เขาคงโกรธหล่อนเสียแล้ว
เข็มหอมแสนจะทรมาน แต่หล่อนกลัว...
เนโลคลิสหันหน้ากลับมาเมื่อสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ดวงตาสีน้ำเงินเข้มไม่บ่งบอกความรู้สึกเหมือนเช่นเคยยามสบประสานมองมา เข็มหอมเสหลบตาด้วยความปวดร้าวทรมาน
“มันจะไม่ใช่ทุกครั้งหรอกนะ เข็มหอม ที่ฉันจะใจอ่อนปล่อยเธอไปแบบนี้”
แม้ใบหน้าของเขาจะราบเรียบเหมือนทะเลที่ไร้เกลียวคลื่น แต่น้ำเสียงของเขาแปร่งพร่าจนหล่อนสัมผัสได้ หล่อนไม่สามารถสบประสานสายตากับเขาได้นานนัก ไม่ช้าก็ต้องเสหลบตาอย่างอดสู
“คืนนี้ฉันจะออกไปนอนที่อื่น”
หล่อนยังคงนิ่งเงียบ ไม่พูดจาโต้ตอบซึ่งผิดวิสัย
“เวลาสำหรับเตรียมตัวเตรียมใจของเธอมีแค่หนึ่งอาทิตย์ หลังจากนั้นฉันจะกลับมาทวงในสิ่งที่ตัวเองพึ่งจะได้”
หล่อนอดที่จะเหลือบตากลับมามองหน้าเขาไม่ได้ และก็ได้เห็นความดุดันหิวกระหายจากเขาได้อย่างชัดเจน
“และฉันจะไม่ยอมผ่อนปรนใดๆ อีก”
“แต่... คุณไม่มีสิทธิ์”
เขาระบายยิ้มเค
