25
“แหม...คุณจอห์นน่ะ ที่ทำอยู่นี่ไม่ใช่ลงโทษฉันหรือคะ...” ตอบกลับเสียงแผ่วพลิ้ว หันหน้าเล็กน้อยสองกลีบปากก็พบกัน จอห์นสันจูบจนตัวเธออ่อนระทวยเอนอิงกายใหญ่ จนเขาพอใจถึงได้ยอมหยุด หลบสายตาคมกริบด้วยความอาย เมื่อถูกจับได้ว่าแอบมองเขานัยน์ตาฉ่ำเชื่อมอยู่
“ฉันแค่ฟังคุณจอห์นพูดเรื่องงานเพลินไปหน่อยเท่านั้นเอง”
“หรือครับ ฉันพูดถึงไหนแล้วล่ะ” สายตาที่มองเขามันไม่ใช่เลยนี่นา มันอยากให้เขาทำอย่างอื่นมากกว่า แต่เอาเถอะจะปากแข็งไม่ยอมรับความจริงก็ตามใจ หัวเราะน้ำเสียงทุ้มๆ แหบห้าวในลำคอ เมื่อคนถูกถามอายเพราะถูกจับได้ สะบัดส่ายศีรษะจนเส้นผมกระจาย ทำเอาเขาถึงกับหัวเราะกลั้วในคอ
“บอกไม่ได้แสดงว่าไม่ได้ฟัง แล้วอย่างนี้ทำโทษอย่างไรดีล่ะ”
“มะ...ไม่นะคะ” รีบห้ามเสียงสั่น มือเล็กยกขึ้นจับมือใหญ่ที่เริ่มเคลื่อนไหวบนเรือนกายให้เธอหายใจหายคอไม่ค่อยจะสะดวก "ขืนถูกคุณจอห์นทำโทษอีกแค่ครั้ง ฉันคงจะนอนหลับบน
