“แต่พี่ไม่ได้คิดอะไรพิเศษกับฝ้ายนะขมิ้น แค่ตกลงกันแล้วก็ให้เงิน พี่ทำแบบนั้นเพราะพี่เป็นผู้ชาย พี่มีอารมณ์แต่พี่ไม่มีเมีย แล้วพี่ก็ไม่อยากกินไปเรื่อยไม่อยากซื้อกินเป็นครั้งคราวหนูเข้าใจพี่ได้รึเปล่า”
“โอเคค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ เรื่องนั้นช่างมันเถอะพี่เวลจะนอนกับใครก่อนคบมิ่นมันไม่ได้สำคัญหรอก มิ่นสนใจแค่ลูกของผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ลูกพี่เวลมิ่นก็สบายใจแล้วค่ะ บอกตรง ๆ นะคะ...หนูไม่ได้พร้อมแล้วก็ใจดีขนาดจะเป็นแม่เลี้ยงใครได้หรอก”
“อื้ม พี่รู้ หนูสบายใจได้เลย ไม่ใช่ลูกพี่จริง ๆ”
“ค่ะ” เขาบอกไม่ใช่ก็คือไม่ใช่นั่นล่ะค่ะ เพราะถ้าใช่ลูกจริง ๆ พี่เวลคงไม่เลวขนาดโกหกผู้หญิงคนหนึ่งว่าเด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกของตัวเองหรอก
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
“เพื่อนโทรมาค่ะ” โทรศัพท์ดังขึ้นฉันเลยบอกพี่เวลก่อนแล้วค่อยกดรับสายเพื่อน
ติ๊ด!
“ว่าไงจ้ะแก้ว”
(พรุ่งนี้อาจารย์นัดเก้าโมงเช้าที่ตึกอธิการนะมิ่น พอดีเราเห็นมิ่นไม่อ่าน
