เรื่องน่าอายหน้าในวันนั้นย้อนกลับเข้ามาในสมองอีกครั้ง และแน่นอนว่าหล่อนเองก็จดจำมันได้ทีเดียว เพราะวันนี้เนโลคลิสยกกุ้งทุกตัวของเขาให้หล่อนทั้งหมดอีกครั้ง
“แต่ตอนนี้ฉันไม่ชอบกุ้งแล้ว เอาคืนไปเถอะค่ะ” หล่อนทำท่าจะตักคืน แต่เนโลคลิสเอียงหน้าเข้ามากระซิบเบาๆ ที่ข้างหูเสียก่อน
“ถ้าไม่กินกุ้ง ฉันจะกินเธอ”
คนตัวเล็กเบิกตากว้าง แก้มนวลแดงก่ำราวกับผลตำลึงสุก
“แบบเมื่อคืน”
“คน... คนบ้า คุณมันบ้า”
เขาไม่โต้ตอบ แต่หัวเราะขบขันเบาๆ
เข็มหอมลอบมองเขานิ่ง ก่อนจะตัดสินใจละสายตาหนี มือเล็กตักกุ้งตัวโตๆ ใส่ปาก รสชาติของมันทำให้หล่อนเผลอยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เนโลคลิสที่ลอบมองอยู่อมยิ้มพึงพอใจ ก่อนจะกินต่อไปเงียบๆ
ป้าสำอางลอบมองสองหนุ่มสาวที่แอบมองกันไปมาด้วยความดีใจ เพราะเท่าที่เห็นมันคือลางดีๆ ที่ทำให้รู้ว่าการหย่าร้างน่าจะยังอยู่ห่างอีกยาวไกลเลยทีเดียว
“คุณหนูหอมคะ โทรศัพท์ค่ะ”
บรรยากาศเงียบๆ
