แพ้แล้วพาล

1329 คำ

"ไปรับเมียกูกลับบ้าน" มาร์ตินก้าวขึ้นไปนั่งตำแหน่งเบาะหลังของรถยนต์คันหรู ภายในจิตใจกลับร้อนรุ่มดังมีเปลวไฟกำลังแผดเผาหัวใจแกร่งเล่น หัวสมองนึกภาพจินตนาการไปไหนต่อไหน เขาจะทำอะไรกันมั้ง ถ่านไฟเก่ามันจะยังร้อนอยู่ไหม "มึงขับรถได้เร็วแค่นี้เหรอว่ะ" ขับรถช้าขนาดนี้ เกิดเรื่องมันเลยเถิดไปถึงไหนต่อไหน เขาจะทำยังไง หากต้นหนาวแตะต้องเธอแม้แต่ปลายเล็บเขาเนี่ยแหละจะเป็นมัจจุราชกระชากวิญญาณมันออกมาเอง ไม่ได้ เขารอไม่ไหว เขาต้องทำยังไง กว่าจะไปถึงก็อีกตั้งหนึ่งชั่วโมง ให้ตายเถอะ ยัยแม่มดนี้กำลังจะทำให้เขาคลั่ง เธอกำลังจะทำให้เขาเป็นบ้า ภายในจิตใจของเขาตอนนี้เหมือนกับภูเขาไฟที่กำลังรอเวลาระเบิด (ครับนาย) "มึง ไปจัดการพ่อไอ้ต้นหนาวให้มันหลาบจำดิ๊ มันจะได้สั่งสอนลูกของตัวเอง ไม่เที่ยวเป็นหมามาแย่งของของคนอื่น" (ครับนาย) เขาเหมือนคนที่แพ้แล้วพาล เขาต้องทำทุกอย่างให้ได้เธอกลับคืนมา แม้เธอจะมัวห

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม