13
‘โอ๊ย! เธออยากจะบ้าตายจริงๆ ทำไมถึงทำอะไรไม่ได้เลย’ กายกลมกลึงสั่นสะท้านไหว พยายามเรียกสติที่หลงเพริดกระเจิดกระเจิงไปกับสัมผัสร้อนผ่าวให้กลับมา
“อือ...คุณ...หยุดเถอะ นี่มันข้างถนนนะ...” ร้องห้ามเสียงสั่น อับอายที่เผลอตัวเผลอใจไปกับสัมผัสจาบจ้วงเคลื่อนไหวอย่างเอาแต่ใจบนเรือนกาย จิกปลายเล็บไปบนแผ่นหลังกว้างด้วยความเสียวซ่านจากศีรษะจรดปลายเท้า ในท้องน้อยปั่นป่วนและวาบหวิวสยิวซ่านด้วยลูกไฟอารมณ์วิ่งพล่านไปทั่วร่าง
น้ำเสียงหวานนุ่มติดๆ ขัดๆ ดึงเอาสติและอารมณ์ของอติคุปต์คืนกลับมาแม้จะไม่ทั้งหมดก็ตาม แต่ก็ทำให้เขารู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ แต่ถึงจะอย่างนั้นเขาก็ยังไม่อยากละทิ้งความหวานที่ได้รับ หักห้ามใจจากเจ้าผลไม้รสนุ่มเคลื่อนจุมพิตไปจนได้พบกับกลีบปากอวบอิ่มของคนพยายามเบือนหน้าหนี มือใหญ่จับตรึงท้ายทอยตรึงให้หญิงสาวรองรับจุมพิตแผดร้อนเผาผลาญกลีบปากนุ่ม เคล้นคลึงบัวตูมอวบอิ่มอย่างหนักหน่วง
