หยวนกัง ควบม้าตามชิงกวานอ๋องพร้อมด้วยร่างโชกเลือดของอู่อินเฉิงบนหลังม้าอีกตัว
จงหลินกับมารดา เองก็เร้นกายออกจากจวนอ๋อง
ทหารและองครัษ์นับสิบนับร้อยออกลาดตระเวณ
“หยุดดดดดดดด”
เสียงเข้มของหัวหน้ากองธงเหลืองขลิบตวาดดังลั่นเมื่อเห็นม้าของชิงกวานอ๋องควบมาด้วยความเร็ว
“ฉีป้านคาราวะท่านอ๋อง”
“อย่าขวาง หากยังเห็นแก่ความสัมพันธ์ของเรา”
“ท่านอ๋องฝ่าบาทอินฉาง ให้คลุมตัวพวกท่านไว้”
ชิงกวานอ๋องยิ้มหยัน
“ฮะฮะฮ่าาาาฝ่าบาท ใครกันยกตำแหน่งนี้ให้กับเขาในเมื่อข้าชิงกวานอ๋องยังไม่ได้จับกระบี่”
ตะวัดกระบี่จ่อคอหอยของฉีป้าน
“ปล่อยพวกเราไปเสีย หากข้ากลับมาอีกครั้งพร้อมกับฝ่าบาท จะละเว้นท่านฉีป้าน”ฉีป้านยืนนิ่งงันไม่กล้าสบตาชิงกวานอ๋อง
“เปิดทาง”
ตะโกนให้เหล่าทหารกองธงเหลืองขลิบเปิดทาง
สองข้างทางถูกแหวกเป็นช่องให้ม้าทั้งสามตัววิ่งออกจากด่านกวงเหมิน
“ใต้เท้าหากฝ่าบาททราบเรื่องนี้”
ฉีป้านยกมือขึ้นเป็น
