“แล้วพี่ทำอะไรได้บ้าง พี่พอจะทำอะไรได้บ้างให้สิงห์ไม่เกลียดพี่” ส้มหวานถามออกมาทั้งน้ำตา ตอนนี้เธอเสียใจมาก ยิ่งความจริงมันออกมาแบบนี้ ถึงแม้เธอไม่ผิดแต่เธอไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าที่น้องชายเป็นแบบนี้ส่วนหนึ่งมันก็เป็นเพราะเธอ
“มึงไม่ต้องทำอะไรหรอกเพราะกูมั่นใจว่ากูจะเกลียดมึงไปเหมือนเดิม” คำตอบของสิงหราชทำส้มหวานจุกและพูดไม่ออก เธอพยายามหาวิธีทำให้สิงหราชเลิกเกลียดเธอแต่ดูเหมือนว่าความเป็นจริงมันคงไม่มาสารถแก้ไขได้แล้ว ในเมื่อสิงหราชเลือกที่จะเกลียดเธอ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็คงทำไม่ได้
“พี่ขอโทษ ขอโทษที่เป็นต้นเหตุ”
“มึงไม่ได้เป็นต้นเหตุและมึงไม่ได้เป็นคนผิดแต่ที่กูเกลียดมึงเป็นเพราะกูอิจฉามึง” สิงหราชรู้ดีแต่ตอนนี้เขาเหมารวมไปหมดแล้ว
ความเสียใจและน้อยใจที่เขาได้รับมาตั้งแต่เด็กๆ มันจึงไม่สามารถทำให้เขาเปลี่ยนความคิดได้ ถึงแม้ความจริงจะบอกอยู่ว่าส้มหวานไม่ใช่คนผิด
“พี่ทำอะไรไม่ได้เลยใช
