ตอนที่ 3 ไล่เด็กอ้วนออกจากบ้าน
1148 คำ
"ถามทำไมไม่ตอบ ตาบอดไม่พอหูหนวกด้วยหรือไง!"
มีนาได้แต่อ้าปากค้าง ตกใจกับคำพูดที่แสนร้ายกาจของชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังยืนจ้องหน้าเธอด้วยแววตาดุดัน
"คะ...คือ...หนูจะเข้าห้องค่ะ"
"ห้อง?...ห้องอะไรของเธอ"
"ห้องนอนไงคะ หนูชื่อมีนา หนูเป็นหลานป้ากัญ หนูอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้มา 13 ปีแล้วค่ะ ขอตัวนะคะ"
"เดี๋ยว"
"โอ๊ย!"
ลำแขนอวบอ้วนถูกกระชากด้วยฝ่ามือหนา
"ฉันยังไม่ได้อนุญาตให้เธอไป"
"เอ๊ะ...คุณ อะไรของคุณ หนูจะเดินเข้าห้องนอนของหนูแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ คุณเพิ่งจะเข้ามาบ้านหลังนี้ หนูไม่เคยรู้จักไม่เคยเห็นคุณด้วยซ้ำ"
"แต่ฉันเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ ในเมื่อพ่อของฉันตายแล้ว สมบัติทุกอย่างที่เป็นของพ่อฉัน มันก็ตกเป็นของฉันทั้งหมด"
"บ้านหลังนี้เป็นของคุณลุงชานต่างหาก หนูอยู่ที่นี่มาตั้งนานยังไม่เคยเห็นคุณเลยสักครั้ง เป็นลูกชายของคุณลุงชานจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ อยู่ๆก็มาแอบอ้าง"
"ปากดี แล้วก่อนป้าเธอจะตาย ป้าของเธอไม่บอกเธอหรือไงว่าฉันคือลูกชายของเจ้าของบ้าน ส่วนเธอและป้าของเธอมันก็แค่พวกมาอาศัย ป้าของเธอตายไปแล้วเธอก็ไสหัวไปอยู่ที่อื่น อย่ามาปากดีกับเจ้าของบ้าน ฉันจะไล่ออกให้หมด ขวางหูขวางตาชะมัด"
"คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะไล่ใครก็ได้ ในเมื่อหนูอยู่ที่นี่มาก่อนคุณ ไล่หนูก็ไม่ไป"
(พรึ่บ)
"ยัยเด็กอ้วน หยุดเดี๋ยวนี้นะ ฉันบอกให้หยุดไง"
ร่างอวบอ้วนรีบวิ่งเข้าห้องแล้วล็อคประตูทันทีส่งผลให้หยาง หลุนเจีย เกิดอารมณ์โมโหจะเอาเรื่องเด็กสาวให้ได้
(ปั้งปั้งปั้งปั้ง)
"เปิดประตูเลยนะยัยอ้วน"
(ปั้งปั้งปั้งปั้ง)
"เปิดสิวะ จะเปิดดีๆหรือจะให้ฉันพังประตูแล้วลากเธอออกจากบ้าน"
หยาง ทุบประตูรัวๆแต่ยัยเด็กอ้วนก็ไม่ยอมเปิดออกมา
"มีอะไรหรือครับคุณหยาง"
เฟย รีบวิ่งเข้ามาถามเจ้านายด้วยสีหน้างงๆและตกใจเล็กน้อย
"ไอ้เฟย มึงรีบทุบประตูให้พังไปเลย กูจะจัดการยัยเด็กอ้วนที่วิ่งเข้าไปในห้องนี้ กล้าดียังไงมาต่อปากต่อคำกับกู"
"เอ่อ...ไม่ต้องทุบประตูหรอก เดี๋ยวผมเรียกให้นะครับ"
"มึงจะทำยังไงก็รีบทำกูจะจัดการยัยเด็กอ้วนคนนี้ ไล่ออกไปให้พ้นบ้านกู"
"คุณหนู คุณหนูมีนาครับ เปิดประตูหน่อยสิครับคุณหนู"
(ก๊อก ก๊อก ก๊อก)
"คุณหนูครับ"
"โถ่เว้ย!"
(ปั้งปั้งปั้งปั้ง)
"ยัยอ้วน เปิดสิวะ ถ้าฉันประตูเข้าไปได้เธอโดนหนักแน่"
(แอ๊ดดดดด)
(พรึ่บ...)
"ยัยบ้าเอ๊ย"
บานประตูถูกเปิดออก ร่างอวบอ้วนวิ่งแทรกกลางระหว่างคนทั้งสองไปด้วยความรวดเร็วราวกับเหาะเหินเดินอากาศได้
"พวกมึงไปตามจับตัวยัยอ้วนนั่นมาให้ได้ เตะให้กลิ้งเหมือนลูกบอลเลยยิ่งดี"
หยาง ตะโกนบอกลูกน้องที่กำลังเดินเข้ามาภายในบ้าน
"ครับนาย"
"เอ่อ...คุณหยางครับ ไม่ต้องให้พวกมันไปตามจับตัวคุณหนูมีนาหรอกครับ เดี๋ยวผมจะไปตามเธอเอง"
"กูรอให้มึงไปตามเด็กนั่น คงรอชาติหน้า แค่เคาะประตูให้เด็กนั่นเปิดออกมาดีๆ มึงยังทำไม่ได้เลย ไปไม่พ้นหน้ากูเลย ไอ้เฟย"
ร่างสูงกระแทกเท้าเดินขึ้นบันไดไปยังห้องนอนที่อยู่ชั้นสองของบ้านด้วยอารมณ์โมโห
ชายร่างสูงสามคน ซึ่งเป็นบอดี้การ์ดของหยาง รีบวิ่งตามเด็กสาวร่างอวบอ้วนไปในสวนหลังคฤหาสน์
(แอ๊ดดด)
(พรึ่บ)
"ว้ายยยย คุณหนู"
ร่างอวบอ้วนผลักประตูวิ่งเข้าไปในห้องป้านวลแล้วนั่งลงนั่งหอบหายใจเหนื่อยแทบจะขาดใจ
"คุณหนูวิ่งหนีอะไรมาคะ"
"พะ...พวกนั้น วิ่งไล่จับมีนาค่ะ คุณหยางจะไล่มีนาออกจากบ้าน มีนาเลยต้องวิ่งหนีมาที่นี่ค่ะ หนะ...เหนื่อย...แฮ่กๆ"
(ปั้งปั้งปั้งปั้ง)
"เปิดประตู!"
เสียงของบอดี้การ์ดทั้ง 3 คนผลัดกันทุบประตูและส่งเสียงดังเรียกให้คนข้างในเปิดประตู
"เปิดสิวะ กล้าขัดคำสั่งคุณหยางหรือไง"
"เฮ้ย...พวกมึงไปทำหน้าที่ตัวเอง เดี๋ยวตรงนี้กูจัดการเอง"
"ครับเฮียเฟย"
(ก๊อกก๊อกก๊อก)
"ป้านวลครับ คุณหนูมีนา เปิดประตูหน่อยสิครับ ผมเฟยนะครับ"
(แอ๊ดดด)
"พี่เฟย คุณหยางไล่มีนาออกจากบ้าน มีนาไม่อยากไปจากที่นี่ มีนาจะทำยังไงดีคะ"
"คุณหนูไปทำอะไรให้คุณหยางโกรธหรือเปล่าครับ ทำไมคุณหยางถึงจะไล่คุณหนูออกจากบ้าน"
"มีนาเดินไปชนคุณหยาง คุณหยางหาว่ามีนามาเดินเพ่นพ่านในบ้านเขา มีนาแค่บอกว่ามีนาอยู่ที่นี่มาก่อน เขาอาจจะแอบอ้างว่าเป็นลูกของลุงชานก็ได้ เขาก็เลยโกรธมีนาค่ะ"
"โถ่ คุณหนูครับ ลำบากแล้ว คุณหยางโกรธไม่ยกโทษให้ง่ายๆแน่"
"แต่มีนาอยู่ที่นี่มาก่อนเขานะคะ เขาไม่มีสิทธิ์มาไล่มีนาออกจากบ้าน"
"พี่ว่าคุณหนูรีบไปขอโทษคุณหยางดีกว่านะครับ ก่อนที่คุณหยางจะโกรธไปมากกว่านี้ ไปขอโทษและขออยู่ที่นี่ต่อไปนะครับ"
"แล้วตอนนี้คุณหยางอยู่ที่ไหนคะ มีนาจะไปขอโทษเขา มีนาไม่ได้ตั้งใจจะว่าเขาแบบนั้น"
"คุณหยางอยู่ในห้องส่วนตัวของเขา ห้องอยู่ชั้น 2 ห้องสุดท้ายฝั่งซ้ายมือครับ"
"มีนาจะไปขอโทษคุณหยางเดี๋ยวนี้เลยค่ะ"
ร่างอวบอ้วนรีบสาวท้าวเดินกลับเข้าไปที่คฤหาสน์หลังใหญ่อีกครั้ง มีนาค่อยๆก้าวขาขึ้นบันไดด้วยอาการกล้าๆกลัวๆ
"เอาวะ มั่นใจหน่อยสิมีนา เฮ่อ.."
มีนาถอนหายใจก่อนจะสูดอากาศเข้าไปเต็มปอดแล้วเดินขึ้นบันไดตรงไปยังห้องสุดท้ายฝั่งซ้ายมือ
(ก๊อกก๊อกก๊อก)
"คุณหยางคะ มีนาเองนะคะ ขอมีนาเข้าไปหน่อยได้หรือเปล่า"
(ก๊อกก๊อกก๊อก)
เมื่อเคาะประตูเรียกหลายครั้งแต่ไม่มีเสียงตอบกลับ มีนาจึงถือวิสาสะหมุนลูกบิดประตูที่ไม่ได้ล็อคจากคนด้านในแล้วผลักประตูโผล่หน้าเข้าไป
(แอ๊ดดดดด)
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด"
"เฮ้ย! ยัยโรคจิต"
-------------------------
เกิดอะไรขึ้นกับมีนา น้องกรี๊ดทำไม
ตอนต่อไป
ฉันให้เวลาเธออยู่ที่บ้านหลังนี้อีกแค่ 2 อาทิตย์ รีบไปหาที่อยู่ใหม่ แล้วไสหัวไปให้พ้น ฉันไม่ต้องการให้มีผู้หญิงอยู่ในบ้านหลังนี้ ถ้าเธอยังหน้าด้านอยู่ที่นี่อย่าหาว่าฉันไม่เตือน
- ผู้เขียน
