12
หวาน...อย่างแรกที่อติคุปต์สัมผัสได้ เมื่อทาบริมฝีปากหนาร้อนผ่าวไปบนเรียวปากอิ่มนุ่ม พร้อมกับรับรู้ได้ถึงความอ่อนไร้เดียงสา ที่แม้อีกฝ่ายจะพยายามซุกซ่อนหลบลี้หนีสักเท่าไหร่ก็ยังหลบไม่พ้น
มือใหญ่นำทางลูบไล้ไปทั่วเรือนกายกลมกลึง ไม่ว่าเขาจะสัมผัสตรงส่วนไหนก็ทำให้เกิดความร้อนและกระหายอยากที่ไหลล้นตามกระแสเลือด กลีบปากนุ่มหวานหอมราวกับดอกไม้แรกผลิบานที่น้ำเลี้ยงหวานๆ ยังมีอยู่อย่างครบครัน เรียวลิ้นสากระคายสอดแทรกล่วงล้ำไปในโพรงปากนุ่ม กวาดไล้ไปตามซอกหลืบไรฟัน กระพุ้งแก้มนุ่มอย่างหลงใหล
‘ยี้...ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะไอ้หมาขี้เรื้อน’
การะเกดพยายามต่อต้านอย่างสุดฤทธิ์ เบี่ยงศีรษะหนี มือเล็กที่เมื่อครู่ลูบไล้อกกว้างเปลี่ยนเป็นกำหมัดกระหน่ำทุบไปแรงๆ สองเท้าก็ไม่หยุดนิ่ง ร่วมด้วยช่วยกันประทุษร้ายกายหนาแกร่งทุกวิถีทาง แต่เธอตัวเล็กกว่าอีกฝ่ายมาก เพียงแค่ชายหนุ่มสอดแขนล่ำสันกระชับร่างเล็กและดันขึ้
