ทั้งๆ ที่คิดว่าการออกมาเดินช็อปปิ้งในห้างจะช่วยทำให้ตัวเองอารมณ์ดีขึ้น คลายความน้อยใจจากความเย็นชาของเนโลคลิสลงได้บ้าง แต่เปล่าเลย... สิ่งสวยงามรอบๆ ตัวกลับไม่ได้ช่วยเยียวยาหัวใจของหล่อนให้คลายทุกข์ได้เลย
ร่างอรชรเดินเหงาๆ ไปทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ที่ทางห้างตั้งเอาไว้รับรองลูกค้า ดวงตาจับจ้องมองไปที่โทรศัพท์มือถือในมือ หวัง... หวังเอาไว้ว่าจะมีสายเรียกเข้าจากเนโลคลิส แต่เวลาผ่านมาจนเกือบจะเย็นแล้ว กลับไม่มีวี่แววใดๆ จากเขาเลย
หล่อนเสียใจเหลือเกิน
ดวงตากลมโตกะพริบเร็วๆ เพื่อขับไล่หยาดน้ำตาไม่ให้ทะลักออกมาอาบแก้ม กลีบปากอิ่มเม้มสนิทเป็นเส้นตรง
ตอนนี้สิ่งที่ควรเกิดขึ้นที่สุดก็คือการหย่า หล่อนไม่ควรจะลังเลใดๆ อีกแล้ว เพราะถึงยังไงในสายตาของเนโลคลิสก็ไม่เคยมีหล่อน ไม่เคยมีหล่อนเลยไม่ว่าจะเมื่อ 8 ปีก่อน หรือว่าวันนี้
ลมหายใจอ่อนล้าถูกพ่นออกจากกลีบปากอิ่มแผ่วเบา ก่อนที่ร่างอรชรจะลุกขึ้นยืน และ
