ตอนที่ 9
1185 คำ
ในที่สุดเขาก็กลับมายืนอยู่ตรงหน้าของหล่อนอีกครั้ง พ่อนกแห่งไฟอย่างฟีนิกซ์ อีเมอร์สัน
มิรินช้อนดวงตาที่เต็มไปด้วยความกังวลใจของตัวเองขึ้นมองพ่อเทพบุตรตรงหน้า ภาวนาให้คำตอบจากปากของตัวเองต่อจากนี้ไปไม่สร้างร่องรอยความเหยียดหยามในดวงตาคมกล้าของเขามากไปกว่านี้
ขอให้เขา... เข้าใจในความจนตรอกของหล่อนด้วยเถอะ
ใช่ หล่อนวิงวอนต่อสวรรค์เช่นนั้น และก็หวังว่าท่านจะเมตตา ไม่ลิดรอนศักดิ์ศรีไปจากสองบ่าของหล่อนมากไปกว่านี้
“คำตอบของฉันคือ...”
ผู้ชายตรงหน้าของหล่อนกอดอกยืนฟังนิ่งด้วยท่าทางผ่อนคลาย ไม่เหมือนกับหล่อนที่ตอนนี้กำลังเคร่งเครียดจนเส้นประสาทแทบจะขาดกระจุย
“ฉันตกลงที่จะทำตามคำสั่งของคุณย่าค่ะ”
คำตอบของหล่อนเบาหวิว แต่กลับทำให้ฟีนิกซ์หัวเราะเยาะหยันออกมาเสียงดังได้
“ผมรู้คำตอบของคุณก่อนหน้านี้แล้วล่ะ”
“คุณ... คุณจะรู้ได้ยังไงคะ ในเมื่อฉันพึ่งจะตัดสินใจได้เมื่อครู่นี้เอง”
คนฟังแค่นยิ้มหยัน มองอย่างรู้ทัน
“สิ่งที่ผู้หญิงจะเลือกอยู่ให้ห่างไกลมีไม่กี่อย่างหรอก โดยเฉพาะการทำงานหาเงิน”
“นี่คุณกำลังกล่าวหาฉันนะคะ”
“ผมพูดตามเนื้อผ้าต่างหาก สิ่งที่อยู่ในหัวของผู้หญิงตลอดก็คือความสะดวกสบายที่จะได้รับจากผู้ชายหน้าโง่คนหนึ่ง ส่วนเรื่องความรู้สึกน่ะ เป็นสิ่งท้ายๆ ที่พวกเธอจะคิด อ้อ ไม่สิ น่าจะเป็นสิ่งที่พวกเธอลืมคิดถึงเลยต่างหากล่ะ”
มิรินกำมือแน่นเกลียดทัศนคติที่ฟีนิกซ์มีต่อสตรีนัก
“มันก็ไม่ใช่ทุกคนหรอกค่ะ”
“แต่ผมคิดว่า 99.99 % เป็นแบบที่ผมพูด”
“แล้วทีผู้ชายล่ะ เลือกนอนกับผู้หญิงไม่เลือกหน้าก็เพราะว่าชื่นชอบเซ็กซ์ โดยทิ้งความรู้สึกเห็นอกเห็นใจเอาไว้ท้ายสุดเลย อ้อ ไม่สิ น่าจะไม่คิดถึงมันเลยด้วยซ้ำล่ะ”
ฟีนิกซ์หรี่ตามองผู้หญิงปากดีตรงหน้าแล้วยิ้มเยาะ
“ถูกต้อง และเพราะอย่างนี้ไง ผมถึงเลือกที่จะให้คุณมาขัดดอกหนี้สิน แทนการนั่งรอคอยเงินจำนวนสามพันบาทจากคุณในทุกๆ เดือน”
คำพูดของคนตัวโตทำเอามิรินหน้าชาดิก รู้สึกไม่ต่างจากการถูกตบหน้าแรงๆ จนสะบัด แต่มันก็ถูกของเขานี่ หล่อนเลือกที่จะขายศักดิ์ศรี ด้วยการยอมก้าวขึ้นเตียงเพื่อขัดดอกกับเขา
“คุณมันคนใจแคบ”
“ถ้าผมใจแคบ คุณไม่ได้มายืนด่าผมฉอดๆ แบบนี้หรอก”
“ฉันนี่นะด่าคุณฉอดๆ ฉันไม่ได้ด่าสักหน่อย ฉันก็แค่ว่าคุณเป็นคนใจแคบ ใจดำ ไม่มีน้ำใจก็แค่นั้นเอง”
ฟีนิกซ์กระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ อย่างเบื่อหน่ายระคนอ่อนอกอ่อนใจกับสตรีตรงหน้า
“ให้ผมพูดตรงๆ เลยนะ ทั้งเนื้อทั้งตัวคุณมีดีอยู่แค่สองอย่าง”
“สองอย่าง?”
“ใช่ หน้าตาดีกับนมใหญ่”
มิรินอ้าปากพะเงิบกับวาจาร้ายกาจตรงทื่อของฟีนิกซ์ นี่หล่อนควรจะนั่งยิ้มกับคำชม หรือว่าโกรธจนควันออกหูดีนะ
“คนหยาบคาย! นี่คุณกล้าพูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง”
“ผมไม่ได้หยาบคาย แต่ผมพูดความจริงต่างหาก เอาเป็นว่าคุณหยุดเต้นได้แล้ว และขึ้นไปอาบน้ำเตรียมตัวขึ้นเตียงกับผมเถอะ อีกหนึ่งชั่วโมงผมจะขึ้นไปหา อ้อ... แล้วกรุณาอาบน้ำขัดเนื้อขัดตัวให้สะอาดด้วยนะครับ เพราะถึงผมจะเป็นชาวไร่ชาวสวน แต่ผมก็เลือกกลิ่นของผู้หญิงเหมือนกัน”
เขาเดินเข้ามาหยุดใกล้ๆ ใกล้จนได้กลิ่นลมหายใจสะอาดสะอ้านที่เป่ารดลงมาหา หล่อนหัวใจเต้นแรงระรัวทันที ร้อนวาบไปทั้งตัว
“ถ้าเหม็นเป็นปลาเค็มผมคงเอาไม่ลง”
“ไอ้... ไอ้คนปากเสีย...!”
ตาฝรั่งบ้านั่นไม่สนใจอาการโกรธจนตัวสั่นของหล่อนแม้แต่น้อย เขาเดินหายออกไป ในขณะที่หล่อนกำลังจะไหม้เกรียมเพราะไฟโทสะ
“คอยดูเถอะ ฉันจะทำตัวให้เหม็นที่สุดเลย!”
“เอ่อ คุณฟิกซ์ให้มาเชิญขึ้นไปห้องพักค่ะ”
มะเฟืองเอ่ยตะกุกตะกักเล็กน้อยเมื่อเข้ามาแล้วเห็นมิรินกำลังฟาดงวงฟาดงาใส่อากาศอยู่
“อ้อ... ขอบใจมากนะมะเฟือง ฉัน... ฉันกำลังโมโห”
“หนูก็พอจะมองออกค่ะ ว่าแต่ทำไมถึงได้โมโหคุณฟิกซ์ล่ะคะ ปกติเห็นผู้หญิงจะอารมณ์ดีกันทุกคนที่จะได้นอนกับคุณฟิกซ์ เอ่อ... หนูหมายถึงอยู่ใกล้ๆ คุณฟิกซ์น่ะค่ะ”
มะเฟืองรีบแก้คำพูดของตัวเองเมื่อเห็นมิรินหน้าแดงก่ำด้วยความอับอาย
“ฉันก็เป็นอย่างที่มะเฟืองเข้าใจนั่นแหละ”
มิรินเอ่ยเศร้าๆ ก่อนจะเดินนำหน้าออกไปจากห้องรับแขก มะเฟืองรีบเดินตามหลังไป
“มาที่นี่ก็เพื่อเอาตัวมาขัดดอกแลกกับหนี้สิน”
“คุณมิรินอย่าคิดมากไปเลยค่ะ เพราะเท่าที่ดูท่าทางของคุณฟิกซ์แล้ว นายไม่ได้รังเกียจอะไรคุณมิรินหรอกนะคะ ตรงกันข้ามดูท่าทางจะพอใจมากเสียด้วย”
“พอใจฉันเนี่ยนะ? ไม่จริงหรอก ด่าฉันซะยับขนาดนั้นน่ะ”
“คุณฟิกซ์ปากร้ายแต่ใจดีมากค่ะ คุณมิรินสบายใจได้เลยค่ะ”
“ฉันว่าร้ายทั้งปากร้ายทั้งใจมากกว่า”
มิรินก้าวขึ้นบันไดไปเรื่อยๆ โดยมีมะเฟืองหิ้วกระเป๋าเดินตามหลังมาไม่ห่าง
“แหม คุณมิรินก็พูดเข้า... คุณฟิกซ์ใจดีจริงๆ ค่ะหนูยืนยันได้ คนงานที่นี่รักคุณฟิกซ์กันทุกคนเลยค่ะ”
“รวมทั้งเธอด้วยใช่ไหมล่ะ มะเฟือง”
มิรินอดไม่ได้ที่จะหันกลับหลังไปถามคนช่างจ้อ
“ใช่ค่ะ แต่คุณฟิกซ์ไม่มองมะเฟืองหรอกค่ะ คุณฟิกซ์เธอมองแต่คุณขวัญตา...”
มะเฟืองพูดแค่นั้นก็รีบยกปาก เพราะหลุดเล่าความลับของเจ้านายออกมา มิรินรีบหรี่ตามองอย่างอยากรู้
“ขวัญตา...? ใครกันเหรอมะเฟือง”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ นั่นไงคะห้องคุณมิริน อยู่ตรงกันข้ามกับห้องของคุณฟิกซ์เลยค่ะ”
มะเฟืองรีบเปลี่ยนเรื่องทันที แต่มิรินไม่ยอมคล้อยตาม
“คุณขวัญตาเป็นใครเหรอมะเฟือง บอกฉันหน่อยนะ ฉันรับรองว่าจะไม่เอาไปเล่าให้ใครฟังเด็ดขาด”
“บอกไม่ได้หรอกค่ะ มันเป็นความลับ”
ยิ่งได้ยินว่าความลับ มิรินก็ยิ่งอยากรู้ โดยเฉพาะความลับของฟีนิกซ์พ่อนกแห่งไฟจอมเย็นชาคนนั้น
“นะมะเฟือง บอกฉันเถอะ ไม่อย่างนั้นคืนนี้ฉันคงนอนไม่หลับแน่ๆ เลย นะมะเฟืองนะ...”
“แต่ว่า...”
“ฉันสาบานว่าจะไม่เล่าให้ใครฟังเด็ดขาด”
พอเห็นมิรินผู้หญิงที่ตัวเองปลื้มยกมือขึ้นทำท่าสาบาน มะเฟืองก็ใจอ่อนยอมเล่าแต่โดยดี
- ผู้เขียน
