ชายหนุ่มย่อตัวลงใช้ท่อนแขนแกร่งช้อนสะโพกของเธอขึ้นก่อนจะวางเธอลงที่โซฟาตัวยาว ฝ่ามือหนาค้ำที่โซฟาหนานุ่ม เขาพินิจมองใบหน้าสวยหวานของเธอ
“ทำไม...พี่คิดถึงเราขนาดนี้” เขาพึมพำออกมา ตลอดเวลาตั้งแต่เกิดจนโต คำว่าคิดถึงและเฝ้าหานั้นเขาไม่เคยได้สัมผัส ไม่เคยคิดถึงใคร หรือรักใครมาก่อน
“ฉันก็คิดถึงพี่ค่ะ” เธอยิ้มให้กับเขา พายุรีบหยัดกายขึ้นเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกด้วยความรวดเร็ว “ทำงานไม่เหนื่อยเหรอคะ”
“เหนื่อย แต่...อยากมาก” แพตตี้หัวเราะเบา ๆ เธอมองรูปร่างของเขาด้วยความหลงใหล ตั้งแต่ลูกกระเดือกที่เคลื่อนขึ้นลงจากการกลืนน้ำลาย ยาวมาถึงไหล่หนาที่ผายออก แผ่นอกแกร่งสามศอกของเขาน่าหลงใหล
“อึก...หุ่นดีจัง ออกกำลังกายบ่อยเหรอคะ”
“หึ จะบอกว่าเกิดมาแล้วก็เพอร์เฟกต์เลยก็คงไม่ใช่ ออกบ้าง ที่โรง’บาลมีฟิตเนสครับ” ชายหนุ่มว่าพร้อมกับถอดเสื้อของเธอออกเช่นกัน เขาค่อย ๆ ถอดอย่างทะนุถนอม ปลดตะขอเสื้อใ
