แต่ทุกอย่างหาได้เป็นดั่งใจคิด ปาถั่วจี้กระบี่เข้าที่คอหอยของอู่อินเฉิง อินฉางยืนยิ้มอยู่ใกล้ๆ
“ท่านพี่ มีสิ่งใดจะสั่งเสียหรือไม่”
หมิงเยว่ถลาเข้ามากอดอินเฉิงไว้แน่น
“ไหนว่าจะไม่ฆ่า เขา”
“นั่นมันแค่คำพูดบนแท่นนอน เจ้าคิดจริงจังเพียงนั้นเชียวหรือ หมิงเยว่ยามที่ข้าอยาก ก็มักจะยอมตกลงง่ายดาย”
“อินฉางข้าขอร้อง อย่าสังหารเขา”
น้ำตาปริ่มขอบตา อินเฉิงสะบัดตัวไม่ยอมให้หมิงเยว่กอดรัด
“เจ้าไปเสียอย่าได้มาตีสองหน้า ในเมื่อใจและกายของเจ้าอยู่กับคนชั่วอินฉาง เป็นข้าที่โง่งมมาตลอด เป็นข้าที่คิดว่าเจ้ามีข้าเพียงคนเดียว เป็นข้าที่คิดว่าเจ้ามีเพียงข้าคนเดียวมาตลอด สงสารเห็นใจเจ้า”
อินฉางกระชากแขนหมิงเยว่ให้ลุกขึ้นโอบรอบไหล่บาง
“บอกฮ่องเต้โง่งมนั่นไปว่าเราสองคนรักกันมาก่อน เป็นเขาที่แย่งเจ้าไปจากข้า แล้วตอนนี้เขายังคิดว่าไม่มีใครรู้ว่าเขาแอบซ่อนหญิงงามไว้ที่ตำหนักฤดูหนาว เฝ้าพูดให้ตัวเองน่าเห็นใ
