หลี่เหวินหลางใช้ร่างกายใหญ่โตทำให้ตนได้เปรียบ และใช้ความชำนาญในการช่วงชิงลมหายใจ และความหอมหวานจากร่างแบบบางในอ้อมแขน มือใหญ่ตรึงท้ายทอยของนางให้แหงนเงยรับจูบเขาอย่างถนัดถนี่ ริมฝีปากที่ขบเม้มและดูดดึงพานให้ใจสั่นสะท้าน ร่างของไป๋ฟางเซียนค่อย ๆ ไร้เรี่ยวแรงแทบยืนไม่อยู่ เดือดร้อนเขาคอยโอบประคองไว้
หลี่เหวินหลางเห็นนางไร้เรี่ยวแรงก็เปลี่ยนจากจูบเร่าร้อนรุนแรงในคราแรกเป็นจูบแสนหวาน เขาขบเม้มริมฝีปากอวบอิ่มเบา ๆ ใช้ฟันขบกัดกลีบปากล่างของนางด้วยความทะนุถนอม ก่อนจะสอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปากหวานอีกครั้ง มอบความหวานล้ำให้นาง จนคนที่มีกลิ่นกายหอมกรุ่นอ่อนระทวย
ไป๋ฟางเซียนดวงตาฝ้าฟางสมองอื้ออึงเพราะถูกเขาบดจูบนานเกินไป ซ้ำยังเดี๋ยวเร่าร้อนเดี๋ยวอ่อนโยนจนนางปรับตัวไม่ทัน คนที่เคยจูบเป็นครั้งที่สองจูบตอบกลับอย่างเงอะงะจนหลี่เหวินหลางครางรับในลำคออย่างพอใจ ไม่อยากหยุดเพียงแค่นี้อีกแล้ว อยากทำม
