ตอนที่ 5
1834 คำ
แต่ช่างเถอะเพราะยังไงซะน้องมิลล์เป็นผู้หญิงของเขาตั้งแต่เราจูบกันเมื่อคืนแล้ว เขาอยากได้เขาก็จะต้องได้ เธอจะไม่มีทางหนีพ้นเงื้อมือเขาหรอกต่อให้พยายามขนาดไหนก็ตาม
เด็กคนนี้เป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น!
“ทำไมต้องเป็นฉันด้วยเนี่ย!” เธอนอนคว่ำเล่นโทรศัพท์ไม่กล้าพอจะเงยหน้ามองเขาที่กำลังเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อยตรงหน้า
“ที่พี่พูดเมื่อคืนไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ” ที่บอกว่าจะจีบน่ะจริงจังนะถึงเธอจะทำเหมือนไม่สนใจกันเลยก็ตาม
“บ้านไหนเขาจีบแบบนี้ห่ะ?” เขาต้องการอะไรกับเธอกันแน่เนี่ย หรือแค่ไม่พอใจที่เธอทำตัวไม่น่ารักใส่
“ก็บ้านพี่ไงละ อยากได้อะไรชี้เอาเลยพี่รูดให้เอง” นี่ไม่ได้อวดรวย แต่เรียกว่าเป็นความสุขของผู้ให้จะดีกว่า
“ถ้าอยากได้บ้านก็จะซื้อให้งี้เหรอ? ปัญญาอ่อนน่า!” อะไรของเขาวะเนี่ย ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยถูกจีบนะแต่วิธีการของเขามันแปลกไปมากจนน่างงเลย เธอคิดว่าเขาน่าจะว่างเกินไปเลยอยากหาของเล่นแก้เบื่อเท่านั้นแหละ
“ได้สิ แต่พี่จะอยู่ด้วยนะ”
“ฉันพูดเล่น!”
“ก็นึกว่าอยากได้เรือนหอซะอีกพี่จะได้จัดให้” ยังยืนยันคำเดิมว่าอยากได้เธอมาเป็นของส่วนตัวไม่แบ่งปันให้ใคร แม้แต่ไอ้ไมโลที่เป็นพี่ชายเธอก็ไม่อยากให้ใกล้ชิดมาก เขาหวงแบบไร้เหตุผลแต่มีที่มาที่ไปตรงที่ทุกอย่างมันเริ่มต้นจากเธอเข้ามาทำให้รู้สึกใจเต้นแรง เขาอยากจะกลืนกินเธอทั้งตัวไม่เหลือให้ใครได้กลิ่นเพราะจะได้ไม่มีคนคิดมาแย่งเธอไปจากเขาได้
“เราพึ่งเจอกันแค่หนึ่งวันเองนะ!” เธอคิดว่าต้องเตือนสติเขาแล้วละเพราะดูท่าว่าจะอาการหนักแล้วเนี่ย
“ของบางอย่างเวลาก็ไม่จำเป็น”
“พูดบ้าๆ ฉันรู้จักพี่ยักษ์หนึ่งวันแค่นี้ก็รู้แล้วว่าคนอย่างพี่เหี้ยมากขนาดไหน!”
“เหี้ยเหรอ? ด่าได้แค่นี้มันไม่กระทบอะไรกับพี่เลยนะ!”
“ด้านชาว่างั้น?”
“พี่ก็มีความรู้สึกอยู่เพียงแต่ว่านิสัยพี่อาจจะไม่ดีเหมือนคนทั่วไปเฉยๆ” ขนาดตัวเขาเองยังไม่แน่ใจเลยว่าตัวเองมีนิสัยยังไงกันแน่ เขาทำทุกอย่างตามความต้องการ แล้วถ้ามันยากมากเงินคือตัวช่วยในการแก้ปัญหาที่ดีที่สุดรองจากความรุนแรง
“แต่งตัวเสร็จยังท้องร้องแล้วนะ!”
“เรียบร้อยแล้ววันนี้จะไปไหน พี่จะไปด้วยนะ”
“เหมือนพี่เหงาอะ?”
“ใช่พี่เหงามาก คบกับพี่ไหมมิลล์”
“ไม่ตลกนะ!”
“ก็พี่จริงจังไง” เจอกันแค่วันเดียวแล้วยังไงวะ ในเมื่อเขามันคนใจง่ายที่ชอบเธอตั้งแต่แรกเจอแล้ว
“เหอะ! หิวข้าวแล้ว” เธอจะไม่ยอมมีแฟนหรอกเพราะอิสระที่โหยหามาตลอดชีวิตจะหดหายลงไปแน่ๆ ยิ่งพี่ยักษ์เป็นเพื่อนสนิทพี่ไมโลอีกยิ่งเป็นไปไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนั้นเธอคงเหมือนมีเงาตามตัวพ่วงด้วยตำแหน่งเจ้ากรรมนายเวรแน่นอน
เธอจะไม่ยอมเปิดโอกาสให้ใครเด็ดขาด
ทำไมน้องมิลล์ทำอะไรถึงได้น่ารักเกินไปสำหรับเขาจังวะ นี่ขนาดโดนปฏิเสธยังทำให้ยิ้มได้เลย เขาเดินตามออกมากินข้าวเที่ยงกับน้องสาวเพื่อนที่ในอนาคตต้องเป็นเมียแน่นอน แล้วเธอจะมีเขาคนเดียวที่นึกถึง ไม่ว่าจะทำอะไรเขาจะอยู่ในหัวเธอจนประสาทกินเหมือนที่เขารู้สึกตลอดเวลาตั้งแต่เจอเธอ
คอยดูได้เป็นเมียวันไหนพ่อจะแสดงตัวเต็มที่เลย!
หลังจากอาหารเที่ยงเธอนั่งรถมากับพี่ยักษ์เพราะถูกบังคับไม่ได้เต็มใจเลยสักนิดเดียว เธอจำได้นะที่บอกเขาว่าต่างคนต่างอยู่นะ แต่ดูตอนนี้สิเขาทำท่าว่าจะเกาะติดเธอมากกว่า
“อันนี้พี่ให้” มันเป็นบัตรสมาชิกฟิสเนตที่เขาเป็นเจ้าของอยู่ซึ่งที่ให้ไปมันเป็นระดับ VIP
“ให้ทำไมอะ?” เธอก็รับมาแหละเพราะถึงขัดใจก็เท่านั้น
“ว่างๆไปหาพี่ได้นะ บางวันพี่ทำงานอาจจะไม่ค่อยมีเวลาให้” ตอนนี้เขาเป็นแฟนเธอแล้ว เหลือแค่เธอแหละเมื่อไรจะยอมเป็นแฟนเขาสักที เราสองคนจะได้เลื่อนสถานะไปพร้อมๆกัน
“ไว้ถ้าอยากออกกำลังกายจะไปนะ”
“พี่ขอเบอร์โทร ไลน์ เฟสบุ๊ค ทวิตเตอร์และอินสตาแกรมด้วยครับ”
“เอาแค่ไลน์ได้ปะ คือเอาตรงๆนะฉันไม่อยากมีแฟน” เธอควรจะพูดตรงๆกับเขานะถึงเหตุผล
“พี่รู้ว่าไอ้เหี้ยไมโลมันสั่งไว้ แต่คบกับพี่ไม่มีอะไรต้องกังวล ถ้ามีอะไรพี่จะรับผิดชอบเอง” อยู่กับเขาไม่ต้องกลัวอะไรเลยเพราะเขาจะรักและภักดีซื่อสัตย์จนหมายังอาย สิ่งที่เดียวที่เขาต้องการจากเธอคือความรักความอบอุ่นก็เท่านั้นเอง
เขาอยากได้เธอมานอนกอดทุกคืนนะ
“มันไม่ใช่แค่นั้นนะ”
“แล้วมันเพราะอะไรละ?”
“เพราะฉันต้องการอิสระไง พี่รู้ไหมว่าคนที่ต้องอยู่ในกรอบตลอดเวลามันเป็นยังไงห่ะ พี่เคยต้องเรียนพิเศษจนถึงสองทุ่มทุกวันไหม แม้แต่วันหยุดก็ต้องเรียน พี่รู้ไหมว่าฉันรอช่วงเวลานี้มานานมากนะ”
“พี่จะทำให้รู้เองว่าอยู่กับพี่ความสุขมันเป็นยังไง” เธอคงเป็นเด็กเก็บกดสินะน่าสงสารจังเลย
“แค่เลิกยุ่งกับฉันก็นับเป็นพระคุณแล้ว”
“พอดีพี่มันคนเหี้ยอยากได้อะไรก็ต้องได้”
“เอ๊ะ!”
“นับจากวันนี้เป็นแฟนพี่แล้วนะ”
เธอหมดคำจะพูดแล้วเพราะดูเหมือนว่าในหัวสมองของเขาเนี่ยคิดจะเอาเธอเป็นแฟนให้ได้เลย เอาตามตรงที่รู้สึกเลยนะ เธอเจอเขาวันแรกก็อยากจะวิ่งหนีไปให้ไกลๆ เธอสัมผัสได้ถึงแววตาที่มองกันแปลกๆ แล้วหน้าตาดีขนาดนี้ฐานะก็คงจะดีไม่ต่างกัน เดาว่าเขาคงมีผู้หญิงคงเยอะชัวร์
หลังจากวันนั้นผ่านไปสามเดือนทุกอย่างในชีวิตเธอไม่มีคำว่าธรรมดาเลย เธอต้องพยายามหลบหน้าพี่ยักษ์ตลอดเวลา เธอมีเพื่อนใหม่ที่เข้ากันได้และเคยเจอพี่ยักษ์แล้วด้วย
เพื่อนเหมือนจะเชียร์เขานะทั้งที่เธอหนีแทบตาย!
“มึงพี่ยักษ์มาโน้นแล้ว”
“เชี้ยแล้วไง!”
“อะไรวะ?”
“กูหลบหน้ามาได้ตั้งสามวันแล้วนะเว้ย” เธอออกมาแต่เช้าตรู่เพื่อมานั่งหลับในมหาวิทยาลัย แล้วกลับค่ำหลบเข้าทางหลังบ้านเพื่อที่จะได้ตรงไปยังห้องนอน ก่อนจะหาโอกาสดีๆเพื่อมาอาบน้ำแล้วรีบเข้าห้องนอนซ่อนตัวต่อ
“มึงนี่ก็ใจแข็งเนอะ”
“กูเปล่าใจแข็ง เออ! เดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ!” เธอรีบหยิบกระเป๋าเดินออกไปเร็วๆเพราะไม่อยากจะพบเจอหรือแม้แต่พูดคุยกับเขาในตอนนี้ พี่ยักษ์ตามติดชีวิตเธอประหนึ่งว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวรแต่ชาติปางก่อนตามมาเอาคืนงั้นแหละ บางอย่างที่เขาทำมันก็น่าขนลุกด้วยนะ ดูอย่างรอยยิ้มเวลามองธอไง
ในขณะที่ยักษ์เดินถือขนมกับกาแฟมาถึงสามแก้วเพราะไม่ใช่แค่ของน้องมิลล์คนเดียวแต่สำหรับเพื่อนเธอด้วย เขารู้ว่าเธอกำลังหนีหน้าอย่างสุดความสามารถ เขาเลยต้องเข้าทางเพื่อนเธอแทนที่ดูจะช่วยกันมากกว่า
“น้องมิลล์ละ?”
“เออ…มันไปเข้าห้องน้ำค่ะ”
“อันนี้ขนมพี่ซื้อมาฝาก”
“พี่ยักษ์คืนนี้ที่บาร์หน้ามอพวกเราจะไปกันนะ”
เขายิ้มแล้วพยักหน้าก่อนจะเดินกลับไปที่รถแต่ยังไม่ขับออกไปไหนหรอก เขารอดูจนเห็นว่าแฟนตัวเล็กเดินออกมาพร้อมกับกินขนมที่ซื้อมาให้อย่างอารมณ์ดี นี่สินะความสุขของคนให้ เขานั่งแอบมองสักพักแล้วถึงได้ขับรถออกไปทำงานเพราะบ่ายวันนี้มีประชุมที่บริษัทเลยโดดไม่ได้
ในอนาคตทั้งน้องมิลล์กับบริษัทจะต้องเป็นของเขา
ดังนั้นต้องทุ่มเทเพื่อให้ได้สิ่งที่ดีที่สุด
ในขณะที่มิลล์นั่งกินคอฟฟี่พายและชีสเค้กหลายรสชาติพ่วงด้วยกาแฟสดและลาเต้เย็นจากร้านโปรด ไม่รู้ว่าพี่ยักษ์รู้ได้ไงว่าเธอชอบกิน เขายังคงคอยตามจู้จี้เรื่องของเธอทั้งที่ถูกปฏิเสธไปประมาณแปลล้านครั้งได้มั้ง
ถ้าเธอเป็นดาราเขาคือโรคจิตที่หมกหมุ่นเรื่องเธอ!
เธอน่ะหาทางหนีห่างตลอดเวลา แต่กลับถูกเขาไล่ตามติดๆจนน่ากลัวว่าจะเอาตัวไม่รอดเข้าสักวันแล้วเนี่ย
“เขารู้ได้ไงวะว่ากูชอบ?” หมายถึงขนมกับกาแฟเนี่ย
“เคยกินกับมึงแล้วจำได้มั้ง” แอนตอบสั้นๆ
“หรือว่าแอบสังเกตมึงวะ?” มินออกความเห็นเพิ่ม
“เหรอ? กูต้องทำไงพี่ยักษ์ถึงจะรู้ว่ากูไม่เอาวะ?” นี่แหละปัญหาใหญ่ของเธอที่ทำให้ไม่สามารถอยู่บ้านได้นานๆ เธอต้องหาเรื่องออกไปข้างนอกเพื่อหลบหน้าตลอดเวลา
แล้วอย่างที่รู้กันดีว่าพี่ยักษ์หน้าด้านหน้าทนมาก ต่อให้ปฏิเสธไปตรงๆ แสดงออกว่าไม่ได้คิดอะไรแม้แต่นิดเดียว พยายามหลบหน้าก็แล้ว แต่ทุกอย่างที่พยายามเขาไม่เคยมองเห็นเลยเว้ย เขาแม่งทำเหมือนว่าจะเอาเธอให้ได้งั้นแหละ ไม่อยากจะเอ่ยเลยนะว่าแววตาเขาที่จ้องมองกันแทะโลมเธอจนน่าเอี้ยน แต่แปลกที่เขาเป็นคนขี้หวงมาก
“ดีขนาดนี้ถ้ามึงไม่เอากูขอนะ?” แอนถามตรงๆเพราะใจจริงก็ชอบพี่ยักษ์มากตั้งแต่เห็นหน้าช่วงรับน้อง แล้วการที่เราสนิทกันมันไม่ใช่ว่าเข้าขากันได้หรอกนะ
เธอตั้งใจตีสนิทกับมิลล์เพราะชอบพี่ยักษ์ไง
ในเมื่อมิลล์ไม่เอาเธอก็มีสิทธิ์ปะ
“ของเพื่อนนะเว้ย!” มินเตือนเสียงดังให้รู้ว่าอะไรควรไม่ควร
“เอ้า! ก็มิลล์มันไม่เอาไงกูเลยจะดูแลแทน”
“มันก็ไม่ควรปะมึง”
- ผู้เขียน
