สนามบินสุวรรณภูมิ ประเทศไทย
หยาง หลุนเจีย เดินทางมาพร้อมกับบอดี้การ์ดด้วยเครื่องบินส่วนตัว ใบหน้าหล่อเหลารูปไข่ สันกรามโค้งมน คิ้วหนา แววตาเฉยชา บุคลิกดูหยิ่งๆและถือตัวพอสมควร ริมฝีปากแดงระเรื่อบ่งบอกว่าเขาเป็นคนสุขภาพดี ผิวขาวออร่า ความหล่อระดับพระเอกดังจากซีรีย์จีน ส่วนสูง 180 เซนติเมตร ขายาวก้าวเข้าไปนั่งยังที่นั่งคนขับบนรถแลมโบร์กินี อเวนทาเดอร์สีส้ม ที่บอดี้การ์ดเพิ่งขับมาจอดไว้ รถหรู Aston Martin สีดำของบอดี้การ์ดทั้งสามคันขับตามหลังมาติดๆ อีกหนึ่งคันขับนำทางมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ของเจ้าสัวชาน ย่านรามอินทรา
รถหรูทั้งห้าคันขับเข้ามาจอดที่ลานจอดรถภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำกางเกงสแล็คสีเดียวกัน สวมแว่นตากันแดดสีดำยืนมองไปรอบคฤหาสน์หลังใหญ่ เขาเคยมาที่นี่เพียงครั้งเดียว เมื่อตอนที่มารดาของเขายังมีชีวิตอยู่
"เข้าไปในบ้านกันเถอะนะครับนาย อยู่ตรงนี้อากาศมันร้อน"
"อืม"
เฟย ที่ตอนนี้ทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดมือขวาแทนเติ่งหยาง เอ่ยบอกเจ้านาย
ร่างสูงหุ่นราวกับนายแบบ เดินเข้าไปภายในบ้าน สายตาคมกวาดมองไปรอบๆ ภายในบ้านดูสะอ้าน
"ป้านวลคะ หนูเห็นรถหรูขับเข้ามาในบ้านของเราหลายคันเลย ไม่รู้ใครมา"
เด็กสาวตัวอวบอ้วนวิ่งเข้ามาบอกป้าแม่บ้านที่กำลังดูทีวีในห้องพักส่วนตัวเป็นบ้านหลังใหญ่ชั้นเดียวมีหลายห้องสำหรับคนรับใช้
"เฮ่อ..สงสัยคุณหยางมาถึงแล้ว"
"ป้านวลถอนหายใจทำไมคะ"
"คุณหยางจะมาอยู่ที่นี่ มรดกตกทอดทุกอย่างของเจ้าสัวชานกลายเป็นของคุณหยางแล้ว อีกไม่นานพวกเราคงจะถูกไล่ออกจากบ้าน"
"แล้วทำไมคุณหยางต้องไล่พวกเราออกล่ะคะ พวกเราอยู่ที่นี่มาก่อนที่เขาจะมาเสียอีก"
"เฟยบอกป้าว่า คุณหยางไม่ชอบให้มีผู้หญิงอยู่ในบ้าน เขาต้องการอยู่กับบอดี้การ์ดของเขาเท่านั้น"
"คุณหยางต้องเป็นเกย์แน่ๆเลย"
"อย่าพูดแบบนั้นนะคะคุณหนู พวกเรายังไม่รู้จักเขา ถ้าเกิดเขาไม่ได้เป็นแล้วเขามาได้ยินอาจจะเป็นเรื่อง"
"เขาคงไม่ไล่เราออกหรอกค่ะป้านวล เพราะยังไงพวกเราก็อยู่ที่นี่มาก่อน ถ้าเขาไล่มีนาจะเป็นคนไปขอเขาอยู่ต่อเองค่ะ"
"ป้าก็ได้แต่หวังว่าเขาจะใจดีกับพวกเรานะคะ"
"คืนนี้มีนาขอมานอนกับป้านวลนะคะ ที่บ้านหลังใหญ่มีแต่ผู้ชายใส่สูทสีดำตัวใหญ่เดินเต็มไปหมดเลยค่ะ พวกเขาทำตัวเหมือนมาเฟียในละครหลังข่าวเลยค่ะ"
"ได้สิคะคุณหนู คุณหนูอยากมานอนกับป้าเมื่อไหร่ก็ได้ค่ะ"
"หนูคิดถึงป้ากัญกับลุงชานจังเลยค่ะ สองเดือนแล้วที่ลุงกับป้าจากพวกเราไป ฮึกๆฮื่อๆ"
เด็กสาวตัวอวบอ้วน นอนหนุนตักป้าแม่บ้านร้องไห้สะอึกสะอื้น
"โถ คุณหนูอย่าร้องนะคะ เกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องที่ต้องเจอกันทุกคน เว้นแต่ว่าจะเกิดขึ้นตอนไหน พวกเรายังมีชีวิตอยู่ก็ทำให้ดีที่สุด คุณหนูต้องตั้งใจเรียนนะคะ คุณท่านทั้งสองจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง"
มือเหี่ยวย่นลูบศรีษะทุยจนยัยเด็กตัวอ้วนนอนหลับไป
เช้าวันต่อมา
(ตุ๊บ!)
"โอ๊ยยย!"
ร่างอวบอ้วนในชุดนอนกางเกงขายาวเสื้อนอนแขนยาวลายคิตตี้ชนเข้าที่ร่างหนาเต็มๆ
"หลับตาเดินหรือไงวะยัยอ้วน เธอเป็นใคร กล้าดียังไงถึงมาเดินเพ่นพ่านที่นี่ห๊ะ"
"!"
--------------------------
ใครกันนะ ปากร้ายจัง มาด่าหนูมีนาเด็กอ้วนได้ยังไงกัน
ฝากติดตามตอนต่อไปพรุ่งนี้นะคะ จะมาลงให้อ่านทุกวัน