“ใช่ครับ ท่านให้ผมเอาช่อดอกลิลลี่มาให้คุณมิรินครับ”
แล้วช่อดอกลิลลี่ขนาดใหญ่ก็ถูกส่งมาให้ตรงหน้า มิรินยืนงง และไม่ยอมรับเอาไว้ จนสุธีต้องเอ่ยเตือน
“รับไว้เถอะครับ คุณฟิกซ์ลงไปสั่งซื้อด้วยตัวเองเลยนะครับ”
หญิงสาวรับมากอดเอาไว้อย่างมึนงงไม่คลาย “ซื้อมาให้ฉันอย่างนั้นเหรอคะ”
สุธีอมยิ้ม ก่อนจะเอ่ยลา
“หมดธุระแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ”
“ดะ เดี๋ยวสิคะ...”
“มีอะไรหรือครับ”
มิรินก้มหน้ามองดอกลิลลี่ ก่อนจะเงยขึ้นอีกครั้ง “ตอนนี้... เอ่อ ฉันหมายถึง เจ้านายของคุณอยู่ที่ไหนเหรอคะ”
คนที่รอคำตอบอยู่แก้มแดงก่ำเพราะสายตารู้ทันของสุธี
“ยังอยู่ในไร่ชาครับ คุณมิรินมีข้อความอะไรจะฝากถึงเจ้านายผมไหมครับ”
พอถูกถามแก้มสาวก็แดงปลั่งยิ่งขึ้น “ฝากบอกเขาด้วย... ดอกลิลลี่สวยดี แต่ช่อใหญ่ไปหน่อย”
“ครับ ผมจะบอกคุณฟิกซ์ให้ครับ”
หัวหน้าคนงานเดินจากไป แต่มิรินยังคงก้มหน้ายิ้มกับช่อดอกไม้ตลอดเวลา หัวใจสาวพองโต ลื
