ตอนที่ 1 คฤหาสน์ชาน หลุนเจีย
1235 คำ
นางเอก มีนา วรรัตน์
พระเอก หยาง หลุนเจีย
เด็กผู้หญิงอวบอ้วนผิวขาวอมชมพูในวัยสี่ขวบต้องกลายเป็นเด็กกำพร้าเพราะบิดามารดาของเธอถูกไฟครอกเสียชีวิตภายในบ้าน ในขณะที่เธออยู่โรงเรียน กำลังเรียนอยู่ชั้นอนุบาล1
"ไปอยู่กับป้านะลูก ป้าจะไม่ทิ้งให้มีนาต้องโดดเดี่ยวอยู่เพียงลำพัง คนเก่งไม่ร้องนะลูก"
ลำแขนเรียวโอบกอดเด็กน้อยตัวอวบอ้วนที่กำลังร้องไห้สะอึกสะอื้นไว้แนบอก พร้อมกับลูบศรีษะทุยเบาๆ เด็กน้อยวัยสี่ขวบย้ายเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ของเจ้าสัว ชาน หลุนเจีย นักธุระกิจอสังหาริมทรัพย์ชาวฮ่องที่มีศักดิ์เป็นลุงเขยของเธอ
"สวัสดีลุงชานสิลูก"
กัญญาบอกหลานในวัยไร้เดียงสาที่ยืนกอดตุ๊กตาหมีพูห์
"สวัสดีค่ะคุณลุง"
"สวัสดี หนูชื่ออะไรเหรอ"
เจ้าสัวชานในวัยห้าสิบเอ่ยถามเด็กน้อย
"หนูชื่อมีนาค่ะ"
"หนูมีนา มาอยู่กับลุงกับป้าที่นี่ ต่อไปนี้ ลุงชานกับป้ากัญญาคือผู้ปกครองของหนูนะ เริ่มต้นชีวิตใหม่ พรุ่งลุงจะพาหนูมีนาไปสมัครเรียนนะลูก"
เด็กน้อยมีนาพยักหน้ามองคนเป็นลุงและป้าสลับไปมา
13ปีต่อมา
(แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู )
เสียงเพลงฉลองวันเกิดดังขึ้นภายในคฤหาสน์หลังใหญ่
"ป้าขอให้มีนามีแต่ความสุขความเจริญ สอบได้เกรดเฉลี่ย4.00ทุกเทอมนะลูก นี่ของขวัญจากป้า"
"ขอบคุณค่ะป้ากัญ หนูรักป้ากัญที่สุดในโลกเลยค่ะ"
"สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดนะหนูมีนา ลุงขอให้หนูมีความสุข คิดสิ่งใดขอให้ได้สิ่งนั้นนะลูก นี่ของขวัญจากลุง"
"ขอบคุณค่ะคุณลุงชาน มีนารักลุงชานและป้ากัญญาที่สุดในโลกเลยค่ะ"
เด็กสาวตัวขาวอวบอ้วนไหว้ขอบคุณป้าและลุงเขย งานวันเกิดครบรอบ17ปีของมีนาจัดขึ้นภายในคฤหาสน์หลังใหญ่อย่างสนุกสนาน เหล่าบรรดาแม่บ้านสาวใช้และบอดี้การ์ดเกือบยี่สิบคนพากันสนุกสนาน ดื่มกินเต็มที่
"คุณหนูครับ สุขสันต์วันเกิดนะครับ ตั้งใจเรียนนะครับ"
เฟย บอดี้การ์ดคนเก่งของเจ้าสัวชานในวัย26ปี ยื่นกล่องช็อคโกแลตของโปรดให้กับเด็กสาวตัวอ้วน
"ขอบคุณค่ะ พี่เฟย หล่อแล้วยังใจดีอีก"
มืออวบอ้วนไหว้ขอบคุณบอดี้การ์ดที่เธอนับถือเหมือนพี่ชายมาตั้งแต่เด็ก แม้ว่าช่วงหลังๆ เฟยจะไม่ค่อยได้อยู่เมืองไทย แต่เวลากลับมาคฤหาสน์ เขาก็มักจะซื้อขนมมาฝากมีนาเสมอ
"พี่เฟย ทำไมช่วงนี้มีนาไม่ค่อยเจอพี่เลย หายไปไหนตั้งหลายเดือน"
"พี่ต้องไปช่วยงานคุณหยางที่ฮ่องกง พรุ่งนี้พี่ก็ต้องกลับฮ่องกงอีกแล้ว"
"คุณหยางคือใครหรอคะ"
"คุณหยางคือลูกชายคนเดียวของ นายใหญ่ไงครับ"
"ลูกชายลุงชานงั้นหรอ ชื่อหยางหรอคะ มีนาเคยได้ยินว่าคุณลุงมีลูกที่เกิดกับภรรยาเก่า แล้วทำไมเขาไม่มาที่นี่บ้างล่ะคะ"
มีนาถามด้วยความอยากรู้
"คุณหยางไม่ค่อยลงรอยกับเจ้าสัวชานตั้งแต่คุณแม่ของคุณหยางเสียชีวิต เจ้าสัวหนีมาทำธุรกิจในไทยตั้งแต่ภรรยาเก่าเสียชีวิตได้สามเดือนน่ะครับ"
"ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ทำไมพ่อลูกไม่ถูกกัน"
"เจ้าสัวมาอยู่ไทยไม่ถึงปีก็แต่งงานกับคุณผู้หญิงกัญญาไงล่ะครับ ตอนนั้นคุณผู้หญิงเป็นเลขาท่านเจ้าสัว และตกลงปลงใจแต่งงานกันหลังจากที่ทำงานด้วยกันไม่นาน คุณหยางเคยคัดค้านงานแต่ง แต่ไม่สำเร็จ พ่อลูกจึงไม่ถูกกัน จากนั้นคุณหยางก็ไม่เคยมาเยี่ยมเยือนท่านเจ้าสัวอีกเลยครับ"
"อ๋อ เข้าใจแล้วค่ะ ว๊า..มีนาคงเหงาอีกหลายเดือนเลย พี่เฟยไปนานไม่มีเพื่อนเล่นอีกแล้ว"
"ไปๆมาๆครับ รอบนี้ไปแค่เดือนเดียว ตอนมาไทยจะซื้อขนมมาฝากนะครับ"
สามอาทิตย์ต่อมา
"มีนา ป้ากับลุงชานไม่อยู่หนูอย่าไปเถลไถลที่ไหนนะลูก เลิกเรียนก็รีบกลับบ้าน"
"โถ่..ป้ากัญคะ มีนาเคยเถลไถลด้วยหรอคะ คุณป้าคุณลุงไม่อยู่ มีนาคงเหงามาก มีนาไม่หนีเที่ยวแน่นอนค่ะ"
"งั้นป้าไปแล้วนะ ถึงอเมริกาป้าจะวิดีโอคอลมาหานะลูก"
"มีนาจะรอคุณป้าคุณลุง รีบๆกลับมานะคะ"
ร่างอวบอ้วนโอบกอดคนเป็นป้าราวกับเด็กน้อยเริ่มงอแงออดอ้อนผู้ปกครอง คุณนายกัญญาโอบกอดหลานสาวพร้อมกับลูบศรีษะอย่างเอ็นดู
"ลุงจะซื้อของมาฝากหนูมีนาเยอะๆ โดยเฉพาะช็อคโกแลตของโปรดหนู"
"ขอบคุณค่ะคุณลุง เดินทางปลอดภัย เที่ยวให้สนุกนะคะ คุณลุงคุณป้า"
ห้าวันต่อมา
(ข่าวด่วน เครื่องบินสายการบินXXXที่กำลังเดินทางจากซานฟรานซิสโกไปยังลอสแอนเจลิส เกิดเหตุขัดข้องเครื่องยนต์ระเบิดกลางอากาศก่อนตกกระแทกพื้นไฟไหม้เสียชีวิตยกลำ ผู้เสียชีวิตในอุบัติเหตุทางอากาศครั้งนี้เป็นนักท่องเที่ยวสัญชาติไทย2คน ทราบชื่อคือนายชาน หลุนเจีย และนางสาวกัญญา แสงอรุณี"
"ฮื่อๆ ไม่จริงใช่ไหมป้านวล ป้ากัญกับลุงชานยังปลอดภัยใช่ไหม ป้ากัญกับลุงชานต้องกลับมาหามีนาใช่ไหมคะป้านวล ฮึกๆฮื่อๆ"
"โถ่..คุณหนู..ฮึกๆฮื่อๆ เจ้าหน้าที่ยืนยันแล้วค่ะคุณหนู คุณท่านทั้งสองเสียชีวิตแล้ว ไฟไหม้เกรียมจนเป็นเถ้าถ่าน คุณท่านทั้งสองจากพวกเราไปแล้ว ฮึกๆฮื่อๆ"
ป้านวล หัวหน้าแม่บ้านกอดร่างอวบอ้วนของเด็กสาวร้องไห้สะอึกสะอื้น
ประเทศฮ่องกง
(ก๊อกก๊อกก๊อก)
"เข้ามา"
"คุณหยางครับ เจ้าหน้าที่จากซานฟรานซิสโกยืนยันแล้วครับ เจ้าสัวชานและคุณนายกัญญาเดินทางไปกับเครื่องบินลำนี้ ไม่มีใครรอดชีวิตครับ"
"...."
เติ่งหยาง ลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามาภายในห้องทำงานและแจ้งข่าวการเสียชีวิตของบิดาของเขาให้ทราบ ใบหน้าหล่อเหลาราวกับพระเอกซีรีย์จีนยังคงสีหน้ายังเรียบเฉย ราวกับเรื่องอุบัติเหตุ และการสูญเสียครั้งนี้ไม่ได้กระทบกระเทือนกับความรู้สึกเขาเลยแม้แต่น้อย
สุสานบนเนินเขาในเมืองป็อกฟูแลม
"แม่ครับ คนที่ทำให้แม่ต้องจากผมไปตลอดชีวิต ตอนนี้เขาตายแล้วนะครับ ป่านนี้เขาคงลงไปใช้กรรมในนรกแล้ว ผมคิดถึงแม่นะครับ ผมคงไม่ได้มาหาแม่อีกนานเลย ผมรักและคิดถึงแม่มากนะครับ"
สายตาวูบไหวจ้องมองรูปที่หน้าหลุมฝังศพของมารดาก่อนจะหมุนตัวเดินออกมาจากสุสานบนเนินเขา
รถสปอร์ตหรูสีดำ3คันขับตามกันมาจอดในคฤหาสน์หลังใหญ่ในเขตวิคตอเรียพีค
"พวกมึงทุกคนตามกูมาที่ห้องโถงตอนนี้ ให้คนไปตามไอ้เฟยมาด้วย"
"ครับนาย"
ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำกางเกงสแล็คสีเดียวกันเดินไปนั่งลงโซฟาตวัดขาไขว่ห้าง กอดอกเอนหลังพิงพนักโซฟา
"มากันครบทุกคนแล้วใช่ไหม"
"ใช่ครับ"
"ไอ้เติ่งหยาง ต่อไปนี้มึงต้องทำงานแทนกูไปก่อน"
"ครับคุณหยาง"
"ส่งคนของเราไปประเทศไทยสิบห้าคน พรุ่งนี้กูจะไปประเทศไทย"
---------------------------
เปิดตอนแรกของมาเฟียผู้เย่อหยิ่งค่ะ
ฝากติดตามด้วยนะคะ
- ผู้เขียน
