บทที่ 20
“คิดไปเอง” เขาส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะหันไปสนใจคนรถที่เดินมาเปิดประตูรถให้ หลังจากรถเคลื่อนมาหยุดที่หน้าบริษัทแล้ว
“มัวทำอะไร ทำไมไม่ลงมา” เขาหันมาถามเสียงเขียว เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ยอมตามลงมา
“ไม่เป็นไร คุณเดินเข้าไปก่อนเลย รออีกห้านาทีฉันค่อยเดินเข้าไป จะได้ไม่มีใครเห็นว่าเรามาด้วยกัน” เธอบอกพลางหันไปดูลาดเลารอบๆ แต่เขาสิกลับมองมาที่เธอตาเขียวปั๊ด จะบอกว่านี่เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยก็ว่าได้ที่เขาเจอสถานการณ์แบบนี้ เพราะปกติมีแต่เขาเท่านั้นที่เป็นฝ่ายปกปิด พยายามไม่เป็นข่าวกับผู้หญิงคนไหนทั้งสิ้น ครั้นพอกลายเป็นผู้ถูกกระทำบ้าง มันก็เลยยอมรับไม่ได้
“ลงมาแวววิวาห์ อย่าให้ฉันต้องลากเธอลงมา ไม่อย่างนั้นฉันจะอุ้มเธอเข้าไปด้วย” เขาขู่ด้วยความหงุดหงิด ถึงแม้จะไม่ค่อยเข้าใจอาการของเขานัก แต่เธอก็ไม่คิดจะเสี่ยง เพราะสัมผัสมาแล้วว่าเขากล้าบ้าบิ่นแค่ไหน
“โรคจิต บ้าอำนาจ” เธอบ่นงึมงำ ก่อนจะร
