16
“หนูกระต่ายกลับมาแล้วหรือลูก” เอ่ยทักทายเป็นพิธี แต่ประกายในแววตามันกลับแวววาวฉ่ำหวาน ก่อนจะหันหน้าไปพูดกับอีกคน “หนูกระต่ายลูกสาวพี่นี่…ผมไม่เจอไม่ถึงปี รู้สึกว่าจะสวยวันสวยคืนนะพี่เพทาย สวยไม่ผิดแม่จริงๆ นี่ถ้าเจอกันข้างนอกผมคงจะจำไม่ได้แล้ว” หยอดคำหวานตามติดไปอีกเล็กน้อยพร้อมรอยยิ้มอย่างกับว่าเขารักและเอ็นดูอย่างจริงใจ
แค่ได้ยินเสียงเธอก็ตัวสั่นด้วยความรังเกียจและสะอิดสะเอียน ขนกายลุกชัน ดูซิปากพูดกับบิดาของเธอก็จริง แต่กลับตวัดสายตาเจ้าชู้มาให้เธอ ผู้ชายอะไรมันน่ารังเกียจจริงๆ เวฬุกาชักสีหน้าบูดบึ้งใส่และเลี่ยงเดินไปคุยกับเพื่อนๆ นักธุรกิจของบิดาอย่างที่เคยทำอยู่บ่อยครั้ง แต่กลับต้องหยุดชะงักเมื่อบิดาเอ่ยถามราวกับมีเรื่องสำคัญให้ทำ
“หนูเหนื่อยมากไหมกระต่าย จะรีบกลับเข้าห้องหรือเปล่าลูก” ถามเพราะอยากให้ลูกสาวรู้จักกับนักธุรกิจหนุ่ม มาแรง ในอนาคตเขายังต้องพึ่งต้องเผื่อให้อีกฝ่ายนั
