ภรรยาเก่าท่านแม่ทัพใหญ่

บทที่ 8

"ได้ข้ารับปากจะทำตามที่เจ้าพูดมาให้ได้รอข้านะ"

แม่โจวหลี่เฉิงบอกเซี่ยเสี่ยวหลานก่อนจะก้มลงจูบภรรยาสาวแล้ว สะกดจุดไม่ให้เซี่ยเสี่ยวหลานลุกขึ้นมาต่อต้านได้ แม่ทัพหนุ่มก้มลงจูบฮูหยินอย่างเอาแต่ใจปากก็พูด

"พี่ขอนะพี่ต้องจากไปชายแดนนาน ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาเมื่อไร ขอเติมพลังงานหน่อยให้ชื่นใจก่อนออกรบนะหลานเอ๋อร์" เซี่ยเสี่ยวหลานอ้าปากจะทักท้วงจึงเป็นการเปิดโอกาสให้แม่ทัพสอดลิ้นเข้าพัวพันกวาดชิมดูดดึดจนเซี่ยเสี่ยวหลานแทบขาดใจตาย ได้แต่ส่งเสียงครางอือๆในลำคอ แม่ทัพโจวหลี่เฉิงผละออกครู่เดียวก็ก้มลงจูบอีกครั้งในครั้งนี้ทั้งเรียกร้องให้ภรรยาตอบสนองเขาจึงคลายจุดสะกดโดยที่เซี่ยเสี่ยวหลานไม่รู้ตัว

แม่ทัพใหญ่ไม่เปิดโอกาสให้ภรรยาตั้งตัวได้เขาจู่โจมทันทีอย่างช่ำชอง มือสากที่จับแต่ดาบลูบไล้บีบเค้นอกอวบใหญ่ที่เกินตัวของเซี่ยเสี่ยวหลาน ชุดนอนที่เหมือนไม่ได้ใส่หลุดออกจากร่างตอนไหนก็ไม่รู้ตัว

"หยุด หยุดนะ" เซี่ยวเสี่ยวหลานขัดขืนแต่ที่รู้คือเซี่ยเสี่ยวหลานไม่สามารถต้านทานอารมณ์พิศวาสที่แม่ทัพตั้งใจปรนเปรอได้เลย แต่ที่น่าเจ็บใจก็คือร่างกายของเธอมันทรยศเจ้าของตอบรับและสนองกลับไปอย่างเร่าร้อนไม่ต่างกันแม้เซี่ยเสี่ยวหลานจะขัดขืนแต่ก็ไม่สำเร็จ

"เอาวะของลองของโบรานหน่อยเถอะ "

เพราะก่อนตายภพที่แล้วเธอยังซิงเธอเลยมีความอยากรู้อยากเห็นเป็นพิเศษ แถมอยากลองของโบรานหน่อยว่ามันจะเด็ดขนานไหน ก่อนที่จะปล่อยกายให้แม่ทัพหนุ่มเคี้ยวกรำทั้งคืน

ยามเหมาแม่ทัพหนุ่มพร่ำบอกลาฮูหยินสาวจนถึงยามเหมา จึงลุกขึ้นแต่งตัวอย่างอารมณ์ดีและอาวรณ์ฮูหยินสาว ก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากมลและกระซิบเบาๆ

"รอพี่กลับมานะหลานเอ๋อร์" ส่วนเซี่ยเสี่ยวหลานยังหลับเป็นตายตั้งแต่ยกสุดท้ายยันเช้า

แม่ทัพโจวหลี่เฉิงมาถึงกองทัพที่ให้คนสนิทของตัวเองนำหน้าออกไปก่อนเล็กน้อยด้วยใบหน้าที่เปี่ยมสุข

"ข้าแวะบอกพ่อบ้านจี้ให้ไปรับเซี่ยเสี่ยวหลานยามเว่ยเพื่อพาเธอไปหาทำเลเปิดร้านขายผ้า พร้อมเงินอีกหนึ่งแสนตำลึงทอง" เขาแจ้งกับคนสนิทของตัวเอง

แม่ทัพโจวหลี่เฉิงเป็นลูกชายคนเดียวบิดามารดาเสียชีวิตหมด ทิ้งสมบัติให้ลูกชายคนเดียวมากมายกินใช้ทั้งชาติก็ไม่หมดเพราะชอบการต่อสู้และออกรบ จึงเข้าสมัครเป็นทหารเพราะเป็นเพื่อนกับกุนซือและองค์ชายสองหนานให่ตงที่ประจำการทางทิศใต้ เมื่อก่อนทั้งสองร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กันมาเป็นสิบๆปี พึ่งจะแยกจากกันเมื่อสองปีที่แล้วเพราะว่าฮ้องเต้ขอให้ไปที่ชายแดนทิศเหนือที่ถูกรุกราน จึงไปประจำที่นั้นมาสองปีเต็มๆ ปีที่แล้วเขาได้ช่วยสาวงามซือเหลียนเม่ยจากทางที่กลับจากวัดตอนจะเข้าเมืองหลวง จึงตกหลุมรักจนถอนตัวไม่ขึ้นและส่งจดหมายบอกรักติดต่อกันมาเป็นปี จึงไม่รู้นิสัยใจคอกันเท่าไร เพราะใจจดหมายมีแต่ความรักของหนุ่มสาวที่อยู่ในวัยที่ร้อนแรงเพราะสาวงามน่าถนุถนอมบองบางชวนให้ชายหนุ่มอยากปกป้อง จึงทำให้ไม่เหลือใจไว้ผิดหวังจนเกิดเรื่องขึ้นเมื่อตอนกลับมาจากชายแดน

เพื่อฉลองที่รบชนะชายแดนเหนือและคิดจะแต่งสาวงามเข้าจวน จนเป็นเหตุให้ได้เซี่ยเสี่ยวหลานเป็นเมียอย่างไม่ตั้งใจและตอนนี้เป็นเขาที่ไม่อยากจะไปไหนไกลเพราะอยากอยู่กับเมียที่ได้มาด้วยความจำเป็นให้มากกว่านี้ อยากเรียนรู้นิสัยของเชี่ยเสี่ยวหลานจากที่พูดคุยกัน ฮูหยินเป็นคนที่ตรงมาก ชอบก็บอกชอบ เกลียดก็ด่าโดยไม่ไว้หน้าเลย ซึ่งแม่ทัพก็ชอบนิสัยที่เป็นคนตรงของฮูหยินยิ่งคิดเห็นหน้าตอนมีอะไรกัน ก็อยากจับคนตัวเล็กกินทั้งวันทั้งคืนเธอช่างร้อนแรง เร้าใจเหลือเกินจนอดใจที่จะรังแกจนถึงยามเหมาเลยทีเดียว

เซี่ยเสี่ยวหลานตื่นมายามซือด้วยอาการเจ็บน้องสาวและปวดไปทั้งเอว ตัวเธอได้ยินสองสาวเรียกตั้งแต่เช้าแต่ขอนอนต่อห้ามรบกวนเพราะง่วงมาก

"เมื่อคืนข้านอนไม่หลับนับสมบัติทั้งคืนเลยข้าพึ่งจะได้นอนเองบอกท่านพ่อด้วยนะเจ้าคะพี่ๆทั้งสอง" จากนั้นก็ไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลยจะให้บอกว่าโดนแม่ทัพหื่นจับกินทั้งคืนก็ไม่ได้ เป็นเราก็อยากลองของโบราณเหมือนกันว่าตอนที่โดนวางยากับตอนที่ไม่โดนนี้มันก็ไม่ต่างกันเท่าไรมันก็เหมือนวันเข้าหอดีๆนี้เองแต่แม่ทัพดื่มสุราในวันเข้าหอกัน แต่เมื่อคืนของจริงที่เกิดขึ้นด้วยความเต็มใจทั้งสองฝ่ายล้วนๆ

สามีโบราณแซ่บถึงใจจริงๆน่าสงสารซือเหลียนเม่ยจังเลย ที่ไม่ยอมกินแม่ทัพแต่อยากไปกินน้ำใต้ศอกขององค์รัชทายาทที่มีเมียเป็นร้อย ไม่รู้เมื่อไรจะวนลูปไปถึงคิวละนั้นมีของดีไม่ชอบ ชอบแย่งกันกินช่วยไม่ได้โง่เองส่วนฉันสาธิมาได้ลิ้มลองทั้งสามรสชาติของการมีสามี ทั้งโดนวางยา ทั้งสามีเมาเข้าหอ แต่ก็เร้าใจ เมื่อคืนนี้ไม่มีอะไรใจล้วนๆเจ้าค่ะอิๆ ตายไปก็ไม่เสียชาติเกิดที่โลกเดิมยังซิงๆตายจากมามีผัวตั้งแต่ลืมตาเหอะนี้ละนะเนื้อคู่กันแล้วไม่แคล้วกัน ต่ของข้าพเจ้าคนนี้ตายก่อนแล้วค่อยเจอเนื้อคู่ และไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอนาคตก็แล้วกัน ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอเซี่ยเสี่ยวหลานคิด

ก่อนจะลุกขึ้นมาอาบน้ำกินข้าวให้เรียบร้อยก่อนจะออกมาที่เรือนใหญ่ของบิดา แต่ก่อนที่จะไปเธอแอบแวบเข้ามิติไปดื่มเครื่องดื่มและน้ำวิเศษบนดาดฟ้าที่ในมิติที่เธอพักที่ภพเดิมให้เรียบร้อยและเป็นที่หน้าตื่นเต้นยิ่งนัก น้ำใสสีฟ้ามรกตผุดขึ้นมาแทนน้ำธรรมดาที่เธอสร้างบ่อน้ำจำลองไว้เลี้ยงปลาบนดาดฟ้า เพื่อนั่งพักผ่อนเธอตักมาดื่มด้วยความสุดชื่นจนหายเมื่อยตัวลาวกับปลิดทิ้ง ที่รู้เพราะทำตามนิยายที่เธอเคยอ่าน เซี่ยเสี่ยวหลานจึงคิดว่าเป็นน้ำวิเศษอย่างแน่นอน

"ขอบคุณนะเจ้าคะ ที่ให้มิติที่วิเศษกับลูกมาข้าเซี่ยวเสี่ยวหลานจะเป็นคนดีและช่วยเหลือคนตามที่ข้าพเจ้าจะสามารถทำได้นะเจ้าคะท่านเทพทั้งหลาย"

เธอยกมือขึ้นสาธุท่วมหัวตามความเชื่อของคนไทยที่นับถือสิ่งสักสิทธิ์คอยยึดเหนี่ยวจิตใจมาโดยตลอด แม้ในภพเดิมถึงจะงานยุ่งแค่ไหนเธอก็ทำบุญไม่เคยขาด เซี่ยเสี่ยวหลานนั่งเล่นที่โถงใหญ่ ตรวจบัญชีช่วยบิดาไปด้วย ทำได้ไม่นานพ่อบ้านเดินเข้ามาบอกว่า

"ตอนนี้พ่อบ้านจี้จวนท่านแม่ทัพโจวหลี่เฉิงมาขอพบคุณหนูขอรับ"

"อือให้เข้ามาได้รอไม่นาน" พ่อบ้านจี้ก็เดินเข้ามาและเรียก

"ฮูหยินขอรับท่านแม่ทัพสั่งให้ข้ามาพาฮูหยินไปเลือกดูทำเลที่จะเปิดร้านค้าขอรับ ฮูหยินพร้อมจะไปวันนี้เลยไหมขอรับ" พ่อบ้านจี้ถาม

"ได้ไปเลยวันนี้เลยข้าพร้อมแล้ว" เซี่ยเสี่ยวหลานบอกพ่อบ้านของตัวเองให้ไปบอกบิดาว่าเธอจะออกไปดูที่เปิดร้านขายเสื้อผ้าและจะกลับมากินมื้อเย็นด้วย

"ขอรับคุณหนู"

"ไปพี่ฟางพี่มู่ไปกันเถอะ จะได้มีเวลาเลือกร้านหลายๆที่ พวกพี่เตรียมตัวช่วยข้าทำชุดสวยๆไว้ขายได้เลยนะเจ้าคะ"

เซี่ยเสี่ยวหลานพูดเสียงใสและเดินออกไปขึ้นรถม้าที่พ่อบ้านจี้นำมาด้วย เพื่ออำนวยความสะดวกให้กับฮูหยินของแม่ทัพโจวหลี่เฉิงเต็มที่ ตามคำสั่งของเจ้านายที่แวะไปบอกที่จวนด้วยตัวเองและย้ำให้ดูแลฮูหยินของข้าให้ดีๆละพ่อบ่านจี้ แม่ทัพกำชับก่อนจะจากไปรบที่ชายแดนช่วยองค์ชายสองหนานให่ตง