ภรรยาเก่าท่านแม่ทัพใหญ่

บทที่ 9

รถม้าวิ่งเพียงสองเค่อก็ถึงตลาดใหญ่ของเมืองใหญ่

"ฮูหยินถึงแล้วขอรับ" พ่อบ้านบอกเซี่ยเสี่ยวหลาน พอลงจากรถม้าเรียบร้อย พ่อบ้านก็พาเซี่ยเสี่ยวหลานเดินดูตลาดและร้านค้าที่เซี่ยเสี่ยวหลานต้องการ

"พ่อบ้านมีตึกที่ว่างอยู่สักสองสามคูหาหรือไม่เจ้าคะ ถ้ามีข้าขอไปดูก่อน ถ้าไม่ถูกใจเราค่อยไปที่หลวงประกาศขายก็ได้เจ้าคะ" เซี่ยเสี่ยวหลานถามพ่อบ้านเธอไม่อยากเดินแบบไม่มีจุดหมาย

"มีขอรับเดี๋ยวข้าจะพาฮูหยินไปดูก่อนขอรับ" จากนั้นพ่อบ้านก็ตรงไปตึกของแม่ทัพโจวหลี่เฉิงทันทีเดินแค่หนึ่งเคอ ก็ถึงร้านค้าสี่คูหาตรงกลางชุมชนพึ่งจะสร้างใหม่ใกล้จะเสร็จ

"รอแค่เก็บงานอีกไม่มากก็จะเสร็จแล้วขอรับฮูหยินตรงนี้เมื่อก่อนเป็นที่ดินเปล่าขอรับ ท่านแม่ทัพได้มาจากมรดกของนายท่าน เห็นว่าอยู่ใกล้ตลาดและแหล่งค้าขายจึงบอกให้ข้ามาสร้างตึกไว้สำหรับเช่านะขอรับฮูหยิน"คนโบราณนี้เก่งยิ่งนัก เซี่ยเสี่ยวหลานคิดในใจ

สร้างตึกได้ด้วยสามชั้นด้วยนี้มันช่างน่าทึ่งจริงๆถึงจะเป็นแบบโบราณก็เถอะถือว่าเจ๋งสุดๆไปเลยเซี่ยเสี่ยวหลานคิดในใจเงียบๆอย่างชื่นชมฝีมือคนรุ่นหลังมิหน้าละเขาถึงสร้างพระราชวังได้ใหญ่โตยิ่งนัก

"พ่อบ้านจี้ ข้าสนใจทั้งสี่คูหานี้เลย"

"ท่านแม่ทัพจะคิดค่าเช่าปีละเท่าไหร่เจ้าคะ" เซี่ยเสี่ยวหลานถาม

"หรือจะขายข้าก็จะซื้อทั้งสี่คูหาเลยเจ้าคะ

"เอ่อทานแม่ทัพสั่งเอาไว้ว่าถ้าฮูหยินถูกใจก็ให้ยกเป็นของฮูหยินและโอนให้เป็นชื่อของฮูหยินเลยขอรับ"พ่อบ้านจี้ตอบทันที

"หา!!!ท่านว่าเขาจะยกให้ข้าหรือเจ้าคะ" เซี่ยเสี่ยวหลานร้องถามเสียงดังอย่างตกใจ

"ขอรับถ้าฮูหยินชอบข้าจะเอาโฉนดเข้าไปให้อีกสามวันขอรับและถ้าฮูหยินพร้อมที่จะเปิดขายวันไหน หรือต้องการคนงานกี่คน ได้โปรดบอกข้าจะได้หาคนมาให้ฮูหยินจนครบขอรับ" พ่อบ้านจี้ตอบ

"นี้ก็ใกล้จะเสร็จแล้วขอรับอูหยินจะแต่งร้านขายอะไรหรือขอรับ จะได้บอกช่างทำให้เสร็จทีเดียวเลยขอรับ"

"ได้สิงั้นข้าไม่เกรงใจท่านแล้วนะพ่อบ้านจี้วันที่ท่านเข้าไปที่จวนข้าจะวาดแบบร้านให้ท่านอีกที ฝากด้วยนะเจ้าคะ พ่อบ้านจี้" เซี่ยเสี่ยวหลานตอบ

"ได้ขอรับฮูหยิน"

"ตอนนี้ข้าอยากไปเที่ยวในตลาด ถ้าท่านรีบก็กลับไปก่อนได้ ข้าขอไปซื้อของนิดหน่อยไหนๆก็ได้ออกมาทั้งทีพี่ฟางพี่มู่ไปวันนี้ข้าจะเลี้ยงพวกท่านเอง"

"เจ้าค่ะคุณหนู" สองสาวใช้ตอบพร้อมกัน

"ไม่รีบขอรับข้าจะเดินตลาดพร้อมฮูหยินขอรับ" พ่อบ้านจี้ตอบจากนั้นทุกคนก็เดินตามหลังเซี่ยเสี่ยวหลานไป นางเข้าร้านนี้ออกร้านนั้นคนที่ถือของตามหลังขนกลับไปที่รถม้าหลายรอบแล้ว ส่วนของกินก็เต็มมือไปหมดอยากกินของแปลกๆ พอเห็นอะไรแปลกน่ากิน ก็ซื้อหมด

ได้ตึกอีกสี่คูหาถือว่าค่าตอบแทนเมื่อคืนก็แล้วกัน กว่าจะปล่อยเรานอนก็จนถึงยามเหมาแม่ทัพนี้ก็หื่นใช่ย่อย ตักตวงความสุขจากร่างสาวงามจนหลับคาอกเลยทีเดียวคิดมาก็อายเหมือนกันนะเรา อยากลองอดีตสามีตอนไม่เมาก็ยังแซ่บถึงใจถือว่าวินๆทั้งสองฝ่าย ไม่ต้องคิดอะไรมากสำหรับสาวรุ่นใหม่ที่ข้ามภพมาอย่างเธอ ผู้ชายไม่ใช่แผ่นฟ้าสำหรับเธออยู่แล้วมีสองมือสองขาทำมาหากินเองได้หลังจากเดินจนเหนื่อย จึงพาทุกคนมาแวะโรงเตี้ยมเซี่ยเสี่ยวหลานเลี้ยงอาหารและขนมกับทุกคน

"ถือว่ามาเที่ยวกินอาหารนอกจวนนะวันนี้ข้าเลี้ยงเอง พวกพี่ๆสั่งกันได้เต็มที่ท่านด้วยนะพ่อบ้านไม่ต้องเกรงใจข้าหรอกทำตัวตามสบาย อยู่กับข้าไม่ต้องทำเหมือนกับพวกท่านไม่ใช่คน ทุกคนมีค่าของความเป็นคนเท่าๆกันไม่มีบ่าวข้าจะนับพวกท่านเป็นพี่ก็แล้วกัน" เซี่ยเสี่ยวหลานบอก

หลังจากอิ่มกันถ้วนหน้าก็เดินออกมาจากโรงเตี้ยมจะกลับจวนก็มาปะนางมารสองแม่ลูกพอดีตรงชั้นล่าง

"หึ นึกว่าใครอดีตลูกเลี้ยงของข้านี้เองเป็นไงละแต่งงานกับคนที่เขาไม่ได้รักโดนด่าว่าวางยาแม่ทัพใหญ่จนไม่รู้ว่าแต่งเข้าไปที่จวนแม่ทัพแล้วชีวิตเจ้าคงตกนรกดีๆสมน้ำหน้า สาแก่ใจข้านักที่พ่อของแกตระหนี่ดีนักอะไรก็เก็บไว้ให้แต่ลูกสาว เป็นอย่างไรละลูกสาวทำงามหน้าวางยาแม่ทัพใหญ่จนได้แต่งงานเข้าจวน"

"อ้อ นึกว่าใครที่แท้เสียงเปรตที่โหยหวยเอ๋อดีตแม่เลี้ยงใจหมานี้เอง ที่หลอกลูกเลี้ยงไปวางยาในจวนแม่ทัพเพราะว่าไม่อยากแต่งกับแม่ทัพที่ยศน้อยจนไม่สามารถหาอะไรที่ใหญ่ๆให้ได้มากมาย จึงวางแผนวางยาลูกเลี้ยงเพราะหวังสูงอยากเป็นหงส์ เป็นไงละได้ตบแต่งหรือยังละซือเหลียนเม่ย หรือให้เขากินฟรีได้เป็นแค่อนุที่ต่ำต้อย ช่วยไม่ได้มีของดีไม่เอาอยากกินน้ำใต้ศอกคนอื่นเขาต้องแย่งชิงหน่อยนะ ฝีมือนะต้องแสดงให้มากๆนะกว่าจะวนลูปมาถึงตาของเจ้าไม่เหี่ยวพอดีหรือจ้ะ ช่างหน้าสงสารยิ่งนักหึๆ และข้าคงต้องขอบใจเจ้าสองคนแม่ลูกจริงๆนะ ที่ทำให้ข้าได้สามีที่ดีและเปย์ข้ายิ่งนัก วันนี้หรือก็ยกร้านค้าให้ข้าตั้งสี่คูหาแนะเมื่อวานนี้ก็เพิ่มสินสอดเป็นร้อยๆหีบ แถมวันนี้ยังให้พ่อบ้านจี้พามาดูร้านที่ยกให้อีก ไม่ว่าข้าอยากจะขายอะไรก็จะให้เงินทุนทุกตำลึงไม่ต้องควักเนื้อตัวเองสักอีแปะชีวิตดีๆจะบอกให้นะว่า แม่ทัพแซ่บมากนะซือเหลียนเม่ยเสียดายไหมจ้ะ แต่คงไม่ทันแล้วละถ้าอยากมาเป็นเมียรองต้องรอแม่ทัพกลับจากชายแดนก่อนนะและก็ไม่รู้ว่าจะกลับเมื่อไร" สองแม่ลูกได้แต่เจ็บใจที่เซี่ยเสี่ยวหลานไม่เป็นไปตามที่นางสองคนวางแผนเอาไว้

มิน่าละไปที่จวนบ่าวที่จวนบอกว่าท่านแม่ทัพกลับไปที่ชายแดนด่วน ส่วนพ่อบ้านก็ไม่อยู่ที่แท้ก็พานังเซี่ยเสี่ยวหลานมาเที่ยวนี้เอง วันนี้คิดว่าจะไปเป่าหูให้แม่ทัพให้เกลียดชังน้ำหน้ามันยังถูกมันเยาะเย้ยอีกเจ็บใจนัก ตอนนี้ได้เป็นแค่อนุองค์รัชทายาทได้เรือนเล็กหนึ่งหลัง ต้องแย่งความโปรดปานกับบรรดาสนมและอนุอีกมากมาย

ตำแหน่งชายาเอกก็ยังไม่แต่งตั้งสักคนและบอกจะยกให้เป็นชายารองแต่ต้องรอให้ได้ขึ้นไปเป็นฮ้องเต้เสียก่อน ตอนนี้จึงได้แต่รอคอยเงียบๆและบอกขันทีว่าจะมาหาซื้อของและจะแอบไปขอเงินแม่ทัพเพิ่มสักหน่อย

"ยังไงแม่ทัพก็รักข้าและเชื่อฟังข้าทุกอย่างคอยดูถ้าเขากลับมาข้าจะบอกให้เขาหย่ากับแกนังเซี่ยเสี่ยวหลาน"ซือเหลียนกระซิบบอกเซี่ยเสี่ยวหลานอย่างมั่นใจในมารยาของตัวเอง

"อะไรนะเจ้าพูดว่าจะให้แม่ทัพหย่ากับข้านะหรือ ซือเหลียนเม่ยระวังละเดี๋ยวมีคนได้ยินจะไม่ได้เป็นพระชายานะ " เซี่ยเสี่ยวหลานพูดเสียงดังให้ทุกคนได้ยิน

"เจ้าอยากไปเป็นเมียรองของสามีข้าหรือ"

นางซือให่ถงรีบดึงแขนบุตรสาวออกไปทันทีที่เซี่ยเสี่ยวหลานตะโกนเสียงดัง จนคนในโรงเตี้ยมมองมาที่พวกนางหมด ถ้ามีคนขององค์รัชทายาทอยู่แถวนี้และไปฟ้ององค์รัชทายาทขึ้นมาจะลำบาก นางจึงรีบจูงมือลูกเดินหนีไปอย่างรวดเร็วเซี่ยเสี่ยวหลานยังร้องตามเสียงดัง

"จะรีบไปไหนละยังพูดกันไม่รู้เรื่องเลยนะมีที่ไหนเป็นอนุอยู่แล้วยังอยากมาเป็นเมียรองของสามีข้าอีกแน่จริงอย่าหนีสิ รู้จักข้าน้อยไปซะแล้วแม่จะเปิดโปงให้หมดเลยคอยดู" สองสาวหลิวฟางกับหลิวมู่ตานเอามือปิดปากหัวเราะอย่างถูกใจที่คุณหนูของเธอสู้คน รวมทั้งพ่อบ้านจี้เองก็ขำและกลั้นยิ้มที่เห็นฮูหยินเอาคืนสองแม่ลูกดอกบัวขาว

เวลาไปที่จวนเวลาที่อยู่ต่อหน้าท่านแม่ทัพก็ทำเป็นพูดจาอ่อนหวาน พูดดีพอลับหลังพูดดูถูกบ่าวในจวนจึงไม่มีใครชอบนางสองแม่ลูกแต่ก็น้ำท่วมปากบอกไปท่านแม่ทัพก็ไม่เชื่อจนได้เห็นธาตุแท้ของสองแม่ลูกด้วยตัวเอง พ่อบ้านจึงโล่งอกไปที่ท่านแม่ทัพหลุดพ้นจากปลิงสองคนนี้ที่คอยไปเสแสร้งว่าถูกที่จวนของคุณหนูเซี่ยวเสี่ยวหลานรังแกมาโดยตลอด