ฉันไล่อ่านข้อความตั้งแต่ต้นจนจบ แต่เหมือนข้อความมันจะไม่สมบูรณ์เนื่องจากถูกลบไปบางส่วน บทสนทนานี้เป็นของแม่ฉันเองค่ะสิ่งที่ส่งมาให้พี่เดย์มันคล้ายผลตรวจอะไรสักอย่าง ซึ่งมันอ่านไม่เข้าใจเพราะถูกลบไปก่อนหน้านี้ เห็นอย่างนั้นฉันจึงโทรกลับหาแม่ทันทีแต่โทรยังไงก็ไม่มีท่าทีว่าจะรับสายฉันเลย ฉันจึงตัดสินใจโบกแท็กซี่ไปยังโรงพยาบาลที่ระบุอยู่ในใบผลตรวจ
มาถึงโรงพยาบาลยังไม่ทันที่จะก้าวขาเข้าไปก็เห็นร่างบางที่ฉันคุ้นเคยนั่งรอคุณหมออยู่ตรงจุดคัดกรองก่อนแล้วแต่ฉันไม่ได้เข้าไปนะคะ แค่แอบดูอยู่ห่าง ๆ เท่านั้น จนกระทั่งถึงคิวของแม่ฉันจึงรีบเดินตามเข้าไปในห้องตรวจอย่างถือวิสาสะ
“น้องมิว” แม่ดูตกใจมากที่เห็นฉันอยู่ตรงนี้
“สวัสดีค่ะคุณหมอ หนูเป็นลูกน่ะค่ะขอเข้ามาฟังผลตรวจด้วยนะคะ” พูดออกไปอย่างเสียมารยาท ถ้าไม่ทำแบบนี้แม่ก็ไม่บอกอะไรฉันเช่นกัน
“ลูกสาวเหรอคะ” คุณหมอหันไปถามแม่ฉันซึ่งเขาพยักหน้าให้แทนคำตอ
