พ่อเลี้ยงพิรุณหัวเราะร่วนเมื่อเห็นหน้าแขกที่มาเยือนชัดๆ เต็มสองตา
“ลมอะไรหอบแกกับลูกชายของแกมาหาฉันถึงนี่ล่ะอดิสร”
คำทักทายปนเสียงหัวเราะของเจ้าของไร่หาได้ทำให้หัสบรรณและอดิสรยิ้มออกมาได้เลยสักนิด ตรงกันข้ามกับยิ่งรู้สึกเดือดดาลมากยิ่งขึ้น
“แกรู้อยู่แกใจพิรุณว่าตัวเองทำอะไรลงไป”
พ่อเลี้ยงพิรุณทำหน้าไขสือ พลางตบเก้าอี้ตัวข้างกายเพื่อให้อดีตเพื่อนรักนั่งลง แต่อดิสรไม่นั่งและรีบพูดถึงธุระของตนเองอย่างไม่รีรอ
“แกทำอย่างนี้ทำไมพิรุณ”
“ฉันทำอะไร อดิสรเพื่อนรัก ไหนแจกแจงมาให้ฟังหน่อยสิ”
หัสบรรณแทบคุมอารมณ์ไม่อยู่เมื่อเห็นคู่สนทนาจอมเจ้าเล่ห์หัวเราะสะใจ แต่บิดาก็ห้ามปรามเอาไว้เสียก่อน
“พ่อจัดการเอง”
อดิสรบอกลูกชายจบก็หันไปพูดกับพ่อเลี้ยงพิรุณด้วยน้ำเสียงโมโห
“แกให้คนเอายาฆ่าแมลงไปรดต้นองุ่นในไร่ฉันทำไม”
พ่อเลี้ยงพิรุณแสร้งทำหน้าตื่นตกใจ
“โอ้ ตายจริง นี่ต้นองุ่นของอดิสรเพื่อนรักถูกยาฆ่า
