ทายาทคาร์ลอส

8 การหลับที่เเปลกใหม่

ฉันเดินตามผู้ชายคนนั้นมาจนถึงชั้นบน ฉันทั้งตกใจและตื่นเต้นทำไมมันมีหลายห้องขนาดนี้ นี่เขาอยู่กันทั้งโคตรเง่าศักราชเลยหรือไงเนี้ยแต่จะว่าไปคนบ้านหลังนี้เขาหน้าตาดีกันจัง ขนาดลูกน้องยังหล่อราวกับดารานี่เขาคัดหน้าตากันเข้ามาทำงานหรือเปล่าเนี้ยดูอย่างคนที่เดินนำฉันอยู่นี่สิทั้งผิวพรรณขาวทั้งปากอมชมพูอย่างกับผู้หญิงเคยออกไปถูกแสดงเเดดบ้างไหมนะ

“ถึงแล้วครับ” ไอทรานเอ่ยพร้อมเปิดประตูให้เนญ่า

“เออ…คือคุณไม่เข้าไปด้วยหรอกหรอคะ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นในขณะที่เธอกำลังจะก้าวเท้าเล็กๆ เข้าไปยังข้างในแต่เธอเห็นอีกคนยังยืนนิ่งที่หน้าประตูไม่มีท่าทีจะเดินตามเธอเข้ามา

“ไม่ครับผมมีหน้าที่แค่มาส่งคุณครับห้องนี้มีแต่คุณกับนายใหญ่ที่เข้าได้ครับ” ไอทรายอธิบายให้ร่างบางที่อยู่ตรงหน้าเข้าใจเพราะห้องนี้มันคือห้องเชือดห้องปลดปล่อยของนายเขา เขาจึงมีหน้าที่จัดหาและมาส่งแค่นั้น

“อะ..อ่อคะงั้นไว้เจอกันนะคะ” เนญ่าเอ่ยพร้อมยิ้มตาหยีให้ไอทรานอย่างสบายใจ เพราะเธอนั้นยังไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองว่ากำลังจะถูกเสื้อขย้ำ

“ครับขอให้คุณปลอดภัยนะครับ” ไอทรานเอ่ยก่อนจะก้มหัวเล็กน้อยแล้วเดินออกไปทิ้งให้เนญ่านั้นมึนงงกับคำเมื่อครู่อยู่เพียงผู้เดียว

“มะ…หมายความว่ายังไงกัน’ ขอให้ปลอดภัยงั้นหรอ’ รางไม่ดีเลยแฮะ” ฉันยืนคิดอยู่ครู่หนึ่งกับคำพูดของผู้ชายคนนั้นก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องนั้น

“สวัสดีคะคุณเนญ่า” เสียงของผู้หญิงห้าคนเอ่ยสวัสดีประสานเสียงกัน

“………..” นี้มันอะไรกันทำไมถึงมีผู้หญิงอยู่ในนี้ถึงห้าคนแล้วยังรู้จักชื่อฉันด้วยนี้คงไม่ใช่ผู้หญิงของเขาหรอกนะฉันจะโดนตบหน้าแหกไหมเนี้ย

“ไม่ต้องตกใจนะคะคือนายท่านบอกพวกเราแล้วคะว่าคุณเนญ่าคือคนสำคัญของเขาและจะเป็นผู้หญิงที่ให้กำเนิดทายาทของตระกูลโนเธียร์เตอร์คะ” หญิงสาวที่ยืนอยู่หนึ่งในห้าได้เอ่ยขึ้นด้วยพูดจาที่ไพเราะและอ่อนน้อม

“อ้อคะ” เนญ่าถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เพราะเธอรู้สึกโล่งที่พวกเธอทั้งห้านั้นไม่ใช่ผู้หญิงของคาร์ลอสอย่างที่เธอคิด

“คุณเนญ่าถอดเสื้อผ้าได้เลยนะคะทางเราได้เตรียมน้ำอุ่นไว้ให้แล้วคะ”

“หะ….ห๊ะถอดเสื้อผ้า?ต่อหน้าพวกคุณเลยหรอคะ?” ให้ตายสิมีอะไรหน้าอายไปกว่านี้อีกที่ฉันต้องมาเปลืองผ้าต่อหน้าผู้หญิงด้วยกันตั้งห้าคน

“ใช่คะ” เสียงของพวกเธอตอบประสานเสียงพร้อมกันก่อนจะคลี่ยิ้มให้เนญ่า

“แต่….ก็ดะ…ได้คะ” ร่างบางตอบตะกุกตะกักพร้อมกับใช้มือเรียวค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเสื้อครอปของตัวเองออกอย่างเก่ๆ กังๆ ด้วยความเขิลอาย ตั้งแต่เกิดมาขนาดแม่ยังไม่เคยเห็นเธอเปลืองผ้าเลยด้วยซ้ำแต่นี้เป็นใครก็ไม่รู้แถมพวกเธอยังยืนดูเนญ่าค่อยๆ เปลืองผ้าตัวเองตาไม่กระพริบ

ผ่านไปไม่นานเนญ่าก็ยืนอยู่ต่อหน้าหญิงสาวทั้งห้าด้วยสภาพเปือยเปล่าทั้งท่อนบนท่อนล่าง เธอยืนพร้อมเอามือทั้งสองข้างปิดของสงวนของเธอไว้ ก่อนที่เธอจะเดินไปลงอ่างน้ำอุ่นที่มีการจัดเตรียมไว้เป็นอย่างดี น้ำอุ่นๆ โรยด้วยดอกกุหลาบบวกกับกลิ่นเทียนหอมมันช่างทำให้เนญ่าผ่อนคลายจนแทบจะหลับในอ่าง

“ยะ…อยากบอกนะคะว่าพวกพี่จะ…..”

“ใช่คะพวกเราจะเป็นคนอาบน้ำให้คุณเนญ่าคะ” ร่างบางกล่าวไม่ทันจะจบความก็มีเสียงของสาวที่ยืนดูอยู่นั้นเอ่ยขึ้น

“ไม่เป็นไรคะ เนญ่าอาบเองได้คะพวกพี่ไปพักผ่อนเถอะคะ”

“พวกเราทำแบบนั้นไม่ได้จริงๆ คะเพราะนี่มันเป็นคำสั่งของนายท่านสั่งมาคะพวกเรามีสิทธิ์แค่ทำตามคำสั่งนายท่านเท่านั้นคะ” พวกเธอไม่พูดเปล่าต่างคนต่างแยกกันเดินไปทำหน้าที่บางคนสระผม บางคนถูสบู่ บางคนตัดเล็บ บางคนมาร์คหน้า สุดท้ายคือเขากำลังจะตัดแต่งขนลูกสาวฉัน

“ไม่ได้นะคะ!!! ตรงนั้นไม่ต้องทำนะคะเดี๋ยวน้องจะหนาวเหลือไว้เถอะนะคะเนญ่าขอละ” ก่อนที่มือของเขาจะแตะลงถึงลูกสาวฉันดีนะที่ฉันร้องห้ามปรามไว้ทันไม่งั้นคงโล้นไปแล้วแน่ๆ โอ้ยยยยยทำไมแค่อาบน้ำมันต้องหลายพิธีรีตองขนาดนี้เนี้ยะ

พวกเธอใช้เวลาอยู่ในอ่างนั้นเป็นเวลาเกือบจะสองชั่วโมงจนเนญ่านั้นหลับในอ่างมีเพียงแต่สาวทั้งห้าที่ยังคงทำหน้าที่ของพวกเธอจนเสร็จ

“คุณเนญ่าคะ ตื่นได้แล้วคะ”

“อื้ออออ สบายจัง” ฉันไม่รู้ว่าฉันเผลอหลับไปตอนไหนแต่เป็นการหลับที่เปลี่ยนใหม่มากหลับคาอ่างแต่มันรู้สึกสบายตัวและผ่อนคลายยังไงๆ ไม่รู้

“ชุดของคุณเนญ่าคะ” เธอเดินเข้ามาพร้อมชุดสายเดี่ยวสีแดงลายลูกไม้ที่มองไกลๆ ก็ยังเห็นทะลุยังไปยังอีกด้านเพราะชุดมันบางมากแถมมันยังดูล่อแหลมไปอีก

“ใครเป็นคนเลือกชุดนี้คะ”

“นายท่านคะ”

“นี่มันชุดน้องเหมียวหรือน้องหมารึเปล่าคะทำไมถึงน้อยชิ้นขนาดนี้พวกพี่หยิบมาถูกแล้วใช่ไหมคะ”

“ไม่ผิดแน่นอนคะ” เห้อใส่ก็ใส่ นี่มันชุดบ้าอะไรเนี้ยเขาคิดจะแกล้งฉันรึไงชุดเจ้าเลโล้ยังหนายังใหญ่กว่าเจ้าชุดบ้านี้สะอีกถ้าจะให้ใส่แบบนี้ไม่ให้ฉันเดินแก้ผ้าเลยละ

“เห้อ ว่าแต่ห้องใหญ่นี่มันคือห้องอะไรหรอคะ”

“คือห้องอาบน้ำและทำกิจกรรมของนายท่านกับคุณเนญ่า”

“แสดงว่าพวกพี่ก็มาอาบน้ำให้คุณคาร์ลอสด้วยหรอคะ”

“ไม่คะนายท่านไม่เคยให้ใครแตะต้องตัวคะ”

“งั้นเชิญคุณเนญ่าเดินเข้าไปรอนายท่านที่ห้องนอนใหญ่ได้เลยนะคะ หมดธุระของพวกเราแล้วขอตัวนะคะ” หญิงสาวทั้งห้าก้มหัวเล็กน้อยก่อนจะเก็บข้าวของกลับไว้ที่เดิมแล้วเดินออกไป

“ฟู่ววววว” เธอพ่นลมหายใจออกก่อนจะเดินดูรอบๆ ห้องอย่างคนขี้สงสัย เธอเดินดูไปอ้าปากค้างไปเพราะของประดับทุกอย่างรวมถึงโซฟา เตียง ผ้าม่าน และสิ่งของต่างๆ ที่อยู่ในห้องนั้นมันสวยตระการตาไปหมด

“ว้าว ห้องอะไรเนี้ยสวยเป็นบ้า ฉันคิดว่าห้องแบบนี้คงมีแต่ในฝันแต่นี้มันอยู่ต่อหน้าฉันจริงๆ ไม่อยากจะเชื่อเลย” ด้วยความสงสัยบวกกัยตื่นเต้นเธอจึงเดินดูไม่หยุดดูทุกสิ่งทุกอย่างอย่างระมัดระวังเพราะถ้าขืนเธอพลาดหรือทำแตกเธอไม่มีปัญญาซื้อคืนแน่ๆ