EP 3 หม่ำๆ
1734 คำ
“แฮ่!”
“กรี๊ด ฮ่าๆ”
เสียงหยอกล้อของเด็กหญิงฝาแฝดวัยสี่ขวบ โชแปงกับเชอริน ทำให้คนมีศักดิ์เป็นย่าหันไปอมยิ้ม และถักเสื้อไหมพรมสำหรับเด็กต่อ ตอนนี้วีณาถักเสื้อเป็นตัวที่สี่แล้ว หลังจากถักให้วรรณ์ดี ลูกบุญธรรมของลูกชายและลูกสะใภ้เป็นคนแรก เพราะวรรณ์ดีมีศักดิ์เป็นพี่สาวคนโตของบ้าน ตามคำขอเคร่งครัดของลูกชายที่บอกเธอไว้กลายๆ ว่า ‘อย่ารักหลานลำเอียง’
ดังนั้นไม่ว่าจะทำอะไรให้หลานคนไหนเป็นพิเศษ หลานคนอื่นก็ต้องได้ด้วย วีณาก็พยายามอย่างดีที่จะไม่แสดงท่าทีรักหลานคนไหนมากกว่าอีกสามคน เฮ้อ! สำหรับเธอมันยาก แต่ทำไงได้ล่ะ เธอแก่แล้ว และเธอเหลือเขาแค่คนเดียวเป็นที่พึ่ง
แล้วเธอก็รู้สึกผิดกับเขาด้วย กับการเลี้ยงดูเขาราวกับว่าวอมชาไม่ใช่ลูก แต่เหมือนเขาเป็นเพียงเงาของวายุ ลูกรักของเธอเท่านั้น...
คิดมาถึงตรงนี้ ดวงตาที่เต็มไปด้วยริ้วรอยรอบๆ ก็คลอไปด้วยน้ำตา แต่แล้วร่างเล็กป้อมก็เดินเตาะแตะมาหาอย่างไร้เดียงสา
“ย่า ย่า”
หลานสาวคนเล็กมัดจุกไว้กลางศีรษะ พวงแก้มย้อยน่าหยิก เนี่ย! หลานสาวที่ตอนนี้วีณารักที่สุด แต่แสดงออกแบบนั้นไม่ได้ นอกจากจะกลัวลูกชายดุ เธอก็รู้แล้วว่าการลำเอียงเทความรักไปที่หลานคนเดียว มันอาจฟาดตีหัวใจหลานคนอื่นๆ ของเธอ
ทั้งที่เธอก็รักหมดนั่นแหละ แค่รักไม่เท่ากัน... อันนี้วีณาก็ยอมรับกับตัวเองว่าเป็นนิสัยติดตัวที่แก้ยาก
“ว่าไงจ๊ะน้องว่าน”
หญิงสูงวัยถอดแว่นเก็บลงในกล่องแว่นอย่างชำนาญ ก่อนจะวางไหมพรมและเข็มถักลงในกล่องเก็บไหมพรมข้างตัว จากนั้นก็อุ้มเด็กหญิงว่านหอมวัยย่างสองขวบขึ้นมานั่งบนตัก โดยมีพี่เลี้ยงเฝ้าอยู่ห่างๆ
“หม่ำๆ นมๆ”
พูดไปด้วย ปากเล็กๆ ก็มีน้ำลายไหลอาบคางไปด้วย และมือป้อมก็ทำท่าขยำๆ เหมือนเวลาที่กินนมแม่แล้วชอบบีบชอบนวด ซึ่งทุกคนในบ้านลงความเห็นกันว่าว่านหอมทำตามลูกหมาบีเกิ้ลที่บ้าน เพราะก่อนหน้านี้หาญเอาหมามาเลี้ยงเพิ่มอีกแล้ว และคราวนี้รอให้มีลูกครอกหนึ่งก่อนค่อยทำหมันทีหลังด้วย
“อ้าว หิวแล้วเหรอเหลนทวด”
พูดถึงหาญ ชายวัยหลังเกษียนที่ตอนนี้ล่ำบึ้กและดูหนุ่มกว่าตอนยังเป็นท่านประธานแห่งวิวัฒนพร็อพเพอร์ตี้ แถมยังกัดผมสีเขียวทั้งศีรษะแล้วหันมาใส่กางเกงยีนด้วย จนดูหล่อเฟี้ยวขึ้นเป็นกอง ก็เดินอุ้มวรรณ์ดียิ้มร่ามาหาลูกสะใภ้ โดยมีพะแพง พี่เลี้ยงของวรรณ์ดี และแก้ว พี่เลี้ยงของฝาแฝดเดินตามไกลๆ
วีณาอยากจะกลอกตาเป็นเลขแปด ลูกชายเธอน่ะนะบอกเธอว่าอย่าลำเอียง แต่ปู่ของลูกชายเธอเนี่ย! จนวรรณ์ดีอายุจะสิบขวบอยู่แล้ว ยังอุ้มกันอยู่อีก หลงกันเข้าไปสิน่า
แต่วีณาก็ต้องยอมรับนั่นแหละว่าหาญรักเหลนทุกคน นี่นอกจากอุ้มวรรณ์ดีแล้ว เขาก็ต้องเดินขาแข็งๆ ราวกับหุ่นยนต์เพราะโชแปงกับเชอรินเกาะกอดขาเขาไว้คนละฝั่ง และวางเท้าเล็กๆ บนเท้าของหาญ พร้อมกับหัวเราะกรี๊ดกร๊าดทุกครั้งที่คุณทวดก้าวขาเดิน
หาญงี้หน้าแดงไปหมด คนรักเหลนหลงเหลนก็ย่อมต้องการความสนใจสุดๆ ของเหลนเป็นธรรมดา ถึงหาญจะบ่นๆ ว่าเสียดายไม่ได้พาสุนัขบีเกิ้ลมาด้วยสักตัวก็เถอะ เพราะมีแม่สุนัขให้นมลูก วอมชา หลานชายของหาญเลยตัดสินใจว่ารอบนี้ให้ทุกตัวอยู่บ้านไปก่อนแล้วกัน เพราะถ้าไม่พาไปแค่แม่หมาก็น่าสงสาร รอเด็กๆ โตก่อน ค่อยจ้างพี่เลี้ยงดูแลสุนัขเพิ่ม
พูดไป ชายหนุ่มก็มองดุปู่ไป เขาค้านหัวชนฝาเรื่องให้หมามีลูก แต่หาญก็เอาน้ำตาเข้าแลก อยากเล่นลูกหมาเกิดใหม่ตอนแก่ อยากดมกลิ่นพวก ‘ต้าวยูกหมา’ ที่ในกลุ่มรักคนสุนัขเขาพูดถึงกัน จนชายหนุ่มยอมจนได้ แต่ก็ยอมแค่ครอกนี้หรอกนะ ต่อจากนี้ไม่ยอมแล้ว!
“ค่ะ เดี๋ยวฉันพาน้องว่านไปหาชมเอง” วีณาบอกกับพ่อสามีและอุ้มหลานลุกขึ้น ก่อนจะหันไปถามพี่เลี้ยง “ชมไปเตรียมชุดให้เด็กๆ บนห้องใช่มั้ย”
“ใช่ค่ะ คุณชมขึ้นไปสักพักแล้ว”
“แล้วเจ้าพายล่ะ”
หาญเรียกชื่อเล่นหลานชายที่จะเรียกกันเฉพาะในหมู่คนสนิทกับพวกสาวใช้ในบ้าน
“เอ” พี่เลี้ยงดูไม่แน่ใจ “หนูเห็นคุณพายออกไปซ่อมรถกับลุงโชติค่ะ ก่อนคุณชมจะขึ้นไปข้างบน แต่ตอนนี้หนูไม่แน่ใจนะคะว่าซ่อมกันเสร็จหรือยัง”
“จ้ะ ขอบใจมาก เธอจะทำอะไรก็ไปทำเถอะ เดี๋ยวฉันพาหลานขึ้นไปหาแม่เขาเอง”
วีณาปล่อยให้หาญเล่นกับหลานสาวคนโตและฝาแฝดจอมซนอยู่ที่ห้องโถงของบ้านพักตากอากาศ ก่อนจะเดินขึ้นบันไดมาชั้นสอง แล้วเคาะห้องที่ลูกชายกับลูกสะใภ้จะนอนด้วยกันคืนนี้
“ชม แม่เข้าไปนะ”
ไม่มีเสียงตอบรับ แต่ก็ไม่มีเสียงปฏิเสธเช่นกัน วีณาจึงคิดว่าลูกสะใภ้อาจจะไม่ได้ยินเสียงเธอ หรือไม่เธอก็อาจจะไม่ได้ยินที่ชมพลอยตอบมา ช่วงนี้หูก็ไม่ค่อยดีด้วย วีณาจึงเปิดประตูเข้าไปเลย
แต่ไม่มีใครอยู่ในห้อง นอกจากบนเตียงที่มีเสื้อผ้าเด็กวางเรียงรายกันอยู่เหมือนเลือกๆ ไว้ให้เด็กๆ ใส่ในงานวันเกิดคืนนี้ บนพื้นมีเสื้อยืดทีเชิร์ตเปื้อนคราบน้ำมัน กางเกงยีนขายาวไซซ์ผู้ชาย แล้วก็เสื้อเอวลอยกับกางเกงยีนขาสั้นที่วีณาเห็นชมพลอยสวมวันนี้
เดินเข้าไปอีกก็เหยียบเข้ากับกางเกงในผู้ชายสีดำ และหน้าห้องน้ำก็มีบราเซียร์กับกางเกงในลูกไม้เซ็กซี่ตกอยู่ระเกะระกะ
เสียงน้ำจากห้องน้ำดังซานซ่า คลอกับเสียงแว่วหวานที่วีณาอยู่มาปูนนี้ทำไมจะไม่รู้ว่าเป็นเสียงอะไร! คนเป็นย่าจึงกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ แล้วค่อยๆ ก้าวถอยหลัง แต่ก็ดันลื่นเสื้อที่ตกอยู่บนพื้น
“ว้าย!”
โชคดีด้านหลังเป็นเบาะนั่งเล่น วีณาจึงล้มก้นจ้ำเบ้าแบบไม่มีกระดูกตรงไหนแตกหัก เธอกอดหลานสาวคนเล็กไว้แน่นเพราะกลัวจะทำหลานตกจากมือบาดเจ็บ และเมื่อทุกอย่างจบลง หญิงสูงวัยก็พ่นลมหายใจดังฟู่ด้วยความโล่งอก
แต่แล้วว่านหอมก็ร้องไห้จ้าด้วยความตกใจ! วีณาเลิ่กลั่ก พยายามจะลุกขึ้นเงอะงะและปลอบหลานไปด้วย แต่ก็ดูเหมือนจะหนีออกไปไม่ทันแล้ว
เพราะเสียงน้ำหยุดลงแล้ว...
ไม่นานนัก ลูกชายและลูกสะใภ้ที่ตัวเปียกซ่ก สวมผ้าขนหนูคนละผืนก็แทบจะวิ่งออกมาจากห้องน้ำด้วยใบหน้าแดงก่ำ โดยเฉพาะชมพลอย ผิวเธอแดงเป็นจุดๆ จ้ำๆ อย่างเห็นได้ชัดเพราะพื้นเพเป็นสาวเหนือที่ผิวขาวจัดตัดกับรอยช้ำอย่างร้ายกาจ
“คุณแม่ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
ชมพลอยเห็นท่านั่งของแม่สามีก็รู้ทันทีว่าไม่ปกติ เธอรีบไปช่วยอุ้มและโอ๋ว่านหอม โดยที่วอมชาก็เดินออกมาพยุงวีณาให้ลุกขึ้น
“เจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับแม่”
“ไม่เจ็บจ้ะ แม่ล้มตรงเบาะพอดี” วีณาตอบโดยไม่สบตาลูกชายและลูกสะใภ้ ถึงเธอจะแก่แล้ว แต่เธอก็มีหัวใจนะ บุกเข้ามาตอนเวลาแบบนี้ก็อดเขินลูกๆ ไม่ได้ “ว่านหอมหิวนมน่ะ แม่เลยพาขึ้นมาหา แต่เดี๋ยวให้เด็กละลายนมในตู้เย็นมาอุ่นก่อนก็ได้ ลูกไปแต่งตัวกันก่อนเถอะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูให้นมลูกเลย”
ชมพลอยเองอายจนก็ไม่กล้าสบตาวีณาเหมือนกัน เธอพาว่านหอมไปนั่งลงบนเตียงโดยหันหลังให้ทางนี้ ปลอบโยนจนเด็กหญิงใจเย็นลงจึงเปิดผ้าให้ปากเล็กๆ ซุกหาไออุ่นของแม่และดูดนมจุ๊บๆ ด้วยดวงตาใสๆ ที่เต็มไปด้วยน้ำตาเอ่อคลอ
“งั้นแม่ไปรอข้างนอกนะ”
วีณารีบผละออกไปแล้วปิดประตูแถมล็อกลูกบิดให้ด้วย ปล่อยให้วอมชายืนมองแม่ที มองเมียที ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ หญิงสาว แล้วก้มลงจูบแก้มลูกสาวคนเล็กด้วยความรักแสนรัก
“มาหิวอะไรตอนนี้นะลูก” ชายหนุ่มกระซิบด้วยความมันเขี้ยวแก้มย้อยๆ ของว่านหอม “พ่อขอหม่ำสักคำได้มั้ย แก้มเนี่ย หืม”
เด็กน้อยหยุดดูดนม แต่ยังอมปลายถันสีชมพูอยู่ เธอมองบิดาด้วยแววตาร่าเริง ก่อนจะหัวเราะเอิ้กอ้ากออกมาเมื่อถูกวอมชาอมแก้มเข้าให้จริงๆ
“พี่พาย! อย่าแกล้งลูกสิคะ ให้ลูกกินก่อน”
วอมชายอมปล่อยแก้มย้อยๆ ให้เป็นอิสระ แต่เขาก็มองเมียงอนๆ
“ให้ลูกกินก่อน แล้วพี่ก็ได้กินทีหลังทุกที”
“จินทีหยัง จินทีหยัง”
ว่านหอมพูดตาม แถมยังกำมือแล้วปล่อย กำมือแล้วปล่อยแบบที่เธอชอบทำให้พวกผู้ใหญ่ดูพร้อมคำว่าหม่ำๆ ทำเอาชมพลอยแอบหยิกเอวหนาของสามีโดยไม่ให้ลูกสาวเห็น
“ลูกพูดตามแล้วเนี่ย”
ชายหนุ่มแอบดึงมือที่หยิกเอวมาวางบนตัก ให้เธอลูบไล้มังกรยักษ์ที่ตื่นเต็มตา แต่ไร้โอกาสพ่นพิษอย่างน่าเวทนาจับจิต
“ติดไว้ก่อนแล้วกัน คืนนี้พี่จัดหนักแน่”
“จะ-”
ว่านหอมพูดตามได้แค่นั้น ชมพลอยก็จับลูกเข้าเต้าแล้วโอ๋เอ๋ให้ลูกกินนม ก่อนจะไล่สามีไปสวมเสื้อผ้าด้วยพวงแก้มแดงก่ำ แม้ว่าร่างกายของเธอจะตอบสนองต่อคำขู่ของเขาจนแฉะฉ่ำยิ่งกว่าเดิมก็ตาม
ตาบ้า! เล่นไม่ดูเวล่ำเวลาเลย...
- ผู้เขียน
