เช้าวันนี้แม้จิ้งฮูหยินจะได้รับข่าวดีเรื่องบุตรชายกับลูกสะใภ้ แต่ก็ไม่อาจทำให้สีหน้าแววตาดีขึ้นแม้แต่น้อย เกือบหนึ่งชั่วยามมานี้ท่านโหวจิ้งห้าวผู้เป็นสามีจึงมักเห็นภรรยาคู่ชีวิตเดินไปเดินมา กระทั่งถึงเวลากินมื้อเช้าก็ยังฝืนกินได้เพียงไม่กี่คำ จนเห็นแม่นมฮุ่ยย่วนเดินตรงมาหาด้วยท่าทางร้อนรนนั่นแหละนายหญิงของจวนโหวจึงเอ่ยปากถาม
“เกิดอะไรขึ้น”
แม่นมเดินเข้ามาใกล้ เอ่ยรายงานเสียงค่อย “ได้ยินว่า คุณหนูห้าไปเรือนไป๋เซ่อเจ้าค่ะ”
“ไปเรือนไป๋เซ่อ เช้านี้หรือ”
“เจ้าค่ะ”
“นางไปทำไม?” คำตอบที่หลิวซีเย่ได้จากแม่นมคนสนิทมีเพียงการส่ายหน้าไปมา เมื่อเป็นเช่นนี้จากที่เป็นกังวลอยู่แล้วพลันร้อนใจยิ่งกว่าเดิม
เพราะค่ำคืนที่ผ่านมาท่านโหวน้อยกับฮูหยินน้อยรักใคร่ปรองดองกัน บรรยากาศภายในเรือนไป๋เซ่อในเช้าวันนี้จึงค่อนข้างดีกว่าวันวานมากนัก บ่าวรับใช้ชั้นนอกชั้นในล้วนมีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ มองเข้าไปภายใน
