ต่อมา
“กินเยอะ ๆ นะเจ้าเมย์ อะนี่ ได้ข่าวว่าชอบเนื้อปลา”
“ขอบคุณค่า”
กล่าวขอบคุณอย่างเริงร่าแล้วรีบยื่นจานไปใส่เนื้อปลาทับทิมทอดชิ้นโตที่คุณย่าตัดแบ่งให้
“ส่วนชิ้นนี้ของเจ้าวิน”
จัดการฝั่งฉันเรียบร้อยถึงค่อยตัดเนื้อปลาชิ้นใหม่ที่ใหญ่พอ ๆ กันไปให้หลานชายซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ บ้าง
“ชิ้นใหญ่ไปไหมครับ” การ์วินพิจารณาขนาดของเนื้อปลาที่เจ้าของวันเกิดตักให้อย่างประหลาดใจ
“ใหญ่อะไรของแก” เห็นแบบนั้นคุณย่าจึงปรับโทนเสียงให้ดูดุดันและเข้มข้นขึ้น “ทุกวันนี้แกกินข้าววันละมื้อเองมั้งวิน บางวันก็กินแต่แซนด์วิช สูงตั้งร้อยแปดสิบกว่าแต่น้ำหนักเท่าไหร่เอง”
“เจ็ดสิบสอง” คนถูกเอ็ดมอบคำตอบที่ตัวฉันเคยสงสัยพลางลากสายตากลับไปตรงหน้า สุดท้ายก็ยอมตักปลาชิ้นนั้นเข้าปาก “คุณย่าก็รู้ว่าวินไม่ค่อยชอบปลา”
“ย่ารู้ว่าแกไม่ชอบ แล้ว...” เจ้าของวันเกิดมุ่นคิ้วแสดงความงุนงง “แล้วแกทำเมนูนี้ทำไม? ย่าไม่ได้ขอสักหน่อย
