ขาวมณีที่รัก

ลบล้างคำสาป

เมื่อวันหยุดยาวของจอแจมาถึง จอแจที่คุยกับสโนว์เอาไว้ว่าจะใช้เวลานี้กับสโนว์ เพื่อลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นและให้ตัวเองได้พักผ่อนบ้าง หลังจากที่ต้องคิดมากเกี่ยวกับคำสาปและความรู้สึกที่ยังไม่เข้าใจดีนัก

ทั้งคู่เลือกที่จะไปทะเลกัน สถานที่ที่เงียบสงบและเป็นธรรมชาติ สถานที่ที่พวกเขาสามารถปลดปล่อยความคิดและความกังวลออกไปได้

เมื่อรถเดินทางมาถึงชายหาดที่เงียบสงบ สโนว์ก็หยุดรถและมองไปยังทะเลที่ทอดยาวไปสุดสายตา สีน้ำเงินของทะเลตัดกับท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ ทำให้ทั้งสองคนรู้สึกผ่อนคลาย

"มาถึงแล้ว... นี่คงจะเป็นที่ที่เราสามารถพักผ่อนได้จริงๆ" จอแจพูดเสียงเบา พร้อมกับมองไปยังคลื่นที่ซัดสาดเข้าหาฝั่ง

"ใช่... ไม่มีอะไรที่จะดีไปกว่าการมาที่นี่ในเวลานี้อีกแล้ว" สโนว์ตอบ เขามองจอแจที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยสายตาอ่อนโยน

ทั้งสองเดินลงไปยังชายหาด จอแจเริ่มถอดรองเท้าและเดินเล่นริมทะเล มือของเธอสัมผัสกับน้ำทะเลเย็นๆ ที่ซัดเข้าหาชายหาด รู้สึกสดชื่นและเย็นสบายอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

สโนว์ยืนมองจอแจเล่นน้ำอยู่ห่างๆ ก่อนจะเดินตามไปใกล้ๆ เขานั่งลงบนชายหาดและมองไปที่ทะเล

"อยากจะทำอะไรบ้าง?" สโนว์ถามขึ้นในขณะที่จอแจกำลังนั่งลงข้างๆ เขา

"อยากนั่งมองทะเลเงียบๆ ก่อน... มันทำให้รู้สึกดี" จอแจตอบ พร้อมกับยิ้มเบาๆ

สโนว์พยักหน้ารับ เขานั่งข้างๆ จอแจเงียบๆ แต่ก็รู้สึกถึงความสงบที่มีอยู่ระหว่างพวกเขา บางทีการมาที่นี่อาจจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการปลดปล่อยความรู้สึกทุกอย่าง

ในขณะที่ทั้งสองนั่งอยู่ด้วยกัน จอแจก็ค่อยๆ หันไปมองสโนว์ สายตาของเธอเต็มไปด้วยคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบ แต่เธอก็รู้ดีว่าเวลาที่พวกเขาใช้ร่วมกันในตอนนี้เป็นสิ่งที่สำคัญ

"สโนว์..." จอแจเรียกชื่อเขาเบาๆ สโนว์หันมามองเธอด้วยความสนใจ

"มีอะไรหรือเปล่า?" เขาถามด้วยความอ่อนโยน จอแจเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจพูดความรู้สึกของตัวเองออกมา

"ฉันคิดว่า... ฉันอาจจะเข้าใจบางอย่างแล้วนะ" สโนว์ยิ้มเล็กน้อย เขารู้ว่าจอแจกำลังพูดถึงอะไร

"ถ้าเธอพร้อมที่จะพูด ฉันก็พร้อมที่จะฟังเหมือนกัน" เขาพูด ก่อนจะลุกขึ้นยืนและยื่นมือไปข้างหน้าให้เธอ

จอแจมองมือของเขา สายตาของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย เธอกุมมือของเขาเอาไว้และลุกขึ้นยืน

"ฉันคิดว่า... ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่แค่ความรักแบบที่ฉันเคยคิดไว้ หมายถึง...ฉันไม่ได้มองว่านายเป็นแค่แมวที่ฉันเลี้ยงเอาไว้" เธอกล่าวเสียงเบา แต่เต็มไปด้วยความมั่นใจ สโนว์มองเธออย่างตั้งใจ ก่อนจะพูดว่า

"ฉัน...ก็ไม่ได้เห็นเธอเป็นเจ้านาย มานานแล้ว..." เขาตอบอย่างประหม่า ทั้งสองสบประสานสายตากันอย่างเข้าใจ เสียงเกลียวคลื่นและสายลมทำให้บรรยากาศที่ปราศจากการสนทนาไม่เงียบจนเกินไป หัวใจทั้งสองดวงเต้นในจังหวะเดียวกันเหมือนกับสองร่างกายที่ค่อยๆ ขยับเข้าหากันอย่างช้าๆ

ใบหน้าของสโนว์ค่อยๆ โน้มลงมาหาใบหน้าของจอแจซึ่งกำลังร้อนฉ่า สัมผัสอุ่นชื้นจากริมฝีปากหนา ประกบจูบบนริมฝีปากเรียวของหญิงสาวอย่างทะนุถนอม จูบแสนหวานดำเนินไปอย่างเนิบช้า ร่างกายของคนทั้งสองร้อนระอุขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะเกิดแสงสว่างวาบสีขาวโพลน

จอแจตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอสะดุ้งและถอยตัวออกจากสโนว์ ใบหน้าของเขาในตอนนี้ก็เหมือนจะตกใจไม่ต่างกัน

“นี่มันอะไร...” เสียงสุดท้ายก่อนที่เขาจะหายวาบไปในอากาศ จอแจยิ่งตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นมากเข้าไปอีก ‘หรือนี่จะเป็นส่วนหนึ่งของคำสาป เขาหายไปไหนกัน’

“สโนว์...สโนว์นายหายไปไหน สโนว์...” จอแจเดินไปตรงจุดที่เขาหายไปเมื่อครู่ และพยายามร้องเรียกเขา แต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า ไม่มีการตอบกลับจากเขาแม้สักคำเดียว

“เทอร์รีมัสได้กลับไปยังโลกแห่งเทพแล้ว คำสาปได้สิ้นสุดลง ขอบใจเจ้ามากที่ช่วยลูกชายข้า” เสียงของเทียร์เรสดังขึ้น

“หมายความว่า...สโนว์จะไม่กลับมาอีกแล้วเหรอ” แม้จะทำใจเรื่องนี้มาก่อนแล้ว แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นเร็วจนไม่ได้ตั้งตัวขนาดนี้

“เรื่องนั้นข้าคงตอบไม่ได้ แต่วันหนึ่งเทอร์รีมัสก็ต้องกลับไปยังโลกแห่งเทพ เจ้าน่าจะเข้าใจเรื่องนี้อยู่แล้ว” จอแจยืนนิ่ง ทุกอย่างเหมือนพังทลายลงมาอย่างบอกไม่ถูก

“ฉัน...”

“ข้าจะพาเจ้ากลับไปที่บ้าน บ้านหลังที่เทอรีมัสใช้พลังของเขาจนได้มันมา ข้าคิดว่าเจ้าควรจะได้รับมันไป และทุกอย่างที่นั่นจะเป็นของเจ้า” จอแจยืนยิ่งไม่ได้ตอบอะไร เธอไม่ได้สนใจอะไรพวกนั้นด้วยซ้ำ ตอนนี้หัวใจของเธอกำลังเจ็บปวด แม้การจากไปจองสโนว์อาจจะดีกับเขา แต่มันก็ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังสูญเสียเขาไป

“ฉัน...ขอเจอกับเขาอีกสักครั้งได้ไหมคะ เมื่อกี้มัน...”

“ไม่ได้ ข้าพาเขากลับมาไม่ได้”

“แล้ว...เขาจะลืมเรื่องทั้งหมดที่เคยเกิดขึ้นไหมคะ” สิ่งสุดท้ายที่จอแจยังคาดหวัง คืออยากให้เขายังหลงเหลือเธออยู่ในความทรงจำ แม้ว่าสุดท้ายจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว

“ข้าตอบไม่ได้เช่นกัน ขอแนะนำว่า...เจ้าควรจะลืมทุกอย่างไปให้หมด ถ้าเจ้าอยากให้ข้าช่วย...”

“ไม่ค่ะ ฉันจะไม่ขอลืมอะไรทั้งนั้น ฉันอยากเก็บเขาไว้ในความทรงจำ ต่อให้ต้องเจ็บปวด ฉันก็ยินดี” จอแจปฏิเสธเสียงแข็ง เทียร์เรสไม่ได้บังคับอะไรเธอ ในเมื่อเธอต้องการแบบนั้นเขาก็ไม่ติดใจอะไร

เทียร์เรสพาจอแจกลับไปส่งที่บ้าน ก่อนที่เขาจะรีบกลับไปที่โลกแห่งเทพ เพราะต้องรีบไปดูความเรียบร้อย และต้องการดูให้แน่ใจด้วยว่า เทอร์รีมัสกลับไปที่นั่นแล้วจริงๆ และอยากมั่นใจด้วยว่าจะไม่มีเรื่องวุ่นวายอะไรเกิดขึ้น เพราะเขาเองก็ไม่มั่นใจว่าเทอร์รีมัสที่กลับไปยังโลกแห่งเทพ จะกลับมาเป็นคนเดิมที่เคยร้ายกาจอีกหรือไม่