ทำธุระส่วนตัวเสร็จก็ออกมาเปิดร้านตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็คงเป็นผู้หญิงตรงหน้าผมตอนนี้ล่ะมั้ง
“เปรี้ยวทำมื้อเช้ามาให้ค่ะ” เธอพูดพร้อมรอยยิ้มในมือมีกล่องข้าวอยู่
“พี่ว่าเราคุยกันเข้าใจไปแล้วนะ เลิกพยายามเหอะเปรี้ยว ทำแบบนี้ให้ได้อะไรขึ้นมา พี่แต่งงานมีครอบครัวแล้วนะเปรี้ยวก็เห็นนี่”
“เห็นสิคะ ถ้าวันนั้นเปรี้ยวไม่ตัดสินใจทำอะไรบ้า ๆ คนเดียววันนี้คนที่อยู่ข้างพี่คงเป็นเปรี้ยวไม่ใช่เขา”
“...”
“พี่เดย์มันจะไม่มีโอกาสระหว่างเราสองคนอีกแล้วใช่ไหม”
“เลิกพูดเถอะ ต่อให้วันนี้ไม่มีเพลงเราก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อยู่ดี” ผมพูดจริงระหว่างเรามันไม่มีความรู้สึกอื่นอีกแล้ว มันเฉยไปหมดแล้ว
“ถ้ายอมพูดความจริงพี่จะกลับมาไหมคะ ถ้าพูดความจริง ทุกอย่างจะออกมาดีใช่หรือเปล่า”
“ความจริงอะไร”
“เปรี้ยวหยุด!” ไอ้กราฟมาขัดจังหวะซะก่อนเธอเลยยังไม่ทันพูดอะไรออกมา “กูบอกมึงว่าไง?”
“พี่กราฟแต่เปรี้ยวรัก”
“ไอ้เ
