ตอนที่ 10
2264 คำ
ไมโลยกเเก้วเหล้ามาดื่มพร้อมกับมองน้องสาวเงียบๆแต่จ้องเพื่อนเหมือนจะฆ่ากันให้ตายไปข้าง มันยิ้มมุมปากเบาๆอย่างยียวนแถมยังยักคิ้วให้อีกโคตรกวนตีน แล้วที่สำคัญสายตาของมันที่มองน้องสาวเขาน่ะแทบจะกลืนกินอยู่แล้ว
ยักษ์ดื่มเหล้าอย่างสบายใจไม่สนใจเพื่อนที่จ้องมองกันอยู่ ในตอนนี้คนที่น่าสนใจคือน้องมิลล์ต่างหากละ เขาไม่กลัวว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเพราะแค่เจ็บตัวนิดหน่อยแลกกับการมีน้องมิลล์อยู่ด้วยเขายอมนะเพราะว่ามันคุ้มค่ามาก
“เป็นอะไรกันอะทำไมเงียบหมดเลยละ” มิลล์บ่นเบาๆอย่างไม่เข้าใจ สถานการณ์ที่ทุกคนเงียบหมด
กลับจากผับไมโลพาคนรักมานอนด้วยกันที่บ้านอย่างอารมณ์เสียที่น้องสาวสนิทกับไอ้ยักษ์ เพื่อนสารเลวที่คิดไม่ซื่อกับน้องสาวเขา มิลล์ไม่รู้หรอกว่าไอ้เหี้ยนี่มันเลวขนาดไหนแล้วไม่มีทางตามมันทันหรอกเพราะงั้นถึงต้องขัดขวางให้ถึงที่สุด
ทำไมไอ้ยักษ์มันทำแบบนนี้กับเขาได้ลงวะ!
“ไปนอนแล้วพรุ่งนี้พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” เขาบอกน้องสาวที่หาวไม่หยุดตาก็ลืมแทบไม่ขึ้นอยู่แล้ว
“อื้ม ฝันดีนะ” เธอตอบเบาๆแล้วเดินเข้าห้องไปคงจะต้องอาบน้ำอีกรอบถึงจะนอนได้
ยักษ์เดินตามมาทีหลังแล้วเลี่ยงเข้าห้องนอนไม่อยากจะมีเรื่องกับคนเมาไม่งั้นมันจะยาว เขาอยากจะไปคุยกับน้องมิลล์แต่ดูท่าคงจะง่วงมากเลยบอกฝันดีผ่านทางไลน์ดีกว่า
P’Yuk : ฝันดีนะครับ
P’Yuk : พรุ่งนี้พี่ไปส่งนะ
ส่งข้อความเสร็จยังไม่มีการอ่านเลยไม่แน่ใจว่าหลับไปแล้วรึเปล่า ใครจะคิดวะว่าอายุขนาดนี้พึ่งจะมีแฟนคนแรกแถมแฟนยังไม่รู้สึกอะไรอีกด้วยนะ เขาไม่รู้ว่าเมื่อไรนะที่น้องมิลล์จะรักกันบ้าง แต่เขาคงไม่ขอให้รักเราเท่ากันหรอกเพราะมันแน่นอนอยู่แล้วที่คนรักมากกว่ามันต้องเป็นเขาแน่
ก๊อกๆๆ…
“อะไรอีกวะไอ้เหี้ย!?” เคาะประตูแบบนี้มีแต่ไอ้เวรไมโลเท่านั้นแหละที่ทำ แล้วถ้าไม่เปิดมันก็จะเคาะไม่หยุดหรือเผลอๆจะนอนหน้าห้องเขาด้วยซ้ำ ตอนนี้เมามากส่วนเขามีมึนบ้างแต่สติยังดีกว่าเยอะ
“มึงมีอะไร?” หน้ามันกวนฉิบหายไอ้ส้นตีน!
“กูมีเรื่องจะคุย”
“อะไร?”
“เลิกยุ่งกับน้องกูซะ คนเหี้ยแบบมึงไม่เหมาะกับน้องกูวะ”
“กูรู้ตัวดีว่าเหมาะไม่เหมาะ มึงกลับไปได้แล้ว”
“มึงบอกก่อนดิว่าจะไม่ยุ่งกับน้องกู!”
“มึงฟังนะ กูรักน้องสาวของมึง แล้วกูจะไม่หยุดด้วย!” เขาตอบกลับไปเท่านั้นแหละหน้าหันไปตามหมัดที่ต่อยเลย
ผลัวะ!!
“กูบอกให้เลิกคิดไง!”
“กูไม่หยุดเว้ย!” มันคิดว่าจะต่อยเขาได้ฝ่ายเดียวงี้เหรอวะ เหอะ! ถีบยอดอกแม่งเลยไอ้สัตว์
ผลัวะ!!
“อัก!! ไอ้เหี้ย!!”
“เออ! กูมันเหี้ยแล้วมึงละดีตายแหละไอ้สัตว์!” มาด่ากูแต่เสือกไม่ดูตัวเองเลยงี้เหรอวะ เขาอาศัยจังหวะที่มันเซเลยตรงเข้าไปล็อคคอแล้วลากตัวมันเข้าห้องตัวเองไม่งั้นเถียงกันทั้งคืนก็ไม่จบหรอก มันเมามากแต่เชื่อเถอะว่ามันจำได้แน่ที่เขาพูดเมื่อกี้นี้ แล้วคนสันดานอย่างมันต้องขัดขวางชัวร์ล้านเปอร์เซ็น
“พี่ไม!! พี่ยักษ์นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
“ดูแลผัวดีๆหน่อยเดียร์พี่ใจเย็นไม่เก่ง!”
“ค่ะๆ” เดียร์ตอบด้วยความมึนงงแต่ก็เข้าใจว่าน่าจะทะเลาะกันนั่นแหละเพราะเสียงดังมาก แล้วพี่ยักษ์ปากแตกเลยนะส่วนพี่ไมโลไม่รู้สิโดนอะไรไปบ้าง
ยักษ์เดินกลับไปห้องนอนตัวเองแต่เปลี่ยนใจเดินไปห้องติดกันแทน เมื่อกี้ถ้ามิลล์ยังไม่หลับต้องได้ยินแน่เลย เขากลัวว่าเธอจะถอดใจเรื่องของเรามากนะ มิลล์พึ่งมีแฟนคนแรกแล้วตลอดชีวิตก็อยู่ในกรอบตลอดด้วย เธออาจจะรู้สึกไม่ดีก็ได้ ถึงยังไงไอ้ไมโลก็เป็นพี่ชายแท้ๆถึงมันจะเหี้ยมากไปหน่อยก็เถอะ
ก๊อกๆๆ
“อ้าวพี่ยักษ์…ปากไปโดนอะไรมา?” เลือดออกนะถึงจะไม่เยอะแต่ก็คงเจ็บมากนะ
“พี่ยักษ์ทำไมไม่ตอบอะ?” มองหน้าเธอแต่เงียบนี่นะ เห้ย! มาแบบนี่งงนะเว้ยไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่
“พี่ยักษ์…” เขาดึงเธอเข้าไปกอดแน่นจนได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรง เขาก้าวขาดันเธอเข้ามาในห้องก่อนจะปิดประตูล็อกถึงปล่อยเธอออกห่างเพียงนิดเดียว
“เมื่อกี้ได้ยินใช่ไหม?”
“อื้ม”
“อย่าทิ้งพี่นะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นรู้ไว้นะว่าพี่รักมิลล์มาก”
“แล้วฉันจะทิ้งพี่ทำไมละ ไปนั่งเร็วเดี๋ยวทำแผลให้” มันไม่มีเหตุผลที่เธอจะเลิกกับเขาเลยนะ พี่ยักษ์ไม่ได้ทำอะไรผิดแถมยังต้องมาเจ็บตัวเพราะหมาบ้าอย่างพี่ชายเธออีก
“ไม่ต้องทำหรอกไปนอนเถอะ คืนนี้พี่นอนด้วยนะ”
“ห่ะ!? เอ่อ…นอนเหรอ?”
“แค่นอนกอดเฉยๆไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น”
“จริงนะ?”
“ครับ” เขาพยักหน้าแล้วก้มไปจูบหน้าผากเกลี้ยงอีกที
เกิดมาไม่เคยนอนกับผู้ชายเลย ตอนนี้สิเธอนอนชิดขอบเตียงจนแทบตก ส่วนพี่ยักษ์ก็นอนหลับสบายๆต่างกับเธอ อันที่จริงเธอง่วงมากแต่ว่าพอนอนแบบนี้แล้วมันไม่ไหวอะ
“เป็นอะไรนอนดิ้นไปดิ้นมา” ถึงห้องจะมืดก็รู้สึกนะ
“ก็มันไม่ชินนี่!” ก็ไม่เคยนอนกับผู้ชายเลย
“คิดซะว่าพี่เป็นไอ้ไมก็ได้จะได้หลับสบายๆ” ก็ถ้าเป็นเขาแล้วเธอนอนไม่หลับก็ให้คิดซะว่าที่นอนตรงนี้เป็นไอ้เหี้ยไมโลเลยก็ได้เขาไม่คิดมาก
“ฉันนอนคนเดียวมาตั้งแต่เด็กแล้วไม่เคยนอนกับพี่ไมเลยนะ กับพ่อแม่ก็แทบไม่เคยเลยเหมือนกัน” เธอจำได้ว่าเข้าอนุบาลก็ต้องนอนแยกห้อง ส่วนพี่ชายก็อายุมากกว่าเธอตั้งหลายปีเลยไม่ได้นอนด้วยกันถึงจะสนิทกันมากก็เถอะ
“เหรอ?”
“อื้ม”
“งั้นคิดซะว่าพี่เป็นหมอนข้างก็ได้” ไม่ใช่แค่พูดเปล่าเพราะว่าเขาเอื้อมมือไปคว้าตัวเธอดึงเข้ามานอนกอด
“เห้ย!!” นอนกอดเลยเหรอ! เธอนอนนิ่งเพราะว่าเกร็งหรอกนะไม่ได้จะนอนหลับอย่างที่เขาบอกเลยสักนิด
“หนูตัวหอมจังเลย” หอมมากจนอยากจะซุกไซ้ไปทุกซอกทุกมุมแล้วกลืนกินทั้งตัว
“ไม่เจ็บปากเหรอ?”
“แค่โดนต่อยเอง พี่ถีบมันกลับด้วยนะ”
“โห้…รุนแรงขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ตกใจอะไร?”
“เป็นเพื่อนกันแต่ตีกันรุนแรงมาก ฉันไม่เคยเห็น” จะไปเคยเห็นได้ไงเล่าวันๆก็มีแต่เรียนอย่างเดียว เพื่อนสนิทยังไม่มีเลย เอาจริงๆเธอพึ่งมีเพื่อนแต่ก็ไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเป็นยังไง
“นี่ยังเบาๆนะเพราะว่าพวกพี่ตีกันเองบ่อยมาก” บ่อยจริงๆแต่ว่าส่วนใหญ่มาจากเรื่องไร้สาระทั้งนั้นเลยจะมีเรื่องเธอนี่แหละที่เป็นสาระให้กับชีวิตหน่อย
“พี่จะหวงฉันแบบพี่ไมไหม?” พี่ชายของเธอเป็นคนขี้หวงมาก แล้วก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กจนโตเลย
“หวงมากกว่ามันอีก” คนนี้เขารักมากถ้าจะหวงมันก็ไม่แปลกนี่ มิลล์อาจจะไม่รู้ว่าเขานิสัยเป็นยังไง แต่ว่าเพื่อนมันรู้ว่าสันดานเขาเหี้ยขนาดไหน แล้วเพราะอะไรก็ไม่รู้เขาถึงได้เป็นคนเจ้าอารมณ์เอะอะมีเรื่องตลอด
“แบบนี้แย่ดิ!” เธอจะเป็นเหมือนของเล่นเขารึเปล่าเนี่ย
“แต่พี่มีเหตุผลกว่านะ พี่เข้าใจว่าใครเพื่อนใครไม่ใช่เพื่อน”
“งั้นพี่ก็ไม่ว่าสิถ้าฉันจะไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง”
“ขอแค่ไลน์บอกพี่หน่อย พี่เป็นห่วงถ้าเกิดอะไรขึ้นจะได้ไปช่วยทัน” เขาเปลี่ยนจากนอนกอดมาเป็นเท้าคางคุยกับเธอที่ตาแทบจะลืมไม่ขึ้นแต่ยังพูดไม่หยุด เขาเห็นความพยายามในการพูดคุยนะ แต่ถ้าเธอไม่ไหวคงต้องกล่อมให้หลับแล้ว
“พี่ยักษ์ถ้าสมมุติฉัน…”
“นอนได้แล้ว”
“งั้นฝันดีนะ”
“ครับ แล้วเจอกันในฝันนะ” เขานอนลงตามปรกติแล้วดึงเธอเข้ามากอดเบาๆไม่ให้ตื่นเพราะเดี๋ยวจะไม่นอนต่อ
รู้ไหมว่าคนไม่เคยมีความรักและไม่เคยได้รับความรักแบบเขาพอมีความรักแล้วมันจะทุ่มสุดตัว เขาคงจะหวงเธอมากๆแน่เพราะกลัวว่าจะมีคนมาแย่งเอาได้ อีกอย่างคือไอ้ไมโลมันไม่น่าจะยอมง่ายๆต่อให้เขาจริงใจขนาดไหนก็ตาม คนเหี้ยมันก็คือคนเหี้ยเปลี่ยนอะไรไม่ได้แต่ก็รู้นะว่าควรจะดีกับใครบ้าง
หลายวันผ่านไปชีวิตเธอมันผิดเพี้ยนไปหมดเพราะพี่ไมโลเอาเวลาว่างไปหมดเลยจนไม่มีเวลาจะพักผ่อนด้วยซ้ำ พี่ไมโลจ้างติวเตอร์มาสอนเพิ่มเติม ในขณะที่เธอเองก็ต้องอ่านหนังสือ หนัก เธอร่วมกิจกรรมของมหาวิทยาลัยและเหนื่อยมาก
เธอเหมือนกำลังวนอยู่ลูปเดิมที่ไม่รู้ว่าจะจบลงเมื่อไร นั่นคือการเรียนอย่างเดียวไม่มีสิทธิ์ทำอะไรทั้งนั้น
“ไงมึงวันนี้ว่างปะ?” มินถามเพราะนานแล้วนะที่ไม่ได้ออกไปเที่ยวด้วยกัน แล้วเพื่อนก็หน้าเครียดไม่สดใสเหมือนช่วงแรกๆที่เจอเลยเป็นห่วง
“ไม่ว่างวะ กูต้องไปติวจนถึงสองทุ่มโน้น” รู้ไหมว่าตอนนี้เธออยากจะหนีไปจากทุกอย่างจริงๆ มันเหมือนกับว่าเธอไม่อยากจะเรียนต่อแล้วเพราะหาความสุขไม่ได้เลย
“มึงจะขยันไปไหนวะ แล้วนี่พี่ยักษ์มารับปะ?” เห็นว่ามารับบ่อยๆนะช่วงนี้แต่วันนี้ไม่เห็นมาส่งเลยถาม
“ทำงานน่ะ” เธอตอบพร้อมกับถอนหายใจ
“ไหนมึงบอกว่าไม่เอาไง?” แอนถามออกไปอย่างไม่พอใจมากหลังจากที่รู้ว่ามาคบกันแล้วถึงจะไม่เปิดเผยชัดเจน แสดงว่าเมื่อก่อนที่บอกว่าไม่เอาก็แค่เล่นตัวสินะ พอพี่ยักษ์ตามตื้อเข้าหน่อยก็ใจอ่อนยอมคบงี้เหรอวะ เธอเองก็ชอบพี่ยักษ์เหมือนนะ เธอชอบมากและคงไม่สามารถทนเห็นภาพบาดตาได้หรอก
มิลล์ได้สิ่งที่ดีทุกอย่างมากเกินไปแล้ว
เธอยอมรับว่าอิจฉาและอยากได้ทุกอย่าง
“ลองกันคบดูก็ไม่เห็นเสียหายอะไรเลยเนอะมิลล์” มินพูดแทรกขึ้นเพราะรู้ว่าแอนคิดอะไรกับพี่ยักษ์ แล้วลับหลังเอาเพื่อนก็มักจะเอาเธอกับมิลล์ไปนินทาเสียๆหายๆเต็มไปหมด
“อืม กูไปก่อนนะแท็กซี่มาแล้ว” มิลล์ตอบเหนื่อยๆแล้วเดินมาขึ้นรถแท็กซี่เพื่อจะไปหาอะไรกินที่ห้างใกล้ๆแล้วติวต่อเลย ไม่รู้สิว่าทำไมมันถึงเหนื่อยจนอยากจะทิ้งทุกอย่างขนาดนี้
แอนยืนมองแล้วเบะปากไล่หลังก่อนจะเดินไปขึ้นรถป้ายแดงที่มาจอดรอเช่นกัน เธอเป็นเด็กเลี้ยงของพวกไฮโซถึงได้มีของแบรนด์เนมทั้งตัวขนาดนี้ แล้วอีกอย่างมันก็ไม่เสียหายอะไรเลยด้วย คนพวกนี้อายุเยอะแต่ไม่คิดอะไรเยอะมากแถมแพ้มารยาหญิง แค่เธออ้อนนิดๆก็พร้อมจะซื้อทุกอย่างให้แล้ว
“เพื่อนน่ารักดีนะ”
“ใช่ค่ะ เพื่อนแอนโสดทุกคนเลย”
“คนที่ขึ้นแท็กซี่เมื่อกี้ท่าทางเขาน่าจะลำบากนะ”
“มันจนมากค่ะ ทุกวันนี้มาเรียนก็แทบจะกัดก้อนเกลือกินอยู่แล้วแต่ก็ดีหน่อยที่มันขยันมาก พอเลิกเรียนก็ไปทำงานเป็นเด็กเสริฟตามผับตามบาร์ตลอด ช่วงนี้แอนก็ช่วยเลี้ยงข้าวบ้าง ช่วยค่ารถบ้างเพราะสงสารเพื่อนน่ะค่ะ แต่ถ้าเสี่ยอยากช่วยค่าเทอมแอนก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ ดีซะอีกมันจะได้มีเงินใช้บ้าง” ถึงความจริงแล้วทั้งมิลล์ทั้งมินไม่มีใครฐานะจนเลยออกจะฐานะดีระดับเศรษฐีด้วยซ้ำ แต่ถ้าเธออยากได้พี่ยักษ์ทางเดียวคือแยกมิลล์ออกมาแล้วแทรกตัวเองเข้าไปแทนที่ ไม่แน่นะตาแก่พวกนี้อาจจะเปิดประสบการณ์ให้มิลล์ก็ได้
ในที่สุดเธอก็คิดอะไรดีๆออกแล้วละ
“แล้วหนูจะไม่น้อยใจเหรอ?”
“ไม่หรอกค่ะ แค่เสี่ยไม่ลืมแอนก็พอ”
“หนูน่ารักจริงๆเลย”
- ผู้เขียน
