คนตัวเล็กชะงักเท้าเล็กน้อย เมื่อเดินเข้ามาในห้องอาหารเพื่อรับประทานมื้อเช้าแล้วพบว่าเนโลคลิสนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
ความอับอายจากเรื่องเมื่อคืนไหลบ่าเข้ามาท่วมท้นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว มันทำให้หล่อนสั่นเทา และแทบจะล้มครืนลงตรงนั้น ดีนะที่ป้าสำอางทักทายขึ้นเสียก่อน
“สวัสดีค่ะคุณหนูหอม วันนี้ตื่นสายกว่าทุกวันนะคะ”
หล่อนหันไปยิ้มอ่อนให้กับคนตั้งคำถาม ก่อนจะตอบออกไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“หอม... หอมนอนดึกน่ะค่ะ”
สายตาไม่รักดีเหลือบมองไปที่เขาพอดี และก็ทำให้ต้องสบประสานสายตากันเพราะหลบไม่ทัน ดวงตาคมกริบไร้ความรู้สึกของเนโลคลิสทำให้สองเท้าของหล่อนไม่อาจจะขยับเขยื้อนได้ หล่อนมองเห็นภาพเริงร่าบนเตียงของตัวเองสะท้อนออกมาจากดวงตาสีน้ำเงินเข้ม
แก้มนวลร้อนจัดแดงสลับซีดเผือด กลีบปากอิ่มเม้มแน่นจนชอกช้ำ เรื่องเมื่อคืนมันตามหลอกหลอนหล่อนจนแทบข่มตาหลับไม่ได้ มันทรมานหล่อนราวกับต้องการจะให้ตายทั้งเป็น
หล่อน
