HBD
1119 คำ
อเล็กซ์ยิ้มกว้าง และยกมือไหว้มีชัย เจ้าของครัวแม่หุงรุ่นที่สอง
“เฮ้ย นึกว่าใคร อั๊วเกือบจำไม่ได้ ทั้งสูง ทั้งหล่อกว่าเดิม แล้วนี่กลับมาตอนไหน”
“ผมมาดูงานที่นี่ พอดีมีโปรเจกต์รีโนเวตแถวๆ โรงแรมเก่าและโรงหนังตรงหัวมุมให้เป็นแหล่งชอปปิงใหม่” ชายหนุ่มอธิบายรายละเอียดย่อๆ ให้มีชัยฟังถึงโครงการมหานคร 2505
“ดีเลย อั๊วจะได้ลูกค้าเพิ่ม ว่าแต่ยังชอบกินเมนูนมสดปั่นอยู่หรือเปล่า เดี๋ยวอั๊วจัดให้เป็นพิเศษ”
มีชัยจำลูกค้าคนนี้ได้ดี ในอดีตหนุ่มใหญ่ทำแฟรนไซส์นมสดจนมีชื่อเสียง หนึ่งในเมนูฮิตของเขาคือโกโก้นมสดปั่น ซึ่งอเล็กซ์เคยเป็นนายแบบให้ทางร้าน มีชัยได้ช่างภาพมืออาชีพมาถ่ายรูปหนุ่มฝรั่งลูกเสี้ยวไทยคู่กับเมนูเด็ดจนเป็นกระแสฮอตฮิตในสมัยนั้น
“คนเดิม ก็ใจเดิมสิเฮีย กลิ่นนมหอมๆ กับโกโก้เข้มข้น คือสวรรค์ชั้นเจ็ดของผม พูดถึงแล้วก็อยากลองสักจ๊วบ สองจ๊วบ” คนพูดหน้าแดงระเรื่อ ภาพที่อยู่ในความทรงจำฉายให้ระลึกถึงเหตุการณ์แสนหวาน
“ฟังคำพูดคำจาเอ็งแล้ว อั๊วตงิดๆ ใจพิกล มันเหมือนคนเพ้อถึงเมียเก่าฉิบหาย ฮ่าๆ” มีชัยหัวเราะร่วน ผิดกับอเล็กซ์ที่ทำหัวคิ้วย่น
“เกินไปเฮีย ถึงผมจะเสน่ห์แรง แต่ผมก็ไม่ได้เจ๊าะแจ๊ะกับใครไปเรื่อย เว้นแต่ผู้หญิงเขาทอดสะพานให้ก่อน” อเล็กซ์เอ่ยแล้วก็เหมือนมีบางสิ่งสะกิดใจ สีหน้าเขาจึงเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม
“แหม ไอ้หล่อ ก็ใช่นะสิ อั๊วยังจำภาพสยองขวัญติดตาได้ดี สาวๆ มัธยมรุมตบกันหน้าร้าน หน้าบวมปากเจ่อกันไปหมด และที่เด็ดดวงกว่านั้นก็คือคุณนายฝรั่งบินตรงมาจากสหรัฐฯ เพื่อลบเขี้ยวเล็บลูกชายหัวแก้วหัวแหวนถึงที่นี่ และยังจะสั่งปิดร้านอั๊วอีก โทษฐานที่ปล่อยให้ลูกชายมาใช้ครัวแม่หุงเป็นฮาเร็ม เออ...แต่อั๊วยังติดใจอยู่เรื่องหนึ่ง วันนั้นนังหนูที่ไหนวะที่มาลากเอ็งไปเข้าป่า” มีชัยรู้ว่าอเล็กซ์รอดพ้นจากการถูกสาวๆ รุมทึ้งครั้งนั้น เพราะมีเด็กสาวคนหนึ่งมาช่วยเขาไว้
“ไม่เอาน่า จนป่านนี้แล้วยังไม่เลิกถามอีก” ชายหนุ่มยกมือขอให้อีกฝ่ายยุติ
มีชัยชอบคุยสนุกก็เท่านั้น ไม่ได้คิดรื้อฟื้นความหลังเพื่อล้อเลียนอเล็กซ์
“เออๆ อั๊วก็แซวขำๆ นั่นแหละ ว่าแต่เอ็งมากับกลุ่มใหญ่ๆ ตรงโต๊ะหน้าเวทีหรือเปล่า จะได้คิดราคาให้เป็นพิเศษ”
“ใช่เฮีย มากันหลายคน เสียงดังไปหน่อยขอโทษด้วย”
“เฮ้ย ขอโทษอะไร้ ร้านนี้ดูแลลูกค้าเต็มที่ ว่าแต่มีอะไรขาดเหลือหรือเปล่า”
“อ่อ ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ ตอนสั่งออร์เดอร์ ผมส่งกระดาษให้น้องผู้ชายช่วยไปรับของที่สั่งพิเศษ ไม่รู้ว่าเรียบร้อยหรือยัง”
มีชัยหันไปถามบริกรผู้ชายที่ยืนอยู่ไม่ห่างตน ก่อนจะหันมาตอบ
“เรียบร้อย ว่าแต่อยากให้ร้านทำเซอร์ไพรส์หรือเปล่า ครัวแม่หุงมีโปร.เสริมเพียบเลยนะ”
“เออ ร้านเฮียยังมีวงทริโอเล่นอยู่ไหม” อเล็กซ์จำได้ว่าครัวแม่หุงมีวงของครอบครัวซึ่งเล่นดนตรีสากลให้ลูกค้าฟัง
“มันแน่นอนอยู่แล้ว อาอี๊ ตี๋เล็ก และเจ้หมวย ยังมีชีวิตสุขสบาย เอ็งต้องการเพลงไหนขอได้เลยไอ้เล็ก”
นักดนตรีเหล่านั้นคือคนในครอบครัวมีชัยถึงเป็นมือสมัครเล่น แต่ใจรักและชอบการเล่นดนตรีคลาสสิก
อเล็กซ์ดีดนิ้วดังเปาะ เขามีไอเดียพิเศษสำหรับง้อคนรักแล้ว จากนั้นก็ขอให้มีชัยช่วยเหลือ
“เอาตามนั้นเลยเฮีย...ยังไงเดี๋ยวผมขอตัวไปตามแฟนก่อน เมื่อกี้ทำตัวแย่ไปหน่อย ป่านนี้คงเอาแต่ร้องไห้อยู่ในห้องน้ำ”
อเล็กซ์ว่าจบก็เตรียมก้าวจากไป หากแต่จังหวะนั้นพิมพ์พิกาเดินเข้ามารวมกลุ่มเสียก่อน
“เฮ้ย! คนนี้จริงๆ หรือวะ ไอ้เล็ก...เอ๊ย คุณเล็ก”
มีชัยมองหญิงสาวผิวขาวเหลือง ใบหน้าสวยเรียบๆ ในชุดสูทหรู เขาจำได้ว่าเธอเป็นลูกของเจ้าสัวที่ดินแปลงใหญ่ฝั่งเมืองเก่าของที่นี่
“คนนี้แหละ กว่าจะตามหากันเจอผมต้องใช้เวลานานทีเดียว”
อเล็กซ์เกิดความภูมิใจต่อพิมพ์พิกา หญิงสาวเหมาะสมกับเขาในทุกๆ ด้าน และยังช่วยเสริมให้เขาดูดี
“แบบนี้คุณเล็กห้ามปล่อยให้เดินไปไหนคนเดียวเลยนะ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวต้องมีใครร้องไห้ขี้มูกโป่งแน่” มีชัยว่าพร้อมหัวเราะเสียงดัง ก่อนจะปล่อยให้หนุ่มสาวกลับไปยังที่โต๊ะด้านนอกร้าน
อเล็กซ์เดินเคียงข้างพิมพ์พิกา ความหวานของทั้งคู่ใครเห็นก็ต้องอิจฉา ตอนนี้หญิงสาวกลายเป็นคนละคนอย่างน่าเหลือเชื่อ
“พิมพ์ขอโทษ เราดีกันนะ”
“คะ ครับ ผมต่างหากที่ต้องขอโทษ ก่อเรื่องไม่เว้นวัน” เขาว่าพร้อมโอบเอวหญิงสาวหลวมๆ
“คืนนี้ ไปส่งพักพิมพ์ที่โรงแรมได้ไหม พิมพ์มีอะไรอวดคุณเล็ก” เธอว่าอย่างฉอเลาะ ก่อนจะหัวเราะคิกราวกับเป็นสาวน้อยแสนซน
“เอ ผมอดกลัวไม่ได้ ตะกี้ยังจะถือไม้เรียวหวดก้นผมอยู่เลย มาตอนนี้พิมพ์ทำให้ผมทั้งช็อก และ...อยากเรียกเช็กบิลไวๆ อยากรู้จนใจจะขาดแล้วว่าพิมพ์ มีอะไรอวดผม”
เขาว่าอย่างติดตลก หากไม่มีสายตาคนอื่นลอบมองอยู่ อเล็กซ์คงจุ๊บแก้มหญิงสาวไปสักฟอดสองฟอด
“ไม่รู้สิคะ พิมพ์แค่คิดว่า เราควรจะปรับตัวเข้าหากันมากกว่านี้”
เธอว่าจบก็ซบศีรษะกับไหล่หนา เมื่อครู่เธอเข้าห้องน้ำวีไอพี และขา
กลับได้เห็นแม่ครัวกับสาวเสิร์ฟคนหนึ่ง ทั้งคู่กำลังช่วยกันจัดเตรียมเค้กสำหรับวันเกิดลูกค้า
“อุ๊ย น่ากินจังเลย ตะกี้ไม่ทันเห็นในเมนู ฉันสั่งบ้างได้ไหม”
“ขอโทษด้วยคุณ พอดีชิ้นนี้ลูกค้าสั่งให้ไปรับเป็นพิเศษ แต่ทางร้านมีของหวานอย่างอื่นนะคะ ถ้าต้องการแบบไหนสั่งเพิ่มได้”
แม่ครัวตอบพิมพ์พิกา ส่วนสาวเสิร์ฟที่มีผ้าปิดปากหน้าตาแปลกๆ ก็พยักหน้าเห็นด้วย พิมพ์พิกายิ้มนิดๆ ก่อนจะเดินเข้ามาดูเค้กดังกล่าว
สิ่งที่สะดุดสายตาคือข้อความที่เขียนเอาไว้หน้าเค้ก เห็นแล้วอารมณ์กรุ่นๆ ที่มีก่อนหน้าพลันสลายลง
‘สุขสันต์วันเกิดคุณพิมพ์สุดสวย’
- ผู้เขียน
