โจวเล่อเทียนสาบานว่าเห็นดวงหน้าของนางมีสีคล้ายดอกเหมยกุ้ยแต่งแต้มอยู่ชั่วขณะหนึ่ง หากนางเขินอายกับเรื่องเมื่อครู่ นั่นก็หมายความว่านางเริ่มจะชื่นชอบกันจริง ๆ แล้วมิใช่หรือ
คนในตรอกมีไม่มากนัก การเดินทางลัดเลาะจึงเป็นไปโดยมิลำบาก หลังจากเวลาผ่านไปเพียงแค่ชั่วน้ำเดือด สาวงามในชุดบุรุษก็พาคุณชายเจ้าสำอางตัดเข้าถนนใหญ่อีกครั้ง
“ตรงนี้มัน...” หัวใจของโจวเล่อเทียนเต้นเปลี่ยนจังหวะทันทีที่ตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง
“เดินไปข้างหน้าเรื่อย ๆ และไม่ต้องหันกลับไปมองข้างหลังนะเจ้าคะ” หลี่ซินเหมยคว้าแขนของเขา โดยไม่สนสายตาคนมอง พาคุณชายเดินออกห่างจากบริเวณพลุกพล่าน จนผ่านไปได้สักพักจึงยอมปล่อยมือ
ที่แท้นางมิต้องการให้เขาเผชิญกับความทรงจำอันเลวร้ายในอดีต จึงพาเดินอ้อมเพื่อหลบให้พ้นร้านขายสมุนไพรสกุลหวัง อันเป็นที่ที่เขาล้มลงกระแทกพื้น หมดสติจนแทบจะเอาชีวิตไม่รอดเมื่อหลายปีก่อน
“ซินเหมย หากมีเจ้าอยู
