“จริงครับ ผมสอนตัวต่อตัวนะครับ ราคาคอร์ส จริงๆ ก็แพงพอสมควร แต่สำหรับคุณบัว ผมสอนฟรีครับ”
“อย่าสอนบัวฟรีเลยค่ะ แค่คุณอธิวัฒน์อุตส่าห์สละเวลามาบอกข่าวบัว แค่นี้บัวก็ขอบคุณมากแล้วล่ะค่ะ”
อธิวัฒน์มองหญิงสาวที่มีใบหน้าหวานตรงหน้าอย่างพึงพอใจ
“คุณบัวสนใจใช่ไหมครับ”
“ค่ะ บัวสน...”
บัวรินยังตอบไม่ทันจบประโยค เสียงห้าวหงุดหงิดของภวินท์ก็ดังแทรกขึ้นเสียก่อน หล่อนหันไปมองก็พบว่าเขากำลังก้าวเข้ามาใกล้
“บัวรินไม่มีเวลาไปเรียนทำขนมบ้าบออะไรทั้งนั้นแหละครับ”
“คุณไบร์ท...”
“แต่เท่าที่ผมเห็น คุณบัวเธอสนใจนะครับ”
“จริงหรือบัวริน”
ภวินท์จ้องหน้าบัวริน สายตาของเขาเต็มไปด้วยคำสั่ง
บัวรินอึกอัก รู้สึกขลาดกลัวเหลือเกิน
“ตอบคุณอธิวัฒน์สุดหล่อไปสิบัวริน ว่าเธอไม่ว่าง ไม่มีเวลาเรียนอะไรทั้งนั้น เพราะหน้าที่ของเธอคือรับใช้ฉันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง”
“เอ่อ... คุณอธิวัฒน์บัวขอโทษนะคะ”
คำพูดของบัวรินทำให้อธ
