายคน และเจมีกับป้าก็เพิ่งบินมาถึงเมื่อวาน พวกเขาอยากนั่งรถไฟ บอกว่ามันดูอะเมซิ่งมาก” อเล็กซ์อธิบายให้หล่อนฟัง แต่เด็กสาวก็เหมือนอยู่ในอาการเหม่อ เขาจึงเสริมต่อ “ตาณไม่ต้องห่วงนะ พอทุกอย่างเข้าที่เข้าทางพี่จะรีบกลับมารับคนสวยทันที”

อเล็กซ์เอ่ยเหมือนทุกอย่างง่ายดาย ทั้งที่หล่อนอธิบายไปแล้วว่ามีภาระหลายอย่างทั้งเรื่องต้อม ผู้เป็นน้องชาย ซึ่งค่อนข้างเกเร และยังต้องช่วยแม่ขายของในตลาดตอนเช้า ดังนั้นการจะตามเขาไปเมืองหลวงเป็นสิ่งยากเกินตัว

“แต่...” หล่อนเอ่ยได้เท่านั้น ก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

อเล็กซ์เลิกคิ้วสูง แล้วถามต่อ “ว่าไง”

“แม่อยากให้ตาณอยู่ช่วยงานที่นี่ และคอยดูต้อมด้วย” หล่อนบอกเขาสั้นๆ ไม่อยากสร้างปัญหาใดให้เขากลุ้มใจ

“ถ้าไม่สบายใจก็ไม่เป็นไร เอาไว้ให้ทุกอย่างพร้อม ค่อยตัดสินใจใหม่”

เขาว่าแล้วก็จับใบหน้าหล่อนด้วยสองมือ ก่อนจะจุมพิตที่หน้าผากด้วยความสิเน่หา

วินาทีนั้น ขอบตาเด็กสาวแดงเรื่อ ในหัวมีความคิดโง่ๆ ใจจริงคืนนี้ หล่อนคิดหนีตามเขาไปด้วยซ้ำ แต่ความคิดไม่เข้าท่านั้นถูกพับเก็บลงอย่างเร็ว ใจหล่อนยังห่วงแม่และน้องชาย พวกเขาจะอยู่อย่างไรถ้าหล่อนตัดช่องน้อยแต่พอตัว

ตาณพยายามกลั้นน้ำตา หล่อนจะร้องไห้ตอนนี้ไม่ได้ ทว่าน้ำตาเจ้ากรรมกลับไม่เชื่อฟัง มันไหลอาบแก้มอย่างเร็ว หล่อนจึงโผเข้าไปกอดอเล็กซ์ แล้วซุกหน้ากับอกกว้าง ด้วยไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตา

เนื้อตัวอเล็กซ์หอมและอุ่นจัด หล่อนชอบโมงยามนี้ โมงยามที่มีเขาอยู่ใกล้ๆ คอยเป็นหลักยึดและที่พึ่งพิงใจ หญิงสาวซึมซับภาพต่างๆ เอาไว้ หวังให้เป็นความทรงจำล้ำค่า อเล็กซ์วางคางเหลี่ยมบนศีรษะหล่อนและเอ่ยว่า

“พี่จะไม่มีวันลืมตาณ และกลิ่นนมหอมๆ นี้แน่นอน”

หล่อนเงยหน้ามองเขา ตาสบตา หัวใจหนุ่มสาวเต้นในจังหวะเดียวกัน หล่อนเรียนรู้รสสวาทจากเขา และตอบรับสิ่งนั้นด้วยจุมพิต

สองมือขยี้ผมเส้นเล็กนิ่มลื่นของอเล็กซ์ แสดงถึงความสุขล้ำที่เขาปรนเปรอให้ โมงยามนั้นร่างกายสาวปานจะล่องลอยสู่สรวงสวรรค์ ตาณคิดถึงภาพในกระท่อมและคำรักที่เขาพร่ำบอก

อเล็กซ์อุ้มร่างตาณขึ้น และโอบกอดไว้แน่น หล่อนรู้สึกดีเหลือเกิน กระทั่งลงยืนบนพื้นเขาก็จับจูงมือหล่อนไปยังที่ลับตาคน จุดนั้นเป็นหลังต้นไม้ใหญ่มีลมพัดแรงและอากาศเย็นชื้น

ยามนั้นใจเด็กสาวเต้นระส่ำ แม้จะกลัวแต่ก็มีความตื่นเต้นและพร้อมเรียนรู้รสรักจากเขา อเล็กซ์ยิ้มพึงใจ ก่อนที่มือใหญ่จะสัมผัสส่วนเว้าส่วนโค้งของเด็กสาว ริมฝีปากบางนั้นก็แสนซุกซน เอาแต่ฉกชิมรสหวานและกลิ่นหอมๆ จากริมฝีปากอวบอิ่มกับลำคอระหง

เด็กสาวยืนแทบจะไม่ไหว ร่างกายอ่อนปานขี้ผึ้งถูกไฟลน กระนั้นก็เผลอตอบรับเขาด้วยการหลุดเสียงหวานจัดเรียกชื่อชายหนุ่ม

“พี่เล็กๆ ขา”

“ว่าไงครับ คนสวย”

“อย่าทำแบบนี้สิคะ เดี๋ยวใครก็มาเห็นหรอก”

“ไม่มี้ เว้นแต่พวกชอบถ้ำมอง ฮ่าๆ” เขาว่าพร้อมกับหัวเราะในลำคอ ก่อนฝังจูบลงบนกลีบปากเด็กสาวที่กำลังเห่อร้อน

ตาณไม่อาจทนทานแรงสิเน่หาที่ถาโถมเข้าใส่ร่างกาย หล่อนจึงโอบกอดเขาแน่น กายแกร่งของอเล็กซ์ปลุกพลังแห่งรักให้ลุกโชน แต่ไม่กี่วินาทีจากนั้นเสียงแหลมจัดก็ร้องขึ้นจากด้านหลังชายหนุ่ม