เพล้ง! เพล้ง!
“กรี๊ดดด!”
“คุณหนูอย่าเจ้าค่ะ ฮึก”
“คุณหนูไว้ชีวิตบ่าวเถิดเจ้าค่ะ! ฮึก ฮือ”
“อย่าตีบ่าวเจ้าค่ะคุณหนู ฮือ คุณหนู”
ภายในจวนตระกูลโจว เกิดเสียงแตกของเครื่องเรือนเป็นระยะ ๆ สลับเคล้าคลอกับเสียงกรีดร้องอย่างเกรี้ยวกราดของผู้เป็นเจ้าของเรือนและเสียงครางระงมของบ่าวรับใช้ที่พยายามอ้อนวอนขอชีวิต หลังจากที่พวกตนกลายเป็นเครื่องรองมือรองเท้า รองรับรับอารมณ์โกรธของผู้เป็นนาย ต้นตอของเสียงอึกทึกครึกโครมมาจากเรือนคุณหนูใหญ่ของจวนอย่างโจวเฟิ่งจิ่วเหมือนเช่นเคย
ทว่าครั้งนี้ต่างออกไปกว่าทุกครั้ง เพราะดูเหมือนจะไม่เพียงดังไปครู่แล้วเงียบหายไป หากครั้งนี้กลับกลายเป็นว่าเรื่องราวภายในเรือนคุณหนูใหญ่ดูจะใหญ่โตและดังขึ้นเรื่อง ๆ จนนายหญิงของเรือนผู้ดูแลเรือนหลังต้องเข้ามาดูด้วยตาตนเองด้วยความร้อนใจ หนึ่งเป็นเพราะเป็นห่วงบุตรสาวของตน และสองคืออยากรู้ว่าที่นี่เกิดอันใดขึ้น
ร่างอวบอัดตามวัยย
