ที่หน้าห้องนอน มือใหญ่ยกขึ้นเคาะแรงๆ สองสามครั้ง พร้อมกับเค้นเสียงเรียกแม่สาวที่อยู่ภายในห้องด้วยน้ำเสียงกระด้าง
“เปิดประตูหน่อย มิริน”
“ฉันกำลังจะอาบน้ำ คุณรอก่อนก็แล้วกัน”
มิรินที่ยังเต็มไปด้วยความแง่งอนสวนกลับมา แต่ฟินิกซ์ไม่มีความอดทนพอที่จะยืนรอ
“ถ้าคุณไม่เปิด ผมจะพังเข้าไปเดี๋ยวนี้”
คนที่นั่งอยู่บนเตยงได้ยินเข้าก็หน้าตาซีดเผือด รีบก้าวลงจากเตียง และเดินไปหยุดที่หน้าประตู
“คุณไม่กล้าหรอก ถ้าพังเข้ามา คุณก็ต้องเสียเงินซ่อมอีก ซึ่งมันแพงมากฉันรู้”
“ต่อให้เป็นบ้านทั้งหลังผมก็กล้าพัง ถ้ามันจะทำให้ผมได้เผชิญหน้ากับคุณ มิริน”
น้ำเสียงของเขายิ่งฟังก็ยิ่งดุดัน จนหล่อนอดไม่ได้ที่จะหวาดกลัว แต่ให้ตายเถอะ เขาจะโมโหอะไรหล่อน มีสิทธิ์อะไรที่ไหน หล่อนต่างหากที่กำลังน้อยใจ และควรโกรธเขา
“คุณมันคนบ้าอำนาจ”
“จะเปิดหรือไม่เปิด” ฟินิกซ์ไม่สนใจคำตัดพ้อของคู่สนทนา เขายื่นคำขาดด้วยน้ำเสียงน่ากลั
