“เอ่อ งั้นให้อรติดรถไปด้วยได้ไหมคะ”
เขาหันมองชัชชุอร หญิงสาวยิ้มหวานให้
“ได้ครับ”
เคียร์สก้าวยาวๆ เดินนำหน้าไป ในขณะที่ชัชชุอรกระโดดดีใจจนตัวลอยที่กำลังจะได้นั่งเชิดหน้าในรถของเคียร์ส
ระหว่างทางภายในรถคันงาม ชัชชุอรก็ชวนเคียร์สพูดคุยถึงเรื่องของอัญชันตลอดเวลา เพราะหล่อนต้องการใส่ไฟพี่สาวต่างมารดาให้ต่ำตมจมดินให้ลึกที่สุด
“พี่เคียร์สยังเก็บอีเมลของอรไว้ไหมคะ”
“ครับ” เคียร์สตอบรับสั้นๆ ในหัวเต็มไปด้วยความกระวนกระวายเกี่ยวกับเรื่องของอัญชัน
“ดีเลยค่ะ เดี๋ยวอรจะส่งรูปของพี่อัญกับผู้ชายไปให้อีกค่ะ”
“ไม่ต้องแล้วล่ะครับน้องอร พี่ไม่อยากเห็นแล้ว”
“ทำไมล่ะคะพี่เคียร์ส” หล่อนลืมตัวบ่อยครั้งเพราะความริษยา “อย่าบอกนะคะว่าพี่เคียร์สลืมเรื่องในอีเมลฉบับนั้นที่อรส่งไปให้เมื่อหลายปีก่อนแล้ว”
กรามแกร่งขบเป็นสันนูน “พี่ไม่เคยลืม แต่ไม่อยากรบกวนอะไรน้องอรอีก อย่าลืมสิครับว่าพี่กลับมาเมืองไทยแล้ว
