ในเมื่อมีเรื่องราวแบบนี้เกิดขึ้นย่อมต้องสะกิดใจผู้อื่นไม่น้อย แม้กระทั่งท่านโหวน้อยจิ้งเฉินเองค่ำคืนนั้นยังรีบกลับมาเรือนไป๋เซ่อไม่อาจแวะไปพูดคุยจิบน้ำชากับเซิ่งเมิ่งซิวเฉกเช่นหลายวันก่อน
มาถึงแล้วเห็นคนงามบนตั่งมีสีหน้าไม่ดีนักก็พลันกวาดตาดุดันมองไปยังบรรดาบ่าวรับใช้ แต่ละคนล้วนพากันคุกเข่าลงแผ่นหลังสั่นเทิ้มไปหมด งเสี่ยวหรงเองยังอดหวาดกลัวไม่ได้
“พวกเจ้า ดูแลฮูหยินน้อยยังไงนางถึงเป็นแบบนี้”
เดิมทีเจียงซูเหยาเพียงแค่อยากแสดงให้ผู้อื่นดูว่านางนั้นอ่อนแอยิ่งนัก ทว่าเพราะตนตั้งครรภ์นางจึงกลายเป็นสตรีอ่อนแอบอบบางจริงๆ จะหยิบจับ จะกินอะไรล้วนยากลำบาก ถึงกระนั้นก็ไม่อยากให้ผู้อื่นเดือดร้อนไปด้วย
“ท่านพี่ ข้าไม่เป็นไร ท่านอย่ากล่าวโทษพวกนางเลย”
“เจ้าเป็นแบบนี้ ยังจะออกหน้าปกป้องผู้อื่นอีก”
“ข้าเพียงเหน็ดเหนื่อยเท่านั้น” พูดออกมาแล้วก็พยายามยิ้มแย้มแต่รอยยิ้มช่างจืดเจื่อนนัก แม้กระทั่งเรี
