บทที่ 12

1935 คำ

ความเคลื่อนไหวของริมฝีปากที่ประกบจูบอย่างแผ่วเบา ปลุก ริตาให้ตื่นจากนิทรา แม้ความอ่อนโยนที่มาจากรสสัมผัสของชายหนุ่มผู้หล่อเหลาที่นอนอยู่ข้างๆ เธอจะประทับบนริมฝีปากเธออยู่ แต่มันก็ไม่อาจลบเลือนความรุนแรงของบทรัก ที่เขาทำจงใจร้ายเธอเมื่อครู่นี้ไปได้ เขากระทำอย่างบุ่มบ่ามไร้ซึ่งความอ่อนโยน ตามแรงอารมณ์ที่ร้อนและความไม่พอใจของเขา จนริตาสลบไปต่อหน้าต่อตาเขา แล้วยังมาลูบหลังหล่อนด้วยการจูบอย่างอ่อนโยนงั้นหรือ หญิงสาวครางอู้อี้ไม่ได้ศัพท์ เมื่อมือที่กอดคอเธออยู่เลื่อนลงมาจับหน้าอกแล้วลูบไล้ไปมาอย่างหยอกเอิน ริตาได้แต่ดิ้นไปมา เพราะความรู้สึกหวั่นไหวแปลกๆ ที่เกิดขึ้นมาอีกครั้ง “หยุดนะ กลับมาที่เตียงเดี๋ยวนี้” เสียงของภัควัตกังวานขึ้น หลังจากที่ริตาได้สติและดิ้นหนีออกมาพ้นจากอ้อมแขนของเขา ก่อนจะรีบลุกออกจากเตียงไปคว้าเสื้อคลุมมาใส่อย่างรวดเร็ว ขณะที่ชายหนุ่มยังนอนค้ำศอกมองอย่างไม่พอใจ และออกคำสั่ง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม