ตอนที่ 9 ข้อตกลงของสองเรา /4
1239 คำ
“โอ๊ย แสบๆๆ เอายาอะไรทาให้ฉัน” เขาโวยวาย
“ยาใส่แผลไงคะ แสบด้วยเหรอคะเนี่ย”
ไลลาบอกหน้าตาย แทบซ่อนรอยยิ้มไว้ไม่มิด เห็นหมีตัวโตทำท่าเหมือนโดนเชือดแล้วสะใจเหลือเกิน
“เธอแกล้งฉันใช่ไหม”
ราฟาเอลเอาปากเป่าแผลตัวเองให้คลายความแสบ มองคนทำอย่างแค้นๆ เขาเกลียดยาทิงเจอร์ที่สุด ยายตัวร้ายนี่ต้องแกล้งเขาแน่ ดูทำตาวาวๆ เหมือนคนชอบอกชอบใจแบบนั้น
“ตัวโตเสียเปล่า ยาแค่นี้ก็ทนไม่ได้ แผลก็ไม่ได้ลึกอะไร ร้องเหมือนวัวโดนเชือด ไม่ไหวเลย”
ไลลาส่ายหน้าไปมา เอ่ยวาจาดูแคลนเขาออกมา ทำเอาคนฟังรู้สึกเสียหน้าอย่างที่สุด
“ก็... ก็มันแสบนี่ ลองโดนเองไหมล่ะ” เขาเถียง
“ใจเสาะ ฉันทายาให้คุณแล้ว ขอตัวไปเดินเล่น คงไม่ว่าใช่ไหมคะ”
ไลลาพูดจบก็เดินตัวปลิวหนีคนตัวโตไป แต่ไม่คิดว่าเขาจะเดินตามเธอมาด้วย ร่างหนากว่าเดินมาจนทัน
“จะเดินเล่น ก็ระวังด้วยแถวนี้มีงูนะ” เขาแกล้งพูดให้เธอกลัว
“งูเหรอคะ”
ไลลาชะงักเท้าแทบไม่ทัน มองไปรอบๆ อย่างหวาดกลัว ก่อนจะหันมามองหน้าคนพูดที่ตอนนี้ กำลังหัวเราะขำอยู่ รู้ตัวว่าโดนเขาหลอกก็สะบัดค้อนให้ แล้วเดินหนีเขาไปโดยไม่สนใจเสียงหัวเราะที่ดังอยู่ข้างหลัง
“ตาบ้า อย่าคิดว่าจะหลอกกันได้ง่ายๆ นะ”
ไลลาเดินไปตามชายหาด ก่อนจะหยุดนั่งเล่นที่โขดหิน มองดูน้ำทะเลสีฟ้าคราม เสียงคลื่นซัดซ่าทำให้เธอใจเย็นลง ร่างสูงใหญ่ของราฟาเอลมานั่งลงข้างๆ พัดพาตะกอนขุ่นมัวมาทำให้หญิงสาวระคายใจอีกหน
“ไปนั่งไกลๆ เลย” เธอไล่เขา
“อะไร นั่งใกล้ๆ ไม่ได้หรือไง ที่นี่เกาะของฉันนะ ฉันมีสิทธิ์นั่งตรงไหนก็ได้” เขาวางอำนาจใส่
“คนพาล นิสัยไม่ดี สงสัยตอนเด็กต้องชอบแกล้งคนอื่นแน่ๆ” ไลลาว่าให้
“แน่นอน ฉันชอบแกล้งคนที่สุด โดยเฉพาะผู้หญิงปากเก่ง แสนพยศแบบเธอ มันต้องแกล้งให้ร้องไห้ขี้มูกโป่ง”
ราฟาเอลโต้คืน เขามองเชลยตัวแสบแล้วอยากแกล้งให้เจ้าหล่อนร้องไห้อีก เล่นบทโศกในเรือตลอดขามา แต่พอถึงเกาะกลับพลิกหน้ามือเป็นหลังมือ ที่แท้ตอนอยู่ในเรือไลลาหาเรื่องถ่วงเวลา แถมยังหลอกให้เขาสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรเธออีก เจ้าเล่ห์แสนกลจนเขาตามไม่ทัน เสียรู้ไปเต็มๆ
“โรคจิต...” ไลลาพึมพำด่าเขา
“เธอว่าอะไรนะ” ราฟาเอลได้ยินแว่วๆ
“ได้ยินว่าอะไรก็หมายความแบบนั้นนั่นแหละ”
ตอนแรกยอมรับว่ากลัวเขามาก แต่เมื่อเริ่มคุ้นเคย ไลลาเริ่มหายกลัวกล้าต่อปากต่อกรกับเขามากขึ้น หญิงสาวเชื่อว่าราฟาเอลจะรักษาสัญญา เขาเป็นทายาทของตระกูลมาร์เซียอาโน่ที่ยิ่งใหญ่ คงไม่ตระบัดสัตย์ง่ายๆ หากเขาคิดจะทำอะไรเธอเขาคงไม่ปล่อยเธอไว้ตั้งแต่ลงมาเหยียบเกาะแห่งนี้หรอก อาชีพนางแบบของเธอทำให้รู้จักผู้คนมากมาย เจอผู้ชายเจ้าชู้ เจ้าเล่ห์ มาก็มาก พวกชอบฉวยโอกาสก็เยอะ เธอเอาตัวรอดมาได้จนถึงป่านนี้ย่อมต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมรอบตัวมากพอดู การรับมือกับผู้ชายอย่างราฟาเอล หากยอมอ่อนข้อให้เขาก็จะถูกรังแก คนแบบนี้ใช้ไม้อ่อนบ้างไม้แข็งบ้าง ถึงจะเอาชนะเขาได้
“อ้อ... เมื่อกี้ฉันได้ยินว่า เธอติดใจจูบฉัน” เขาแกล้งพูดออกไป
“บ้า ใครติดใจจูบห่วยๆ ของคุณกัน จูบของพวกโรคจิตบ้ากามแบบนั้น ยี้ อุ๊บ!”
ไลลาโต้กลับเขา แต่ไม่ทันหมดประโยคก็โดนคนโรคจิตบ้ากาม คว้าคอดึงเข้าไปจูบอย่างดูดดื่ม คราวนี้เขาจูบอย่างเร่าร้อนบดเคล้ากลืนกินริมฝีปากนุ่มของเธอ ยั่วเย้า หลอกล่อให้เธอสนองตอบ กว่าจะรู้ตัวหญิงสาวก็อ่อนระทวยไปทั้งตัว
“ปากบอกไม่ชอบ แต่เมื่อกี้ตอบสนองฉันดิบดี ยอมรับมาเถอะว่าติดใจ”
ราฟาเอลเอ่ยเย้าอย่างอารมณ์ดี มองคนหน้าแดงที่ตัวอ่อนปวกเปียกในอ้อมแขนด้วยสายตาล้อเลียน ชายหนุ่มพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า ฉายาคาสโนวาไม่ใช่ได้มาเพราะจับสลาก หากเขาคิดจะรวบหัวรวบหางผู้หญิงคนไหน คิดหรือว่าจะรอดเสน่ห์อันแพรวพราวของเขาไปได้
“คนฉวยโอกาส ไหนบอกว่าจะไม่บังคับขืนใจฉัน นี่คุณจูบฉันสองหนแล้วนะ”
ไลลาโวยวายกลบเกลื่อนความอาย เธอนึกโมโหตัวเองที่เผลอไปตอบสนองรสจูบของเขา ต่อไปนี้เธอต้องอยู่ห่างจากผู้ชายอันตรายคนนี้ให้มากๆ พูดแล้วก็รีบขยับตัวถอยออกจากอ้อมกอดของเขา แล้วลงไปยืนห่างๆ คนตัวโตทันที
“ฉันบังคับขืนใจเธอตรงไหน แล้วการจูบนี่ยังเรียกว่า ห่างไกลกับคำว่าขืนใจด้วย เธอเต็มใจชัดๆ อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้เธอไม่ได้จูบตอบฉัน”
เขาได้ทีโต้คืนให้เธออายเล่น พลางแกล้งเลียริมฝีปาก มองเธอด้วยแววตากรุ้มกริ่มมีนัยยะพิเศษ
“บ้า คุณมัน... โรคจิต”
ไลลาไม่รู้จะตอบโต้เขายังไง ได้แต่เดินหนีกลับมายังบ้านพัก อีกฝ่ายตามหลังมาติดเธอจึงเปลี่ยนจากเดินเป็นวิ่งแทน ไม่ทันถึงหน้าบ้านราฟาเอลก็ตามมาทัน เขารวบเอวคอดของเธอไว้ รัดไว้แน่นไม่ปล่อยให้หนีได้อีก
“ปล่อยนะ ตาบ้ามากอดฉันไว้ทำไม”
ไลลาสะบัดตัวดิ้นหนี แต่แขนของเขารักเอวเธอไว้แน่น จนดิ้นไม่หลุด ความแตกต่างระหว่างสะรีระของชายหญิง ทำให้เธอตกเป็นรองเขา ราฟาเอลอาศัยตัวใหญ่กว่าได้เปรียบเรื่องความแข็งแรง จัดการเชลยสาวตัวแสบด้วยการจับเธอโยนลงทะเล ตรงท่าเรือ
ตูม ! ว้าย !
ร่างงามของหญิงสาวเปียกปอน ลอยคออยู่ในน้ำทะเล คนแกล้งหัวเราะชอบใจ แล้วต้องตาเหลือกเมื่อเห็นร่างนั้นค่อยจมหายไปในน้ำ
“ไลลา อย่าเล่นแบบนี้นะ”
ราฟาเอลตะโกนเรียก แต่หญิงสาวไม่ลอยตัวขึ้นมา เขารีบกระโดดลงไปดำหาร่างของเธอ ดำอยู่นานก็ไม่เห็นแม้แต่เงา จึงว่ายขึ้นเหนือน้ำเพื่อหายใจ แล้วพบว่ามีใครบางคน นั่งสบายอารมณ์อยู่บนท่าเรือ
“น้ำเย็นดีนะคะ สดชื้นสดชื่น”
ไลลาบอกเขาเสียงหวาน ก่อนจะยักคิ้วให้คนที่กำลังลอยคอในน้ำ แล้วเดินหนีขึ้นบ้านพักไป ปล่อยให้คนเสียรู้กำหมัดฟาดแผ่นน้ำด้วยความโมโห
“ยายตัวแสบ อย่าให้ฉันเอาคืนเธอนะ จะทำให้ร้องไม่ออกเลย”
ราฟาเอลตะโกนก้องด้วยความโกรธ เสียรู้ครั้งเดียวไม่ว่านี่สองครั้งติดๆ จนต้องรีบคลำหัวตัวเองว่ามีเขางอกขึ้นมาหรือยัง เขาขึ้นจากน้ำเดินกลับมายังบ้านพักก็พบว่าหญิงสาวหนีเข้าห้องปิดประตูเงียบไปแล้ว แค้นครั้งนี้จึงต้องยกยอดไปไว้ก่อน เขาจะจดบัญชีหนังแมวเอาไว้ว่า ไลลาทำอะไรไว้บ้าง จะได้ทวงคืนให้สาสม
- ผู้เขียน
