บทที่12.1

1504 คำ

นอกจากไม่ยอมให้ผละออก การ์วินยังรั้งข้อมือฉัน เหนี่ยวรั้งแผ่วเบาจนร่างทั้งร่างถลาเข้าไปใกล้ รู้ตัวอีกทีอุ้งมือร้อนผ่าวทั้งสองข้างก็ยกขึ้นกุมแก้มที่รุ่มร้อนไม่ต่างกัน ก่อนเป็นฝ่ายกดทาบริมฝีปากเรียบบางที่ฉันเพิ่งฉกชิมมาเมื่อครู่นี้อย่างแนบแน่น ฉันผงะจนร่างกายแข็งค้าง ไม่คิดเลยว่าผู้ชายพูดน้อย เงียบขรึม ขี้อาย และงุ่มง่ามทุกครั้งเมื่อเข้าใกล้จะเป็นฝ่ายสัมผัสฉันอย่างลึกซึ้งเสียเอง ตอนถูกจูบหน้าผาก เปลือกตา และปลายจมูก นั่นว่าทำให้หัวใจสั่นไหวรุนแรงแล้ว แต่เทียบไม่ได้เลยกับตอนที่การ์วินเอียงคอเล็กน้อยเพื่อให้องศาหน้าเราสบกัน ก่อนบดเบียดกลีบปากร้อนชื้นอันแสนประหม่าเข้าหาราวกับว่าเขาจะไม่ปล่อยให้ฉันหลุดมือไปไหนอีกแล้ว ช่องท้องฉันร้อนวูบวาบเหมือนมีเปลวไฟลุกไหม้อยู่ภายใน หวั่นไหวระทดระทวยจนไม่อาจต้านทาน ได้แต่หลับตาตอบรับสัมผัสที่การ์วินมอบให้อย่างยินยอมพร้อมใจ เปิดเผยให้เขารู้ตรงนี้เลยว่าแท้จ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม