“ค่ะ เสร็จแล้วค่ะ” ริตาตอบเสียงอ่อยๆ ขืนดื้อกว่านี้มีหวังไม่ได้ออกจากห้องแน่ๆ เขายิ่งไม่ค่อยเหมือนชาวบ้านชาวเมืองอยู่ เกิดนึกไม่พอใจ อยากทำอะไรเธอขึ้นมาคงแย่น่าดู
“ก็แค่นั้น” เขาพูดแล้วหันมาคว้ามือหญิงสาวแต่ลืมตัวเอามือข้างที่มีแผลมาจับทำเอาเลือดไหลซึมออกมาจากแผลเลยทีเดียว
ในขณะที่เขานิ่วหน้าอย่างเจ็บปวด หญิงสาวก็ยิ้มๆ แอบนึกสมน้ำหน้าอยู่ในใจ เมื่อภัควัตเดินจูงมือริตาออกจากห้องมาก็เห็นเดรโกกับศรัญย์ชยานั่งเถียงกันอยู่ ทั้งสองหันมามองเห็นคนที่มาใหม่ แล้วจึงหยุดเถียงกัน
“คงหิวกันแล้วสินะ ไปหาอะไรกินกันก่อนเลยเสร็จแล้วนายไปเที่ยวตามสบายเลยนะ ฉันต้องดูงานก่อน ถือโอกาสฮันนีมูนไปก่อนเลย” ภัควัตพูดยิ้มๆ
“ฮันนีมูนอะไรกันเหรอคะ” ริตาถามหันไปมองเพื่อนที่ทำหน้าเขินๆ ฮันนีมูนนี่ก็ต้องแต่งงานสิ หมายความว่า สองคนนี้แต่งงานกันอย่างนั้นเหรอ ริตาเริ่มคิดอะไรได้ คงเป็นเพราะภัควัตแน่ๆ แต่ก็ยังไม่อยากเชื่
