หญิงสาวสะบัดข้อมือแรงๆ จนหลุด ก่อนจะรีบเดินหนี ฟินิกซ์สบถตามหลังก่อนจะรีบเดินตามมา
“บอกแล้วไงว่าห้ามเดินหนีผม”
“ฉันไม่ได้เดินหนีคุณ แค่ฉันอยากอยู่คนเดียว”
“แต่คุณกำลังจะทำให้คนงานของผมทำงานไม่รู้เรื่อง”
มิรินได้ยินก็หยุดก้าวเท้า และหันกลับมาเผชิญหน้ากับเจ้าของคำพูด มองเขาอย่างมึนงง
“คุณหมายความว่ายังไงกันคะ”
“พวกนั้นคิดว่าคุณเป็นนางฟ้า และแน่นอนว่าพวกนั้นจะไม่เป็นอันทำงานทำการ ถ้าคุณมาป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้”
“ฉัน... เนี้ยนะ? นางฟ้า?”
ฟินิกซ์ไหวไหล่น้อยๆ พลางยิ้มหยัน
“นั่นสิ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าพวกนั้นมองเห็นแบบนั้นไปได้ยังไง นางมารจะเข้ากับคุณมากกว่าอีก”
“นี่คุณ...”
มิรินจ้องคนปากดีตาเขียวปั๊ด
ฟินิกซ์หัวเราะร่วนจนเห็นฟันขาวสะอาดแทบครบทุกซีก “เอาเป็นว่าถ้าคุณอยากจะเดินดูไร่ชา ผมจะพาคุณเดินดูเอง”
“แต่ฉัน...”
“ถ้าไม่ให้ผมเดินด้วย ก็กลับเข้าบ้านไปซะ และอย่าออกมาที่นี่อีกถ้า
