ภรรยาเก่าท่านแม่ทัพใหญ่

บทที่ 10

หลังจากที่ไปดูร้านค้ากลับมาได้อาทิตย์หนึ่งแล้ว ทุกวันเซี่ยเสี่ยวหลานก็ร่างแบบชุดสตรีทั้งผู้ชายและเด็กชายหญิงอีกมากมาย ให้พี่สาวทั้งสองคนช่วยกันทำชุด รวมทั้งบ่าวในจวนของบิดา เซี่ยเสี่ยวหลานให้พ่อบ้านสร้างโรงเรือนให้ห่างออกไปจากเรือนนอนของเธอเกือบติดท้ายจวนและให้คนที่มีฝีมือในการเย็บผ้ามาทำงานกับเธอ หลังจากที่ทำงานในจวนเสร็จเรียบร้อยแล้ว

ซึ่งเธอจะจ่ายค่าแรงอีกต่างหากถ้าใครมีญาติก็ให้พามาทำงานด้วยก็ได้ จึงทำให้ตอนนี้มีคนช่วยเย็บผ้าเกือบยี่สิบคนเลยทีเดียว ทุกคนที่ทำเสร็จก็จะได้ค่าแรงอย่างงาม ส่วนเด็กสาวลูกหลานของบ่าวในจวนเธอก็ให้มาหัดปักผ้าแต่ก็ไม่บังคับใคร ถ้าอยากได้เงินก็ให้มาทำและฝึกฝีมือ โตขึ้นจะได้เก่งๆและหาเงินใช้เองโดยไม่ต้องง้อผู้ชาย รอให้ที่ร้านทำเสร็จและตกแต่งร้านตามที่เธอวาดแบบให้พ่อบ้านจี้ไป เมื่อถึงเวลาชุดของเธอก็พร้อมที่จะออกขาย รวมทั้งของในมิติอีกมากมายจึงไม่มีปัญหาเรื่องชุดสำหรับร้านของเธอ ผ้าในร้านก็ไม่ต้องซื้อหาอีกต่างหาก ของที่เธอลองเอาออกมาใส่มันจะมีมาเพิ่มแทนของเดิมทุกครั้ง ซึ่งสร้างความดีใจให้กับเซี่ยเสี่ยวหลานเป็นอย่างมาก มิติของเธอนี้มันเจ๋งและสุดยอดไปเลย

ฟากฝั่งชายแดนที่แม่ทัพเดินทางไปถึงใช้เวลาเกือบเดือนที่เดินทางมาช่วยองค์ชายสองที่รบติดพันกับการรบทุกวันข้าศึกฝั่งโน้นก็รุกบ้างถอยบ้าง ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะจบสิ้นกันสักที เหมือนฝั่งทางโน้นกำลังทดลองกำลังฝั่งนี้ จึงไม่โจมตีให้มันจบๆสิ้นกันสักที นี้เกือบสองเดือนแล้วที่มาช่วยองค์สองออกรบ

แม่ทัพโจวหลี่เฉิงหยิบชุดนอนที่เขาเอาใส่อกเสื้อกลับมาด้วย ตอนที่เขาจะจากเซี่ยเสี่ยวหลานที่กำลังหลับเพราะถูกเขาเครี้ยวกรำทั้งคืนใครจะอดใจไหว ทันทีที่เขาแอบเข้าห้องนอนของฮูหยินของตัวเองและเห็นเธอใส่ชุดนอนตัวนี้ ทำให้แม่ทัพโจวหลี่เฉิงต้องกลืนน้ำลายดังเฮือกเลยทีเดียว ทุกอย่างที่ควรมีก็ล้นทะลักเต็มไม้เต็มมือไปหมดทั้งยังไม่ใส่บังทรงอีกต่างหาก ทั้งบางจนมองเห็นร่างเปลือยเปล่าที่ยั่วยวน จนแม่ทัพหนุ่มจับเมียกดลงเตียงทั้งคืน เขาเอาชุดนอนออกมาดมขณะที่นอนในกระโจมของตัวเองและคิดถึงกลิ่นหอมของเซี่ยเสี่ยวหลานที่ติดในชุดนอน ยิ่งทำให้คิดถึงภรรยาสาวเมื่อไรจะได้กลับไปนอนกอดกันอีกสักทีแม่ทัพคิดในใจ

คิดว่าจะสั่งชุดนอนแบบนี้ให้เซี่ยเสี่ยวหลานอีกหลายๆชุดให้ครบทุกสีเลยคอยดู กลับไปยิ่งคิดถึงตอนที่ร่วมรักกับเมียสาว เขายิ่งปวดน้องชายจนจะแตกทั้งร้อนแรงทั้งยั่วยวนจนเขาแทบสำลักความสุขตายคาอกเมีย เธอชั่งเก่งกาจยิ่งนักเวลาควบขี่เขาข้างบนยิ่งทำให้แม่ทัพหนุ่มอยากหนีศึกกลับไปนอนกอดเมียเหลือเกิน แต่ก็ได้แค่อดทนให้องค์ชายสองรีบจบศึกนี้ให้เร็วๆยิ่งนัก ในจดหมายที่พ่อบ้านส่งมาให้บอกว่าเซี่ยเสี่ยวหลานได้ชอบตึกที่ทำการสร้างของเขา ขอซื้อเพื่อเปิดร้านขายผ้าซึ่งพ่อบ้านก็ได้จัดการยกให้เป็นชื่อของเธอไปเรียบร้อยแล้วและกำลังตกแต่งเพื่อรอการเปิดร้านเพียงเท่านั้น ป่านนี้ทางโน้นคงเปิดร้านขายผ้าให้กับฮูหยินของเขาเสร็จเรียบร้อยแล้วกะมัง แม่ทัพคิดกว่าจดหมายจะมาถึงนี้ก็ผ่านมาสองเดือนกว่าแล้ว

แม่ทัพฝากจดหมายกับไปให้เพิ่มคนดูแลเซี่ยเสี่ยวหลานอย่างเข้มงวด ห้ามให้มีใครทำร้ายเธอได้ในระว่างที่เขาไม่อยู่ ทั้งองครักษ์เงาเป็นสิบที่แฝงอยู่รอบจวนกำแพงรอบๆจวนให้คอยดูแลฮูหยิน โดยที่เซี่ยเสี่ยวหลานไม่รู้เลยว่า แม่ทัพได้สั่งคนคุ้มครองเธอในทุกวันไม่ว่าจะอยู่ที่จวนหรือที่เวลาที่เซี่ยเสี่ยวหลานเดินทางไปที่ร้านค้าของเธอเอง

วันเวลาหนุมเวียนไปได้สี่เดือน เซี่ยเสี่ยวหลานเปิดร้านขายเสื้อผ้าได้เป็นเวลาสองเดือนกว่าแล้วขายดีเป็นอย่างมาก ทั้งชุดที่ออกแบบก็ไม่ซ้ำใครทั้งแปลกใหม่และทันสมัย อีกทั้งหน้าร้านมีหุ่นโชว์ทั้งชายหญิงและเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชายรวมทั้งชุดผู้ชายและชุดครอบครัวที่อยากใส่ให้เหมือนกัน เวลาออกไปที่ตามงานเลี้ยงของจวนต่างๆและข้างร้านขายเสื้อของเธอ ยังเปิดเป็นร้านน้ำชาทุกอย่างรวมทั้งขนมทุกชนิดทั้งที่สอนแม่ครัวทำเองและเอาออกมาจากมิติ จนตอนนี้ไม่มีแม้ที่จะนั่งในร้านทั้งสั่งกลับบ้านจนพ่อบ้านจี้ต้องหาคนงาน แม่ครัวและเด็กหน้าร้านให้อีกหลายคนและเป็นพ่อบ้านจี้ที่ดูแลร้านน้ำชาให้กับฮูหยินของท่านแม่ทัพ

ทั้งตื่นเต้นและได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆมากมายที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนในทุกวัน จึงทำให้พ่อบ้านจี้มีความสุขยิ่งนัก ที่ได้ทำงานที่ตัวเองชอบและได้คำชมจากฮูหยินของแม่ทัพคุณชายของตัวเองที่เลี้ยงดูกันมาตั้งแต่ที่นายท่านทั้งสองยังมีชีวิตอยู่ส่วนที่จวนยกให้เมียดูแลกับลูกชาย บางวันก็พาฮูหยินของตัวเองมาหัดทำขนมกลับฮูหยินเซี่ยเสี่ยวหลานและคอยส่งจดหมายไปบอกข่าวคราวกับท่านแม่ทัพตลอดเวลาว่า ฮูหยินทำอะไรบ้างในทุกๆวัน วันนี้เซี่ยเสี่ยวหลานตื่นสายเพราะรู้สึกหน้ามืดวิงเวียนและลุกมาอ้วกแต่เช้าจนหน้าซีดสร้างความตกใจให้กับคนในในจวนกันถ้วนหน้า แม้แต่เงาที่หลบคอยดูแลฮูหยินยังมองหน้ากันกลัวว่าเกิดอะไรขึ้น ส่วนนายท่ายเซี่ยต้าเหิงให้คนไปตามหมอมาดูบุตรสาวด้วยความเป็นห่วง

ส่วนพ่อบ้านจี้ตอนนี้กำลังมาที่จวนเพื่อจะมารับฮูหยินไปที่ร้านเหมือนเช่นเคย องครักษ์เงาไปรายงานว่าฮูหยินไม่สบายที่จวนกำลังตามหมอ พ่อบ้านจี้ก็รีบมาอย่างรวดเร็วรวมทั้งหมอที่ท่านแม่ทัพสั่งให้คอยดูแลคนในจวนเวลาที่ท่านแม่ทัพไม่อยู่ พี่สาวทั้งสองคนหนึ่งดูแลในห้อง อีกคนคอยมองทางเพื่อรอหมอมาดูอาการของคุณหนูด้วยความเคร่งเครียด

พ่อบ้านจี้มาถึงพร้อมหมอและรีบตรงไปที่เรือนของฮูหยินทันที หลิวมู่ตานยังงงเลยว่าพ่อบ้านจี้รู้ได้เช่นไรว่าคุณหนูไม่สบายจึงมาพร้อมกับท่านหมอด้วยแต่ไม่มีเวลาสนใจถามพ่อบ้านตอนนี้ ทุกคนเป็นห่วงคุณหนูของตัวเองที่อาเจียนจนเป็นลมไป นายท่านเซี่ยนั่งจับมือลูกสาวไม่ห่างด้วยความเป็นห่วงและคอยมองว่าหมอมาถึงหรือยัง

หลิงมู่ตานพาพ่อบ้านจี้กับท่านหมอรีบเข้าไปในเรือนนอนของคุณหนูอย่างเร่งรีบ โดยมีพ่อบ้านของจวนเซี่ยเดินตามหลังตามมาติดๆ

"ท่านหมอมาแล้วหรือ รีบมาตรวจอาการลูกสาวของข้าหน่อยนางเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ อาเจียนจนเป็นลมไปแล้ว" นายท่านเซี่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรนไม่ต่างกับทุกคนในจวนของตัวเอง ท่านหมอเดินเข้าไปตรวจชีพจรของเซี่ยเสี่ยวหลานไม่นานก็ยิ้ม

"ไม่มีอะไรหน้าตกใจขอรับ ฮูหยินของท่านแม่ทัพกำลังตั้งครรภ์ได้สามเดือนแล้วขอรับและเป็นที่หน้ายินดียิ่งนักขอรับฮูหยินมีชีพจรคู่ สงสัยท่านท่านเซี่ยจะได้หลานแฝดแล้วละขอรับ" ท่านหมอชราตอบอาการจบทุกคนจึงโล่งอกและตื่นเต้นและดีใจที่คุณหนูไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงบ่าวทุกคนที่นั่งรอฟังข่าวข้างนอกร้องดังเย่ด้วยความดีใจเพราะยังไม่มีใครไปทำงานในโรงเรือนตั้งแต่ที่ได้ยินข่าวว่าฮูหยินไม่สบาย สองพี่น้องหลิวก็ร้องให้ที่เห็นคุณหนูเป็นลมไปตอนเช้าที่ตื่นขึ้นมาอาเจียน

"ข้าจะมีหลานแล้วหรือ เป็นฝาแฝดเสียด้วยพ่อบ้านๆตบรางวัลให้บ่าวทุกคนคนละหนึ่งตำลึง" นายท่านเซี่ยสั่งพ่อบ้านเสียงดังด้วยความดีใจ

พ่อบ้านจี้ไม่น้อยหน้าร้องสั่งว่าในนามของพ่อบ้าน จวนท่านแม่ทัพจะให้อีกคนละหนึ่งตำลึงเหมือนกัน รวมทั้งที่ร้านขายผ้าและโรงน้ำชาด้วยและส่งซิกให้องครักษ์เงารีบส่งข่าวให้แม่ทัพรู้โดยด่วนจะได้มีขวัญกำลังใจในการรบและรีบกลับมาเร็วๆ หลังจากสั่งให้สาวใช้ส่วนตัวของฮูหยินแล้ว

ส่วนพ่อบ้านจี้กำลังพูดคุยกับท่านหมอเรื่องการดูแลคนท้องและยาบำรุงแล้วท่านหมอก็เดินทางกลับไปพร้อมกันกับพ่อบ้านจี้เลยเพราะพ่อบ้านจี้ต้องกลับไปดูแลร้านน้ำชาและร้านผ้าของฮูหยินและให้สองพี่น้องหลิวดูแลฮูหยินของท่านแม่ทัพให้ดีๆก็พอ