(อ่านฟรี/จบแล้ว) ภริยาท่านประธาน (สามีขาอย่า... Special) NC 20+

คุยกับไรต์ก่อนเข้าเนื้อหา นิยายเรื่องนี้เป็นตอนพิเศษแบบ x2 ค่ะ มีตอนพิเศษของ คุณเต x ต่ายนุ่ม จาก สามีขาอย่าดุดัน และตอนพิเศษของ วอมชา x ชมพลอย จาก สามีขาอย่าอ่อนโยน เนื่องจากในเล่มเร่าร้อนมาก ดังนั้นตอนพิเศษจะลดดรีกรีความหืดหาดลงหน่อยนะคะ >///พิมาลินย์ www.facebook.com/maria.pimalin Written in 2023 . . . . . EP 1 ร้อน . ทันทีที่จอดรถเรียบร้อย เตวิชก็เดินถือกระเป๋าเอกสารตรงไปที่ประตูทางเข้าขนาดใหญ่ของคฤหาสน์หลังใหม่เอี่ยมที่เขาซื้อที่ดินเพื่อก่อสร้างเรือนหอ วันที่รู้ว่าเมียมีเจ้าตัวน้อยในครรภ์ แต่ก่อนอยู่กันสองคนที่เพนเฮ้าส์ของคอนโดมิเนียมก็สะดวกดี ณจันทร์รักที่นั่นมากและคอนโดนั่นก็ใกล้บ้านแม่ของเธอด้วย แต่พอกำลังจะมีสมาชิกใหม่เพิ่มขึ้น เตวิชก็ร้อนรนทนอยู่ไม่ได้ รู้สึกว่าอะไรๆ มันคับแคบไปหมด นั่งโซฟาก็ร้อนก้น เดินเข้าครัวก็ร้อนใจ แม้กระทั่งโซนซักล้างที่เขาเคยชอบพาเมียมานัวเนียแถวเครื่องซักผ้า ก็ดูร้อนอบอ้าวไปซะเฉยๆ เสียอารมณ์! ‘ผมจะสร้างบ้านใหม่ คุณว่าไง’ ห้าปีก่อน เขาถามเมียรักด้วยสีหน้าบึ้งตึงเหมือนโกรธกัน แต่เพราะณจันทร์รู้ดีว่าหน้าเขาก็เป็นแบบนั้นแหละ เธอจึงลูบแก้มสากระคายด้วยสายตารักใคร่ และคำตอบที่ได้ก็ทำให้เตวิชรู้สึกผิดคาดไปเลย ‘ตามใจคุณเลยค่ะ หนูอยู่ที่ไหนก็ได้ถ้าที่นั่นมีคุณ’ ชายหนุ่มตอบแทนคำตอบน่ารักของเธอด้วยความร้อนแรงจนขาโซฟาแทบจะหัก ถ้าไม่ติดว่าในท้องของเธอมีสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่เรียกว่าลูก เขาคงหักขาโซฟาทิ้งด้วยเอวแกร่งที่เคยส่งเมียขึ้นสวรรค์จนขาเตียงหักมาแล้ว “อุ๊ย คุณเต กลับมาแล้วเหรอคะ” คนแรกที่เจอตรงหน้าประตูบ้านคือณิชา มารดาของณจันทร์ที่เขาชวนให้มาอยู่ด้วยกัน เมียเขาจะได้ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง งานที่มูลนิธิก็ยุ่ง ลูกก็ต้องเลี้ยง แม่ก็เป็นห่วง อะไรเทือกๆ นั้น “ครับคุณแม่” ชายหนุ่มตอบเสียงดุ แววตาเฉียบคม แบบที่ยังไงณิชาก็ไม่ชินซะทีกับท่าทางเหมือนอยากสวบหัวชาวบ้านตลอดเวลาของลูกเขยรูปหล่อแต่หน้าดุ นี่ตั้งแต่รู้จักเขามา ณิชาจะเห็นเตวิชยิ้มก็ต่อเมื่ออยู่กับลูกสาวเธอหรือไม่ก็หลานชายสองคนของเธอเท่านั้นแหละ แต่ก็ไม่ใช่ตลอดเวลาหรอก บางทีเขาก็มองณจันทร์เหมือนอยากจับทุ่มลงพื้นในท่ามวยปล้ำ แต่ลูกสาวของเธอกลับมองว่าสีหน้าแววตาดุดันของเขาช่างน่ารัก โอ๊ย พวกชุมชนคนคลั่งรัก ณิชาไม่อินด้วยคนหนึ่งละ เตวิชน่ะน่ากลัวจะตาย! “ต่ายนุ่มอยู่ไหนครับ” มาถึงก็ถามหาเมียทันที ณิชาแอบกลอกตามองบนระหว่างที่เตวิชหันไปมองสาวใช้ แล้วส่งกระเป๋าเอกสารให้สาวใช้นำไปเก็บให้ เมื่อเขาหันกลับมามอง ณิชาก็ยิ้มหวาน “อยู่ในห้องรับแขกค่ะ พอหลังมื้อเที่ยงก็เห็นง่วนห่อของขวัญอยู่กับเด็กๆ เดี๋ยวแม่ไปเคลียร์บัญชีที่ร้านก่อนนะคะ ปลายเดือนที่ร้านยุ่งๆ วันนี้น่าจะไม่ได้ไปงานวันเกิดด้วย” “ครับคุณแม่” เตวิชตอบเสียงเรียบ ก่อนจะปล่อยให้ณิชาไปจัดการร้านเสื้อผ้าของเธอที่เขาเปิดให้ แล้วเดินเข้าคฤหาสน์โอ่อ่ามาจนถึงห้องรับแขกที่อยู่ทางปีกซ้ายของตัวบ้าน มองจากโค้งประตูก็เห็นหญิงสาวสะพรั่งกำลังห่อของขวัญอยู่กับลูกชายทั้งสองคน เด็กชายตุลย์วัยสี่ขวบหยิบริบบิ้นส่งให้แม่ห่อกล่องของขวัญ แล้วเด็กชายติณณ์วัยสองขวบ กำลังอยู่ในวัยแก้มย้อย ตัวกลม ก็แอบดึงริบบิ้นที่ณจันทร์ผูกไว้อย่างสวยงามออก แม่กับพี่ชายจึงหัวเราะออกมาพร้อมกัน “ไม่ได้นะคะน้องติณณ์ ต้องให้เจ้าของวันเกิดเป็นคนแกะนะคะ” ตุลย์มองน้องชายด้วยดวงตารักใคร่ มือเล็กๆ ยื่นไปหยิกแก้มยุ้ยของน้องเบาๆ “อย่าซนนะน้องติณณ์ คุณแม่ยุ่งอยู่เห็นมั้ย” “คูมแม่ยุ่ง” ติณณ์พูดตามพี่ชาย “ต้องให้คูมพ่อช่วย” ‘ติณณ์ลูกพ่อ’ คืออีกชื่อที่พวกผู้ใหญ่ในตระกูลเทวาอนุสรณ์แอบเรียกลูกชายคนเล็กของเตวิชลับหลัง เพราะเอะอะอะไรก็พ่อ ดีใจก็หาพ่อ เสียใจก็หาพ่อ ในขณะที่เรียกลูกชายคนโตของเขาว่า ‘ตุลย์พ่อไมโครเวฟ’ เพราะตุลย์เป็นเด็กใจดี อบอุ่น รักแม่ รักพ่อ รักน้อง อายุแค่สี่ขวบแต่กลับดูโตเกินวัย ‘ตาตุลย์น่ะใช้ชีวิตมาแค่ไม่กี่ปี แต่เป็นผู้ใหญ่กว่าไอ้เตอีก!’ คือคำสบประมาทลูกชายและยกยอหลานชายของบิดาเขาลับหลังเด็กๆ เฮอะ ส่วนเตวิชก็ให้คำจำกัดความตรัสตรัย พ่อของตัวเองว่า ‘ตาแก่หลงลูกคราวหลาน’ เพราะพ่อเขาเพิ่งแต่งงานใหม่ และมีน้องชายให้เขาก่อนตุลย์จะถือกำเนิดได้ไม่นาน ตรัสตรัยมีเตวิชเป็นลูกชายคนโตที่ตอนนี้เขาอายุสามสิบสี่ปีแล้ว มี ‘ตรัยคุณ’ อายุห้าขวบเป็นลูกชายคนเล็ก แล้วตอนนี้ก็กำลังหลงลูกวัยเด็ก เหมือนตาแก่หลงหลานไม่มีผิด แถมยังสอนให้ตรัยคุณเรียกเขาว่า ‘พี่เต’ ด้วย ขอเหอะ ขนลุก! เรียกพี่เฉยๆ เตวิชยังรู้สึกผิดเลย เรียกน้า เรียกอา เขาอาจจะรู้สึกพอใจกว่านี้ การมีน้องที่อายุห่างจากตัวเองยี่สิบเก้าปีนี่ เขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะเจอ ถึงตรัยคุณจะน่ารักมาก จนเขาเองก็หลงน้องชายไปด้วยอีกคนก็เถอะ แต่ไม่รู้ทำไม ตรัยคุณถึงกลัวเขาจัง แค่เห็นหน้าเขา ตรัยคุณก็จะร้องไห้จ้าวิ่งไปกอดแม่ด้วยสีหน้าเหมือนเห็นฆาตกรลักพาตัวเล็ก เตวิชคิดไป ลูบคางไป แล้วแอบคิดว่าหรือเขาจะหล่อเกินไปจนน้องชายรับไม่ได้... “คูมพ่อ คูมพ่อ” แล้วก็สมกับฉายา ‘ติณณ์ลูกพ่อ’ ชายหนุ่มยืนอยู่ตรงนี้ตั้งนานแล้ว สามแม่ลูกช่วยกันห่อของขวัญสามกล่องอย่างตั้งอกตั้งใจจนไม่มีใครสังเกตเห็นเตวิชเลย เป็นติณณ์ที่หันมาเห็น ก่อนจะลุกขึ้นเดินเตาะแตะมาหา ก้นที่ใส่แพมเพิร์สข้างในโย้ไปโย้มาน่าเอ็นดู “คุณพ่อ!” ตุลย์หันมองตามน้องชาย ก่อนจะลุกขึ้นวิ่งไปหาบิดาด้วยความดีใจที่พ่อกลับถึงบ้านแล้ว แต่เขาก็ชะลอฝีเท้าเมื่อจะแซงน้อง ปล่อยให้ติณณ์เดินไปถึงก่อน เมื่อพ่ออุ้มติณณ์ขึ้น เด็กชายนิสัยอบอุ่นเหลือใจก็เดินเหยาะๆ ไปอ้าแขนให้พ่ออุ้มด้วยอีกคน “ตัวจะหนักเท่ากันแล้ว” เตวิชหัวเราะ ก่อนจะหอมแก้มลูกชายคนโตก่อน แล้วหอมแก้มลูกชายคนเล็กตามหลัง “ตุลย์ต้องกินเยอะๆ นะลูก น้องชายลูกเร่งทำน้ำหนักตามมาจะทันอยู่แล้วรู้มั้ย” ตุลย์หัวเราะเอิ้กอ้าก ก่อนจะกอดคอพ่อด้วยความรัก ชีวิตเขาไม่เคยรู้สึกขาด การมีน้องชายก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าพ่อแม่รักเขาน้อยลง กลับกัน ดูเหมือนพ่อกับแม่จะยิ่งใส่ใจเขามากขึ้น ทำให้เขาส่งต่อความรักที่ได้ไปให้น้องชายอย่างเต็มที่ด้วย “กลับมาแล้วเหรอคะ” ภรรยาตัวน้อยลุกขึ้นเดินมาหา ก่อนจะแตะมือกับแผ่นหลังของลูกชายคนละฝั่ง แล้วเขย่งตัวขึ้นจุมพิตที่ปลายคางเขาเบาๆ แค่จูบเดียว เตวิชก็ครางในคอเหมือนเสือร้าย อยากจะโยนลูกชายลงเบาะนอนบังคับให้หลับเดี๋ยวนี้! แล้วจับเมียปอกเปลือกเสื้อผ้า กดร่างเธอลงข้างกล่องของขวัญบนพรมสีนวล กระแทกกระทั้นให้พรมเปียกปอนไปด้วยคราบคราวความใคร่เสียจริง! เหมือนเมียสาวจะมองความนัยของแววตาเขาออก พวงแก้มเธอแดงระเรื่อ ก่อนจะช่วยอุ้มลูกชายคนเล็ก แล้วก้มหน้าก้มตาถามเขาอ้อมแอ้ม “คุณเตจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนมั้ยคะ พี่ชมไลน์มาบอกว่างานวันเกิดจัดริมทะเลค่ะ กว่าจะขับรถไปถึงก็คงเย็นๆ ไปชุดทำงานจะเหนียวตัวนะคะ” “นั่นสิ ผมต้องอาบน้ำ” เสียงของเขาทุ้มต่ำ แววตาเหมือนอยากจะโลมเลียเธอด้วยสายตาไปทั้งเนื้อทั้งตัว “แล้วนี่นางอยู่ไหน” “ไปเปลี่ยนชุดค่ะ อ๊ะ มาโน่นแล้ว” พูดถึงพี่เลี้ยง หญิงสาวในชุดสวยแต่ทะมัดทะแมงก็เดินเข้ามาในห้องรับแขกพอดี เธอยกมือไหว้เตวิช ก่อนจะอ้าแขนรับเด็กชายติณณ์ตัวป้อมไปอุ้มไว้ “ชุดพอดีนะ” “พอดีค่ะพี่ต่ายนุ่ม” นางยิ้มกว้าง “ขอบคุณนะคะ ขอบคุณตลอดเลย” นางเกิดและเติบโตในซอยบ้านเก่าของณจันทร์ เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก นางมีชีวิตที่ลำบาก ไม่ได้เรียนหนังสือ และเลี้ยงน้องห้าคนอย่างดี เมื่อณจันทร์ตั้งครรภ์จึงติดต่อชวนนางมาเป็นพี่เลี้ยงให้ลูกชายคนโตของเธอ แล้วนางก็ทำงานดีมาจนวันนี้ ปกติเวลามาทำงาน นางจะสวมชุดสาวใช้แบบกางเกง แต่ถ้าที่บ้านจะไปเที่ยว ไม่ว่าในหรือต่างประเทศ ณจันทร์จะซื้อชุดใหม่ให้นางได้มีชุดสวยใส่ไปเที่ยวด้วยกันเสมอ เสื้อกับกางเกงพิมพ์ลายที่นางใส่อยู่ เป็นของเบรนด์เนมระดับเดียวกับที่ณจันทร์ซื้อใช้ คนทั่วไปอาจมองว่าราคาแพง แต่ถ้าแลกกับได้เห็นรอยยิ้มพิมพ์ใจของนาง ณจันทร์ก็คิดว่าราคาชุดนี้ไม่แพงเลย และข้อดีอีกอย่าง นางไม่กลัวหน้าดุๆ ของเตวิช... พี่เลี้ยงใจเด็ดขนาดนี้ หาง่ายซะที่ไหน! “พี่ตุลย์อยู่กับพี่นางก่อนนะครับ เดี๋ยวคุณพ่อกับคุณแม่มา รอคุณพ่ออาบน้ำแป๊บเดียวนะ” ตุลย์ย่นคิ้ว “แป๊บเดียวจริงๆ เหรอครับ เวลาคุณพ่อให้คุณแม่อาบให้ หายกันไปน้านนาน! บางทีพี่ตุลย์รอจนหลับเลยนะครับ” คำพูดไร้เสียงสาของเด็ก ทำเอาผู้ใหญ่ทั้งสามคนถึงกับแบลงก์กันไปเลย นางทำเป็นเดินอุ้มติณณ์ไปช่วยกันเก็บกล่องของขวัญ ไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ได้ยิน ตามประสาพี่เลี้ยงเด็กที่ดีที่อยากทำงานกับเจ้านายใจดีแบบณจันทร์ไปอีกยาวๆ ส่วนเตวิชหัวเราะแก้เก้อ พูดไม่ออก บอกไม่ถูก และณจันทร์เป็นคนแก้สถานการณ์ “คุณพ่อตัวใหญ่ เลยอาบนานไงคะ พี่ตุลย์กับน้องติณณ์ตัวเล็ก แม่เลยอาบให้ได้เร็วกว่าคุณพ่อ” “อ้อ” ตุลย์พยักหน้าหงึกหงัก “เข้าใจแล้วครับ พี่ตุลย์ก็งงอยู่ตั้งนาน” ไม่พูดเปล่า แต่ยกมือขึ้นกอดอกด้วยท่าทางแก่แดดแก่ลมและย่นคิ้วไปด้วย จนเตวิชทนไม่ไหว ต้องหอมแก้มลูกอีกฟอดใหญ่ ก่อนจะปล่อยให้เด็กชายวิ่งไปหาพี่เลี้ยงและน้องชายที่กำลังแข่งกันเก็บเศษกระดาษห่อของขวัญบนพื้น ว่าใครจะเก็บได้มากกว่ากัน “ปะ ไปอาบน้ำให้ผมกัน” ชายหนุ่มโอบเอวเมีย แอบเกลี่ยปลายนิ้วโป้งที่ฐานทรวงอกนุ่มเด้งคลอเคลียด้วยแววตาหื่นกระหาย “ผมร้อน... อยากอาบน้ำกับเมียจะแย่อยู่แล้ว” ณจันทร์เขินแก้มแดง ตีแขนเขา แต่ก็ยอมให้สามีโอบกอดพาเธอขึ้นสวรรค์ เอ๊ย! ขึ้นชั้นสองไปอาบน้ำด้วยกันแต่โดยดี...