นางต้องจ่ายแพงเหลือเกินเพื่อให้ได้มันมา ถึงขั้นต้องยอมทิ้งบ้านเกิดเมืองนอนเพื่อให้ได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระ โดยไม่มีผู้ลอบมอง หรือด่าทอถุยน้ำลายใส่ตามหลัง ทว่าพอได้มาแล้วก็นับว่าคุ้มค่าอย่างมาก
“ซินเหมย ความจริงข้าอยากจะถามเรื่องนี้มาได้สักพักแล้ว”
“เรื่องอันใดหรือเจ้าคะ” หลี่ซินเหมยเอียงคอถาม
“เจ้าถูกบังคับให้ดูแลข้าตลอดทั้งวัน รู้สึกเบื่อมากหรือไม่”
“ไม่เบื่อเจ้าค่ะ แต่หากคุณชายถามบ่อยครั้งเข้า...”
“เข้าใจแล้ว ไม่ถามแล้ว” โจวเล่อเทียนกลัวว่ารอยยิ้มของนางจะจางหายไป เขาจึงเปลี่ยนเรื่องสนทนาทันที
บริเวณชั้นสองของโรงน้ำชา เต็มไปด้วยลูกค้าที่มั่งคั่งมากพอจะจับจ่ายได้อย่างสบายใจ และนั่นหมายความว่าคุณหนูจากสกุลต่าง ๆ ก็นั่งอยู่บริเวณนั้นด้วย พอเห็นคุณชายหน้าตามิคุ้นก็พลันเกิดความสนใจ สอบถามกันไปทั่วว่าบุรุษรูปงาม สวมเสื้อผ้าราคาแพงผู้นั้น คือคุณชายสกุลใด และพอไม่ได้คำตอบ พวกนางก็ไม่รอช้า รีบ
